Lehçetü'l-Hakayık
Lehçetü'l-Hakayık, Direktör Âli Bey'in 1897'de yayımladığı mizahî sözlüktür. Direktör Ali Bey, bu sözlükte belirli sözcükler üzerine mizahî tanımlamalar yapmıştır.[1] Kitabın adı "hakikatlerin dili" anlamına gelmektedir.
Lehçetü'l-Hakayık'tan seçmeler
[değiştir | kaynağı değiştir]- Ahlak: Akıl polisi.
- Uyku: Sefahat-i fukara (Fakirlerin eğlencesi).
- Barbar: Barutu icat etmeyenler.
- Bahar: Sabah-ı sal (Yılın sabahı).
- Haydud: Dağ bankeri.
- Sır: Tebahhur edici bir ruh. Ne kadar muhkem kapansa yine birazı uçar (Uçucu bir esans. Ne kadar sıkı kapatılsa da birazı uçar).
- Şiir: Darası alınmış söz.
- Kabuk: Libas-ı eşcar (Ağaç giysisi).
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Âli Bey (1326). Lehcetü'l-Hakâyık. İstanbul.