MIM-14 Nike Hercules

MIM-14 Nike Hercules, ABD ve NATO kuvvetleri tarafından orta ve yüksek irtifa ile uzun menzilli hava savunması için kullanılan bir karadan havaya füzedir.^[1] Genellikle W31 nükleer savaş başlığı ile donatıldı; ancak ihracat versiyonları için konvansiyonel savaş başlığıyla da temin edilebiliyordu. Savaş başlığı, sisteme ikincil bir karadan karaya rolü üstlenme imkânı verdi. Sistem ayrıca uçuş halindeki diğer kısa menzilli füzeleri vurma kabiliyetini de kanıtladı.

Hercules, başlangıçta MIM-3 Nike Ajax'ın basit bir yükseltmesi olarak geliştirildi. Nükleer savaş başlığı taşıyarak yüksek irtifadaki süpersonik hedefleri yok edebilecek şekilde tasarlandı. Ajax'a kıyasla üç katı menzile ve iki katı yakıt kapasitesine sahip, aşamalı daha büyük bir füze haline geldi. 1958'de yeni üslerde konuşlandırılmaya başlandı ve zamanla birçok Ajax üssünü devraldı. Zirve döneminde yalnızca ABD'de 130'dan fazla üsse yerleştirildi.

Hercules resmî olarak “taşınabilir” sınıfına ayrılıyordu. Ancak bataryayı taşımak önemli bir operasyondu ve ateşleme sahaları geniş inşaat çalışması gerektiriyordu. Kullanım ömrü boyunca 1950'lerin başlarında Ajax'tan miras alınan vakum tüpü tabanlı elektroniklerin yerine katı hâl yedekleri geliştirildi. Ayrıca çeşitli mobil seçenekler için önemli çabalar sarf edildi. Bu çabaların hiçbiri, MIM-23 Hawk gibi çok daha mobil sistemlerin lehine benimsenmedi. Anti-balistik füze rolüne yönelik başka bir gelişme ise daha sonra çok daha büyük LIM-49 Nike Zeus tasarımı olarak ortaya çıktı. Hercules, Bell'in Nike ekibinin son operasyonel füzesi oldu. Zeus hiçbir zaman konuşlandırılmadı. Hercules'ün yerini alacak sistemler ise farklı ekipler tarafından geliştirildi.