Marcus Atilius Regulus (MÖ 267 konsülü)
Marcus Atilius Regulus | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Andries Cornelis Lens'in Regulus'un Kartaca'ya gönüllü dönüşü mitini betimlediği 1791 tarihli tablo, günümüzde Hermitage Müzesi'ndedir. | |||||||
| Ölüm | Afrika, Kartaca | ||||||
| Milliyet | Romalı | ||||||
| Meslek | Politikacı ve asker | ||||||
| Başlık | Konsül (267, 256 MÖ) | ||||||
| Evlilik | Marcia | ||||||
| Çocuk(lar) | Marcus Atilius Regulus (MÖ 227) | ||||||
| Akraba(lar) | Gaius Atilius Regulus (MÖ 257 konsülü) (kardeşi) | ||||||
| |||||||
Marcus Atilius Regulus (fl. MÖ 267-255) MÖ 267 ve 255 yıllarında Roma Cumhuriyeti'nin konsülü olan Romalı bir devlet adamı ve generaldi. Kariyerinin çoğu Birinci Pön Savaşı sırasında Kartacalılarla savaşarak geçti. MÖ 256 yılında, o ve Lucius Manlius Vulso Longus, Ecnomus Burnu açıklarındaki büyük deniz savaşında Kartacalıları yendi; daha sonra Afrika üzerine olan Roma seferine önderlik etti, ancak MÖ 255 baharında Bagradas Nehri'nde yenildi. Yakalandı ve olasılıkla eceliyle öldü.[1]
Yaşamı
[değiştir | kaynağı değiştir]Regulus MÖ 267'de ilk konsül oldu. Eş-konsülü (Lucius Julius Libo) ile Sallentini'ye karşı sefer düzenledi, Brundisium'u ele geçirdi ve ardından çifte zaferi kutladı.[2] Birinci Pön Savaşı sırasında, MÖ 256 yılında görevi başında ölen Quintus Caedicius'un yerine yedek konsül seçildi.[2] Meslektaşı Lucius Manlius Vulso Longus ile Sicilya açıklarında büyük bir Kartaca filosuyla savaştı ve onları yendi - Ecnomus Burnu Deniz Muharebesi - ve ikisi daha sonra Kuzey Afrika'yı işgal ederek Cape Bon'un doğu tarafındaki Aspis'te karaya çıktı.[3]
Bir kuşatmadan sonra konsüller kırsal bölgeyi yakıp yıktı ve yirmi bin kadar savaş tutsağı ele geçirdi.[3] Manlius, Roma'ya geri çağrıldı ve bir deniz zaferini kutlarken, Regulus Tunis'i ele geçirdi ve Kartaca ile müzakerelere başladı.[2] Bagradas nehrini geçerken, kuvvetlerinin sözümona devasa bir yılanla savaştığı söyleniyor.[4] Kartaca'nın yaklaşık 24 kilometre güneyindeki Adys kuşatması sırasında, Kartacalılar elverişsiz engebeli araziye saldırarak Romalıların kazandığı Adys Savaşı'nı tetikledi.[3] Tunus'ta kışı geçiren Regulus, Kartacalılarla müzakerelere girişti ancak reddedilen çok sert şartlar önerdi; Scullard, Cambridge Ancient History'de, Regulus'un şartlarının "tam bir teslimiyet anlamına gelecek" kadar sert olduğu yönündeki Dio'daki iddiaları "az güvenilir" olduğu gerekçesiyle reddediyor. Scullard, Romalıların Kartaca'nın Sicilya'yı boşaltmasını istemesinin daha olası olduğuna inanıyor; adanın batı yarısını terk etmek istemeyen Kartacalılar böyle bir talebi reddederdi.[3]
Komutanlığı MÖ 255'e ertelendi. O bahar, Xanthippus komutasındaki Spartalı paralı askerlerin gelişiyle güçlenen ve Regulus'un ağır koşullu önerilerine karşı çıkan Kartacalılar, Bagradas Nehri Savaşı'nda Regulus ile savaştı.[5] Kartacalılara savaş fillerini ve atlıları kullanmaları için alan sağlayan bir ovada Regulus yenildi ve tutsak alındı; sadece iki bin kadar Romalı savaştan kaçtı ve bir fırtına tarafından yok edilmeden önce Roma donanması tarafından alındılar.[3] Regulus, tutsaklık altında ihmal veya açlıktan öldü, ancak kaderi "sonradan efsanelerle süslendi".[6]
Ölüm efsaneleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Kartacalıların onu bir tutsak değişimi ya da barış koşullarını müzakere etmesi için Roma'ya geri gönderdikleri, ancak onun bu tür herhangi bir değiş tokuşa ya da şartlara karşı çıkması ve sonuç olarak Kartacalılara ölene kadar işkence edilmek üzere iade edilmesi efsanesi, "neredeyse kesinlikle, belki de ölümünün intikamını almak için oğlunun iki Kartacalı mahkuma işkence etmesini hafifletmek için icat edilmiştir."[1][7] Dönemin en iyi kaynağı olan Polybius'ta öyküsüne yönelik hiçbir kanıt görünmüyor.[8][9]
Rivayetin ilk kanıtı, Sempronius Tuditanus'un MÖ 129 yılındaki tarihinden parçalarla ortaya çıkıyor; bu anlatıda, müzakereleri kasıtlı olarak sabote ettikten sonra, Kartacalılar onu açlıktan öldürdü.[10] City of God'da (MS 5. yüzyıl) Hippolu Augustine'e göre, Pisonem'de Cicero'nunkine benzer ifadeler kullanarak, Kartacalılar "[Regulus]'u içinde durmaya zorlandığı dar bir kutuya kapattılar. Etrafına ince bilenmiş çiviler çakılmıştı, böylece şiddetli bir acı çekmeden hiçbir yerine yaslanamıyordu".[11]
Regulus'un yakalanması ve yurtsever başkaldırı miti sonradan Romalı çocuklar ve yurtsever öykü anlatıcıları için favori bir öykü haline geldi, yıllar içinde Romalı tarihçiler ve hatipler tarafından geliştirildi ve parlatıldı.[12]
Aile
[değiştir | kaynağı değiştir]Atilii Reguli, pleb bir aileydi. Bu Regulus, MÖ 257 ve 250 yıllarında konsül olan Gaius Atilius Regulus'un kardeşiydi.[7] Marcia adında bir karısından, önce MÖ 227 ve 217'de konsül olup sonra MÖ 14'te censor seçilen ve adı da Marcus olan en az bir oğlu vardı. Adfinitas'ta Klaus Zmeskal, bu Regulus ile MÖ 294'ün eşadlı konsülü arasında hiçbir bağlantı olmadığını belirtiyor.[13]
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]- Yaşlı Cato
- Cincinnatus
- Horatii
- Publius Decius Mus
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b Drummond 2012. Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi: "FOOTNOTEDrummond2012" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme) - ^ a b c Broughton 1951.
- ^ a b c d e Scullard 1989.
- ^ Klebs 1896
- ^ Scullard 1989; Broughton 1951.
- ^ Drummond 2012; Scullard 1989.
- ^ a b Scullard 1989
- ^ Drummond 2012, adding, on the possibility of the legend's appearance in Gnaeus Naevius's Bellum Punicum, that such an appearance is unproven.
- ^ See also Bruno Bleckmann (1 Haziran 1998). "Regulus bei Naevius: Zu frg. 50 und 51 Blänsdorf". Philologus (Almanca). 142 (1): 61-70. doi:10.1524/phil.1998.142.1.61. ISSN 2196-7008. 28 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi11 Temmuz 2023.
- ^ Frank 1926.
- ^ Augustine of Hippo (1871). City of God. Dods, Marcus tarafından çevrildi. Edinburgh: T. & T. Clark. s. 23. 25 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2023. See note 1 thereat: "Augustine here uses the words of Cicero ('vigilando peremerunt'), who refers to Regulus, in Pisonem, c. 19".
- ^ Frank 1926, s. 311; Klebs 1896, col. 2092.
- ^ Zmeskal 2009.
Notlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- The magistrates of the Roman republic. 1. New York: American Philological Association. 1951.
|ad=ve|soyadı=eksik (yardım) - "Atilius Regulus, Marcus". = bVWcAQAAQBAJ The Oxford classical dictionary
|url=değerini kontrol edin (yardım). 4th. Oxford University Press. 2012. doi:10.1093/acrefore/9780199381135.013.930. ISBN 978-0-19-954556-8. OCLC 959667246.|ad=ve|soyadı=eksik (yardım) - Tenney Frank (1926). "Two Historical Themes in Roman Literature". Classical Philology. 21 (4): 311-316. doi:10.1086/360824. ISSN 0009-837X. 28 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi11 Temmuz 2023. Cited by Broughton 1951.
- [[s:|]] – Vikikaynak vasıtasıyla
- The First Punic War: a military history. Stanford University Press. 1996. ISBN 0-8047-2673-6. OCLC 34371250.
|ad=ve|soyadı=eksik (yardım) - "Carthage and Rome". The rise of Rome to 220 BC. 2nd. 7 Pt. 2. Cambridge University Press. 1989. ss. 486-572. ISBN 0-521-23446-8.
|ad=ve|soyadı=eksik (yardım) - Adfinitas (Almanca). 1. Passau: Verlag Karl Stutz. 2009. ISBN 978-3-88849-304-1.
|ad=ve|soyadı=eksik (yardım)
This article incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Regulus, Marcus Atilius". Encyclopædia Britannica. Vol. 23 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 48.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- M. Atilius (51) M. f. L. n. Pup.? Regulus 11 Temmuz 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. in the Digital Prosopography of the Roman Republic.
