Mekik diplomasisi (İngilizce: shuttle diplomacy) iki ihtilaflı taraf arasında çözüme ulaşabilmek için arabulucu ya da kolaylaştırıcı rolündeki üçüncü bir tarafın, klasik diplomasi kurallarına uymadan yaptığı ve her iki tarafta da seri görüşmelerle sonuca ulaşmaya çalıştığı diplomasi türü.[1] Terim, üçüncü tarafın ihtilafa taraf ülkeler(in başkentleri) arasında mekik dokuması (İng.: to shuttle) eyleminden alıntılandırılarak adlandırılmıştır.[2]
Mekik diplomasisi genellikle birbirini resmen tanımayan ancak yine de müzakere etmek isteyen taraflar arasında gerçekleştirilir. Terim, ABD Dışişleri Bakanı Henry Kissinger'ın 1979'da Mısır ile İsrail arasındaki müzakereleri Kahire ve Tel-Aviv'e yaptığı seri ziyaretlerle sonuçlandırdığı dönemde yaygın olarak kullanılmaya başlandı.[2]
60. Hükûmet Türkiye Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu'nun 2008 İsrail-Gazze çatışmalarında oynadığı rol mekik diplomasisine örnek verilebilir.
Günümüzde özellikle Birleşmiş Milletler Genel Sekreterleri kriz zamanlarında özel temsilcileri vasıtasıyla mekik diplomasisi yürüttükleri gibi, ülkeler de çoğu zaman bürokrat ya da diplomat seviyesinde, bazen de Dışişleri Bakanları aracılığıyla aynı yönteme başvurmaktadırlar.
^Margulies, Robert E. (December 2002). "How to Win in Mediation"(PDF). New Jersey Lawyer. ss. 53-54. 14 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından(PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2010. After the opening session, the parties usually break into caucus groups, and the mediator utilizes shuttle diplomacy between the groups in order to identify interests and positions of the parties and help them create solutions.
^abGeorge Lenczowski, American Presidents and the Middle East, (Duke University Press: 1990), s. 131
Hukuk ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.
Siyaset ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.
