Neo-noir

Neo-noir (Yunancada neo, yeni; ve Fransızcada noir, kara), belirgin bir biçimde kara film unsurlarından faydalanan ama 1940'ların ve 1950'lerin kara filmlerinde bulunmayan, yenilenmiş konuları, içeriği, görsel efektleri veya medyayı^[1] içinde barından, genellikle modern sinemada ortaya çıkan bir türdür.

Tarihi

Neo-noir terimi ilk defa eleştirmen Nino Frank tarafından ortaya atılmıştır, fakat yapımcılar, eleştirmenler veya izleyiciler tarafından nadiren kullanılmıştır. Kara-filmlerin klasik dönemi 1940'ların başı ile 1950'lerin sonları arasında tarihlenir. Tipik Amerikan suç draması veya psikolojik gerilimleri ile kara film çok sayıda ortak konu ve tema içerirler. Aynı zamanda kendine özgü görsel unsurlar barındırırlar. Karakterler genellikle zorlu bir durumla karşı karşıya kalmış, seçimler yapmak zorunda olan antikahramanlardır. Görsel unsurlar low-key lighting tekniği, ışık ve gölgenin ustaca kullanımı ve alışılmışın dışında kamera açılarıdır.^[2]

1960'ların başından bu yana, klasik kara-film türünde önemli filmler yapılmasına rağmen, yine de diğer türler üzerinde önemli bir etkisi vardır. Bu filmler genelde kara-filmi andıran tema ve görsel unsurları içerirler. Hem klasik, hem de neo-noir filmler sıklıkla bağımsız filmler olarak karşımıza çıkarlar.^[3]

Kaynakça

^ Borde, Raymond; Chaumeton, Etienne (2002). A panorama of American film noir (1941-1953). San Francisco: City Lights Books. ISBN 978-0872864122.
^ O'Brien, Geoffrey (1981). Hardboiled America – The Lurid Years of Paperbacks. New York; Cincinnati: Van Nostrand Reinhold. ss. 71-72. ISBN 0-442-23140-7.
^ Bould, Mark; Glitre, Kathrina; Tuck, Greg (2009). Neo-Noir. Londra: Wallflower Press. ss. 44. ISBN 9781906660178.

Dış bağlantılar

Arnett, Robert (Fall 2006). "Eighties Noir: The Dissenting Voice in Reagan's America". Journal of Popular Film and Television. 34 (3): 123-129.
Conrad, Mark T. (2007). The Philosophy of Neo-noir. Lexington, Ky.: The University Press of Kentucky. ISBN 0-8131-2422-0. Google Kitaplar'da The Philosophy of Neo-noir.
Hirsch, Foster (1999). Detours and Lost Highways: A Map of Neo-Noir. New York: Proscenium Publishers. ISBN 0-87910-288-8. Google Kitaplar'da Detours and Lost Highways: A Map of Neo-Noir.
Martin, Richard (1997). Mean Streets and Raging Bulls: The Legacy of Film Noir in Contemporary American Cinema. Lanham, Md.: Scarecrow Press. ISBN 0-8108-3337-9.
Snee, Brian J. (July 2009). "Soft-boiled Cinema: Joel and Ethan Coens' Neo-classical Neo-noirs". Literature/Film Quarterly. 37 (3). ^{[ölü/kırık bağlantı]}

[borde-1] Borde, Raymond; Chaumeton, Etienne (2002). A panorama of American film noir (1941-1953). San Francisco: City Lights Books. ISBN 978-0872864122.

[2] O'Brien, Geoffrey (1981). Hardboiled America – The Lurid Years of Paperbacks. New York; Cincinnati: Van Nostrand Reinhold. ss. 71-72. ISBN 0-442-23140-7.

[3] Bould, Mark; Glitre, Kathrina; Tuck, Greg (2009). Neo-Noir. Londra: Wallflower Press. ss. 44. ISBN 9781906660178.

[1]

[2]

[3]