Oktakloropropan

Oktakloropropan
Adlandırmalar
	Tercih edilen IUPAC adı Octachloropropane
	Diğer adlar Propane octachloride, Perchloropropane
Tanımlayıcılar
CAS numarası	594-90-1 ;
3D model (JSmol)	Etkileşimli görüntü;
ChemSpider	11188 ;
PubChem CID	11678;
CompTox Bilgi Panosu (EPA)	DTXSID10208131;
	InChI InChI=1S/C3Cl8/c4-1(5,2(6,7)8)3(9,10)11 Key: QQAHAGNPDBPSJP-UHFFFAOYSA-N;
	SMILES C(C(Cl)(Cl)Cl)(C(Cl)(Cl)Cl)(Cl)Cl;
Özellikler
Kimyasal formül	C3Cl8
Molekül kütlesi	319,66 g mol−1
Erime noktası	160 °C (320 °F; 433 K)
	Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).
	Bilgi kutusu kaynakları

Oktakloropropan veya perkloropropan, C
3Cl
8 kapalı formülüne ve Cl
3CCCl
2CCl
3 yapısal formülüne sahip kimyasal bileşiktir. Molekülünün, tekli bağlarla birbirine bağlanan üç karbon atomundan oluşan basit bir zinciri vardır ve geri kalan bağları klor atomları doldurur. Karbon tetraklorür ve hekzakloroetandan sonra üçüncü en basit perkloroalkandır. Tüm hidrojen atomlarının klor ile değiştirildiği bir propan türevi olarak tanımlanabilir.

Oktakloropropan, altıgen kristal yapıya sahip, oda sıcaklığında berrak beyaz kristal bir katıdır. Metal gibi kristal yapısını kaybetmeden mekanik stres nedeniyle kolayca deforme olur.^[1]^[2]^[3]

Tarihi

Oktakloropropanın sentezi ve karakterizasyonu 1875'te Krafft ve Merz tarafından keşfedildi.^[4]

Üretimi

Oktakloropropan, kısmen klorlanmış propanın iyot triklorürle (Krafft ve Merz'in orijinal sentezinde olduğu gibi) veya klorla yüksek basınçta veya ışıkla aktivasyonla reaksiyona sokulması yoluyla elde edilebilir. Sıcaklık 200 °C'ye yakın ancak 200 °C'nin altında olmalıdır, çünkü daha yüksek sıcaklıklarda klor ile reaksiyonlar bunun yerine karbon tetraklorür ve hekzakloroetan verir.^[4]

Kaynakça

^ ^a ^b Paul D. Bons, Mark W. Jessel, Lynn Evans, Terence Barr, and Karl Stüwe (2001) "Modeling of anisotropic grain growth in minerals" Tectonic Modeling: A Volume in Honor of Hans Ramberg; Geological Society of America Memoir, volume 193. 276 pages. 9780813711935
^ Mark W. Jessell and G. S. Lister (1991): "Strain localization behaviour in experimental shear zones". Pure and Applied Geophysics, volume 137, page 421–438. DOI:10.1007/BF00879043
^ Win D. Means and Jin-Han Ree (1988): "Seven types of subgrain boundaries in octachloropropane". Journal of Structural Geology, volume 10, issue 7, pages 765-770. DOI:10.1016/0191-8141(88)90083-1
^ ^a ^b F. Asinger (196662): Paraffins: Chemistry and Technology. Revised English edition of German original published in 1956. 920 pages. 9781483146621

[bons2001-1] Paul D. Bons, Mark W. Jessel, Lynn Evans, Terence Barr, and Karl Stüwe (2001) "Modeling of anisotropic grain growth in minerals" Tectonic Modeling: A Volume in Honor of Hans Ramberg; Geological Society of America Memoir, volume 193. 276 pages. 9780813711935

[jess1991-2] Mark W. Jessell and G. S. Lister (1991): "Strain localization behaviour in experimental shear zones". Pure and Applied Geophysics, volume 137, page 421–438. DOI:10.1007/BF00879043

[means1988-3] Win D. Means and Jin-Han Ree (1988): "Seven types of subgrain boundaries in octachloropropane". Journal of Structural Geology, volume 10, issue 7, pages 765-770. DOI:10.1016/0191-8141(88)90083-1

[asin1962-4] F. Asinger (196662): Paraffins: Chemistry and Technology. Revised English edition of German original published in 1956. 920 pages. 9781483146621

[1]

[2]

[3]

[4]