Paskalya mektubu
Paskalya Mektupları veya Bayram Mektupları, İskenderiye Piskoposlarının, Birinci İznik Konsili kararına uygun olarak, Paskalya'nın kutlanacağı tarihi duyurdukları bir dizi yıllık mektuptur. Konsil, ünlü astronomi okulu nedeniyle İskenderiye'yi seçmiştir[1] ve Paskalya tarihi, ilkbahar ekinoksuna ve Ay'ın evrelerine bağlıdır.
Bu mektupların en ünlüleri I. Athanasios'un yazdığı mektuplardır; bunlardan oluşan bir koleksiyon 1842'de Süryanice bir çeviride yeniden keşfedilmiştir.[2] İskenderiyeli Kiril de dahil olmak üzere İskenderiye'nin diğer Piskoposlarının Paskalya Mektupları da korunmuştur.[3]
Athanasios'un 39. Paskalya Mektubu
[değiştir | kaynağı değiştir]
Athanasios'un 45 Paskalya Mektubu'ndan 39.su, M.S. 367 Paskalyası için yazılmış olup, İncil kanonu açısından özellikle ilgi çekicidir.[4]
Athanasios bu mektupta, Yahudi geleneğine uygun olarak Eski Ahit'in kitaplarını 22 olarak sıralar. Tanah'taki kitaplara hem Baruk Kitabı'nı hem de Yeremya Mektubu'nu dahil eder ve Ester Kitabı'nı hariç tutarak, Rut Kitabı'nı Hakimler Kitabı'ndan ayrı tutar.
Yeni Ahit kitaplarını bilindik 27 kitap olarak listeler: 4 İncil, Elçilerin İşleri, 7 Genel veya Katolik mektup (Yeni Ahit'in modern baskılarında göründükleri sırayla listelenmiştir), 14 Pavlus'un mektupları (İbranilere Mektup, Selanikliler'e yazılanlar ve Pastoral mektuplar arasına yerleştirilmiştir) ve Vahiy Kitabı. Athanasios'un kitapları yerleştirdiği sıra günümüzde alışılmış olandan farklı olsa da, onun listesi Yeni Ahit'in mevcut kanonuna en erken atıftır.[5]
Athanasios, Bilgelik Kitabı, Sirak Kitabı, Ester Kitabı, Yudit Kitabı, Tobit Kitabı, Havarilerin öğretileri ve Hermas'ın Çobanı'nı Kutsal Yazılar kanonunun bir parçası olarak değil, "yeni katılanlar ve dindarlık sözünde eğitim almak isteyenler tarafından okunmak üzere Babalar tarafından atanmış" kitaplar olarak kabul eder. Bu ayrıma rağmen, J. Leemans, Athanasios'un bu kitapları kullanma biçimi ile Yeni Ahit'te belirttiği kitapları kullanma biçimi arasında bir fark olmadığını savunmuştur.[6] Dahası, Athanasios'un diğer eserlerinde Bilgelik, Sirak ve Yudit gibi Deuterokanonik kitaplardan alıntı yapmaktan ve bunları "Kutsal Yazılar" veya "Kutsal Metinler" olarak anmaktan çekinmediği kaydedilmiştir.[7]
Kanonik veya okunması gereken kitaplar olarak adlandırdığı kitapların yanı sıra, reddedilmesi gereken kitaplardan da bahseder, bunlara apokrif adını verir ve bunları "istedikleri zaman yazan, onaylayan ve bir tarih veren sapkınların uydurması" olarak tanımlar; böylece bunları saf insanları saptırmak için eski yazılar olarak görür.[8]
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Philip Schaff: NPNF2-04. Athanasius: Select Works and Letters - Christian Classics Ethereal Library". www.ccel.org. Erişim tarihi: 30 Eylül 2025.
- ^ Athanase (1848). The festal letters of Athanasius, discovered in an ancient Syriac version (İngilizce). James Madden & Company.
- ^ Cyrillus, Alexandrinus (1975). A collection of unpublished Syriac letters of Cyril of Alexandria (İngilizce). Secrétariat du CorpusSCO. s. 52.
- ^ "Philip Schaff: NPNF2-04. Athanasius: Select Works and Letters - Christian Classics Ethereal Library". www.ccel.org. Erişim tarihi: 30 Eylül 2025.
- ^ Livingstone, E. A.; Livingstone, Elizabeth A. (12 Eylül 2013). The Concise Oxford Dictionary of the Christian Church (İngilizce). OUP Oxford. s. 92. ISBN 978-0-19-965962-3.
- ^ Auwers, Jean-Marie; Jonge, H. J. de (2003). The Biblical Canons (İngilizce). Peeters Publishers. s. 267. ISBN 978-90-429-1154-3.
- ^ "Case for the Deuterocanon 2nd edition - Michuta, Gary G: 9780998839967 - AbeBooks". www.abebooks.com (İngilizce). Erişim tarihi: 30 Eylül 2025.
- ^ "CHURCH FATHERS: Letter 39 (Athanasius)". www.newadvent.org. Erişim tarihi: 30 Eylül 2025.