Passau Barışı (1552)
Kutsal Roma İmparatoru V. Karl, 1547’de Schmalkaldik Savaşı’nda Protestan güçlere karşı bir zafer kazanmıştı. Birçok Protestan Prens, bu zaferden sonra dayatılan Augsburg Fasılası’nın dini koşullarından memnun değildi. Ocak 1552’de Saksonyalı Maurice liderliğindeki birçok kişi Chambord Antlaşması’nda Fransa Kralı II. Henri ile ittifak kurdu. Fransız finansmanı ve yardımı karşılığında Henri’ye Batı Almanya’da toprak sözü verildi. İkinci Schmalkaldik Savaşı olarak da bilinen Prens İsyanı’nda Karl, Protestan ittifakı tarafından Almanya’dan Avusturya’daki atalarının topraklarına Innsbruck’e kadar sürüldü. Henri ise Metz, Verdun ve Toul’daki üç Ren Piskoposluğunu ele geçirdi.
Ağustos 1552’de, 33 yıllık dini iç savaş sonucunda savaştan yorulan Karl, Passau Barışı’nda Lütercilerin dini özgürlüklerini garanti etti. Augsburg Fasılası’nın uygulanmasını iptal etti. Schmalkaldik Savaşı sırasında esir alınan Protestan prensler, Saksonya Elektörü John Frederick ve Hesse Landgrafı Philip serbest bırakıldı.[1] Eylül 1555’teki Augsburg Barışı’nın habercisi olan Passau Barışı, V. Karl’ın ömrü boyunca uğraştığı Avrupa din birliği çabasının da sonunu getirdi.[2]
Ağustos 1552’de küçük kardeşi Avusturya Arşidükü I. Ferdinand, Passau Barışı’nı imzaladı ve bu sayede İmparator tarafından 1555 Augsburg Barışı’nda onayladığı Augsburg İtirafını resmen kabul etti.
