Pino Caruso

Pino Caruso
Pino Caruso
	Caruso, 1975'te The Sunday Woman adlı filmde
Doğum	12 Ekim 1934; Palermo, İtalya
Ölüm	7 Mart 2019 (84 yaşında); Roma, İtalya
Milliyet	İtalyan
Meslek	Oyuncu ve komedyen
Etkin yıllar	1957-2019
Evlilik	Marilisa Ferzetti

Giuseppe Caruso (bilinen adıyla : Pino Caruso ; 12 Ekim 1934; Palermo – 7 Mart 2019; Roma), İtalyan oyuncu ve komedyendir.^[1] ^[2]

Yaşamı ve kariyeri

Caruso 12 Ekim 1934'te Palermo, Sicilya'da doğdu ve 1957'de kendi kasabasında tiyatro oyuncusu olarak kariyerine başladı. 1965'te Roma'ya taşındı ve "Il Bagaglino" adlı tiyatro ekibine girerek oyunlarda yer aldı.^[3] 1970'lerde İtalyan RAİ kanalında yayınlanan bazı yapımlardaki komedi şovlarıyla dikkat çeken oyyuncunun yer aldığı yapımlar arasında; Che domenica amici (1968), Gli amici della domenica (1970), Teatro 10 (1971),Dove sta Zazà (1973), Mazzabubù (1975) ve Due come noi (1979) sayılabilir.^[4]^[5]

Ölümü

İtalyan oyuncu ve komedyen Pino Caruso 7 Mart 2019'da Roma'da 84 yaşında ölmüştür.

Filmografi (seçme)

La più bella coppia del mondo (1968) - Carmelo Miccichè
La main (1969) - Marco - le cycliste
Gli infermieri della mutua (1969) - Dr. Borselli
Atlantic Wall (1970) - Friedrich
Quella piccola differenza (1970) - Marino Marini
Gli amici degli amici hanno saputo (1973) - Vincenzino Cipolla
Malicious (1973) - Don Cirillo
Seduction (1973) - Alfredo
La governante (1974) - Enrico Platania
The Common Man (1975) - Vigorelli
L'ammazzatina (1975) - Mimì Galluzzo
Lips of Lurid Blue (1975) - Don Gino
The Sunday Woman (1975) - Police Commissioner De Palma
Dimmi che fai tutto per me (1976) - The Police Commissioner
Il marito in collegio (1977) - Barone Filippo Pancaldi
Il... Belpaese (1977) - Ovidio Camorrà
Ride bene chi ride ultimo (1977) - Giuseppe Tarluto (segment "Sedotto e violentato")
Gegè Bellavita (1978) - The Duke Attanasi
Il ficcanaso (1980) - Commissioner
L'esercito più pazzo del mondo (1981) - Capitano Parabellum
Canto d'amore (1982)
Scugnizzi (1989) - The judge
La strategia della maschera (1998) - Don Ciccio Bova
La matassa (2009) - Don Gino
Abbraccialo per me (2016) - Don Pino

Ayrıca bakınız

L'uomo comune, 1985, Novecento
I delitti di via della Loggia, 1991, Novecento
Il diluvio universale. Acqua passata, 1995, Novecento
L'uomo comune (edizione rinnovata), 2005, Marsilio
Il silenzio dell'ultima notte, 2009, Flaccovio editore
Appartengo a una generazione che deve ancora nascere (aforismi storie, personaggi e ragionamenti sullo stato attuale del mondo), 2014, ERI-RAI (Mondadori)
'Il senso dell'umorismo è l'espressione più alta della serietà" (aforismi storie, personaggi e ragionamenti sullo stato attuale del mondo), 2017, Alpes editore
'Se si scopre che sono onesto, nessuno si fiderà più di me" (aforismi storie, personaggi e ragionamenti sullo stato attuale del mondo),1017, Alpes editore

Kaynakça

^ Fumarola, Silvia (17 Haziran 1989). "L'accordo con la Rai è fatto ma divide il sindacato attori". La Repubblica. 22 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2011.
^ Di Mauro, Nicola. "Il teatro è un museo, la televizyon è senza qualità". Il Nostro Tempo. 2 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2011.
^ Laura, Nobile (30 Mart 2001). "Caruso, il gran ritorno a 'Palermo di scena'". La Repubblica. 3 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2011.
^ "La pagina di PINO CARUSO". Antonio Genna. 5 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ekim 2011.
^ Fabio Vento, Lucia Russo (4 Nisan 2011). "La Palermo Vegetariana intervista Pino Caruso". La Palermo Vegetariana. 21 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2011.

Dış bağlantılar

Vikisöz'de Pino Caruso ile ilgili sözleri bulabilirsiniz.

IMDb'de Pino Caruso

İtalyan oyuncu ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.

[1] Fumarola, Silvia (17 Haziran 1989). "L'accordo con la Rai è fatto ma divide il sindacato attori". La Repubblica. 22 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2011.

[2] Di Mauro, Nicola. "Il teatro è un museo, la televizyon è senza qualità". Il Nostro Tempo. 2 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2011.

[3] Laura, Nobile (30 Mart 2001). "Caruso, il gran ritorno a 'Palermo di scena'". La Repubblica. 3 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2011.

[Dopp-4] "La pagina di PINO CARUSO". Antonio Genna. 5 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ekim 2011.

[5] Fabio Vento, Lucia Russo (4 Nisan 2011). "La Palermo Vegetariana intervista Pino Caruso". La Palermo Vegetariana. 21 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2011.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]