Robert Piguet
Robert Piguet | |
|---|---|
| Doğum | 1898 Yverdon-les-Bains, İsviçre |
| Ölüm | 22 Şubat 1953 (55 yaşında) Lozan, İsviçre |
| Milliyet | Fransız |
Robert Piguet, (1898 - 22 Şubat 1953) İsviçreli moda tasarımcısı.
1933-1951 yılları arasında Paris'te bir moda evi işleten Rober Piquet, Christian Dior ve Hubert de Givenchy'i yetiştiren tasarımcı olarak tanınır. "Robert Piguet markası daha çok parfümler ile bilinir.
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]İsviçre'nin Yverdon-les-Bains kentinde 1898 veya 1901'de doğdu. Piguet arşivinin bulunduğu İsviçre Moda Müzesi'ndeki belgelere göre 1898 doğumludur;[1] ancak başka birçok kaynakta 1901 doğumlu olduğu bilgisi yer alır.[2][3] 1949'da yayımlanmış Paris Couturiers and Milliners (Paris Modacı ve Şapkacıları) adlı kitapta 1918 yılında 17 yaşında olduğu belirtilmiştir.[4]
Gençliğinde önceleri babası gibi bir bankacı olmak üzere eğitim aldı ancak sonradan babasının karşı çıkmasına rağmen meslek olarak moda tasarımını seçti.[4] I.Dünya Savaşı'nın bitmesinin hemen ardından 1918'lerin sonlarında, mesleğini orada sürdürmek üzere Paris'e gitmeye karar verdi.[4]
İngiliz moda firması Redfern'in Paris şubesine geçmeden önce Fransız modacı Paul Poiret ile çalıştı. 1932'de, Paris modası üzerine yazan Amerikalı bir yazar, Amerikalı karikatüristin "Redfern'deki tasarımcı Robert Piguet'i ideal Parisli terzi olarak seçeceğini" söylemişti.[5]
1933'te Piguet kendi moda evini kurdu. Moda yazarı Eleanor Lambert ondan bahsederken "ince takım elbise" ve zevkli günlük elbiselerini öne çıkarırmış; Vogue ise "küçük yün elbisenin ustası " olarak nitelendirmiştir. Belki de en çok Christian Dior'a üç koleksiyon için tasarım yapmasına izin vererek onun moda dünyasına tanıtmasıyla bilinir. Dior daha sonra onun hakkında şöyle demiştir: "Robert Piguet bana gerçek zarafetin gelmesi gereken sadeliğin erdemlerini öğretti." Dior'un Piguet için yaptığı tasarımlardan biri olan"Cafe Anglais" adlı kısa ve tam etekli gündüz elbisesi özellikle beğenildi. Dior, Piguet'teyken Pierre Balmain ile birlikte çalıştı ve ondan sonra yerini Marc Bohan aldı. Kariyerinin başında Piguet ile çalışan tasarımcılar arasında Christian Dior, Bohan ve Balmain'ın yanı sıra, James Galanos ve Hubert de Givenchy vardır. Piguet'in 3.000 orijinal tasarım, fotoğraf ve belgeden oluşan arşivi, doğduğu yer olan Yverdon-les-Bains'deki Musée suisse de la Mode (İsviçre Moda Müzesi)'da, korunmaktadır.
Robert Piguet, Germaine Cellier ile birlikte 1944 yılında ilk parfüm olarak Bandit'i (1942 yılında) piyasaya sürdü,bunlardan birinin kokudan bir şişe kırdığı söylenen silahlı ve bıçaklı modellerin yer aldığı dramatik bir sunum ile halka tanıtıldı. En sevilen kokusu, aynı zamanda Cellier ile birlikte geliştirilen koku olan Fracas'dı (1948 yılı). Güncellenmiş bir versiyonu 2006'da FiFi Awards'ın Onur Listesi'ne alındı.Piguet gözetiminde geliştirilen diğer kokular Visa (1945 yılı) ve Baghari (1950 yılı) idi.Piguet'nin ölümünün ardından Cravache (1963 yılı) ve Futur (1960'lar) gibi kokular, onun adı altında geliştirilmeye devam etti, ancak 'Robert Piguet', Amerikan şirketi Fashion Fragrances & Cosmetics Ltd tarafından 1993 yılında satın alınana kadar kademeli olarak halkın farkındalığından düştü ve halk gittikçe onu unuttu.Şirket satıldıktan sonra halkın farkındalığı birazda olsa yükseldi.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Collections: Musée suisse de la Mode" (Fransızca). Musée suisse de la Mode, Switzerland. 15 Haziran 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2014.
- ^ Reeder, Jan Glier (2010). High style : masterworks from the Brooklyn Museum Costume Collection at the Metropolitan Museum of Art. New York: Metropolitan Museum of Art. s. 225. ISBN 9781588393623. 12 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2020.
- ^ Lambert, Eleanor (1976). World of fashion : people, places, resources. New York: R.R. Bowker Co. s. 333. ISBN 9780835206273.
- ^ a b c Perkins, Alice K. (1949). Paris Couturiers and Milliners. Fairchild Publications. s. 35.
- ^ Wilson, Robert Forrest (1932). Paris on Parade. Paris: R. M. McBride & Company. ss. 69-71.
