Saadiler
Saadiyan veya Saadi Hanedanı (Arapça: السعديون as-saʿdiyyūn) 1549 ile 1659 yılları arasında Fas’ı yöneten Faslı Arap hanedanıdır.
Saadiler 1509-1549 yılları arasında yalnızca Fas’ın güneyinde hüküm sürüyorlardı. 1528 yılına kadar da Vattâsî sultanlarını tanıyorlardı. Saadilerin Fas üzerindeki hakimiyeti Sultan Mohammed ash-Sheikh'in 1554 yılında Tadla Savaşı’nda Vattasileri ortadan kaldırması ile başladı. Sultan Ahmad el Abbas'ın yönetiminin 1659’da sona ermesiyle Saadiler devri de kapanmış oldu.
Osmanlı İmparatorluğu ile Saadiler arasındaki ilk diplomatik ilişki 1548 yazında Marakeş'e gelen Türk elçisi aracılığıyla oldu. Osmanlı himayesindeki Vattâsîler lehine girişimde bulunan Elçi, Kanuni Sultan Süleyman'ın mektubunu takdim ederek Saadilerden (Vattâsî başkenti) Fes'in kuşatılmasının kaldırılmasını talep etti. Mektupta; I. Muhammed'in Sultan unvanı tanınmazken "Arap kabileleri Şeyhi" (Şeyh ül-Arab) hitabında bulunuldu. Buna mukabil; Fas Sultanı talebi reddederken Osmanlı Padişahı için "Balıkçılar ve kayıkçılar Sultanı" (Sultan al-havvâta, sultan el-kavârib) unvanını kullandı.[1] Bu bağlamda, Osmanlı-Saadi ilişkileri gergin bir şekilde başlamış oldu.
Yöneticiler
[değiştir | kaynağı değiştir]1509–54: Saadi Prensleri (Tagmadert)
[değiştir | kaynağı değiştir]- Abu Abdallah al-Qaim (1509–17)
- Ahmad al-Araj (1517–44)
- Mohammed ash-Sheikh (1544–54)
1554–1659: Saadi Sultanları (Fas)
[değiştir | kaynağı değiştir]- Mohammed ash-Sheikh (1554–57)
- Abdallah al-Ghalib (1557–74)
- Abu Abdallah Mohammed II (1574–76)
- Abu Marwan Abd al-Malik I (1576–78)
- Ahmad al-Mansur (1578–1603)
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "The Idea of the Caliphate between Moroccans and Ottomans: Political and Symbolic Stakes in the 16th and 17th Century-Maghrib", Abderrahmane El Moudden, Studia Islamica, No. 82 (1995), s.106-107
