Sahtecilik
Sahtecilik genellikle bir yasal belgenin belirli bir niyet ile dolandırıcılık veya hile yapmak için yanlış yapılmasına veya maddi olarak değiştirilmesine atıfta bulunan beyaz yakalı bir suçtur. Belirli bir yasal belgede değişiklik yapmak bazı yargı alanlarında yasalarca yasak olabilir ancak bu suç tahrif edilmiş yasal araç suç işlenirken başka bir kişiyi veya kurumu dolandırmak için fiilen kullanılmadıkça sahtecilik sayılmaz. Kopyalar, stüdyo kopyaları ve çoğaltmalar sahte sayılmaz ancak daha sonra bilerek ve isteyerek yanlış beyan edilip sahte olabilirler.
Sahte para veya para birimi işlemine daha çok sahte işlem denir. Ancak tüketici malları, etiket üzerinde belirtilen veya ticari marka simgesiyle işaretli belirtilmiş üretici tarafından üretilmedikleri takdirde "sahte" de olabilir. Sahte nesne, kayıt veya belge olduğunda genellikle sahte belge olarak adlandırılır.
Bu İngilizce “forging:türkçe: çakma” denilen "sahtecilik" ifadesinin kullanımı demircinin demirci ocağında dövülen metal işçiliğinden kaynaklanmaz ancak ona paralel bir geçmişi vardır. "Taklit" duygusu zaten İngiliz-Fransız fiilinde "sahtecilik" anlamına gelen "forger” kelimesinin kökeni Türkçe: “demir dövmeci, sahtekar" fiilinden gelir. Sahtecilik esasen üretilmiş veya değiştirilmiş nesneyle ilgilidir.
Sahteciliğin temel kaygısı, nesnenin başkalarında ortaya çıkardığı tepkilerle ortaya çıkan zımni eleştiri ifadesine kıyasla nesnenin kendisine - değerinin ne olduğu veya "kanıtladığı" üzerine daha az odaklandığında o zaman daha büyük süreç aldatmacadır. Aldatmacada uydurma duruma yerleştirilen söylenti veya gerçek nesne sahte fiziksel nesnenin yerini alabilir.
Benzer dolandırıcılık suçu, sahtecilik yoluyla elde edilen nesnelerin kullanılması da dahil olmak üzere bir başkasını aldatma suçudur. Sahtecilik, kimlik hırsızlığı dahil olmak üzere dolandırıcılık tekniklerinden biridir. Sahtecilik güvenlik mühendisliği tarafından ele alınan tehditlerden biridir. 16. yüzyılda, Albrecht Dürer 'in baskıresim tarzının taklitçileri "AD" imza sahteciliği yaparak kendi baskıları için piyasayı geliştirdiler. 20. yüzyılda sanat piyasası sahteciliği oldukça karlı hale getirdi. Orijinal olarak Pablo Picasso, Paul Klee ve Henri Matisse tarafından yapılan çizimler gibi özellikle değerli sanatçıların yaygın sahteciliği vardır.
Çifte sahteciliğin özel bir örneği Vermeer 'in resimlerinin Han van Meegeren tarafından sahtesinin yapılması ve bunun karşılığında da Van Meegeren'in eserinin oğlu Jacques van Meegeren tarafından sahtesinin yapılmasıdır.[1]
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Davies, Serena (4 Ağustos 2006). "The forger who fooled the world". The Daily Telegraph (İngilizce). ISSN 0307-1235. 4 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2019.
