Dijital kart
Dijital kart terimi bir dijital kameradaki hafıza kartı gibi bir fiziksel öğeyi ifade edebilir. 2017 yılından beri dijital kartlar artan bir hızla fiziksel bir kartın sanal bir temsili olarak tutulmaktadır. Tüm bunlar kimlik yönetimi, kredi kartı veya sürücü belgesi gibi birkaç ortak amaç için kullanılmaktadır. Fiziksel olmayan bir kart manyetik şeritli bir kartın aksine herhangi bir kartı taklit edebilir.[1][1][2][3][4]
Manyetik Şeritli Kart
[değiştir | kaynağı değiştir]
2.jpg)
Manyetik şeritli kart, plastik bir karta iliştirilmiş manyetik bir maddenin üzerinde veri depolayabilen bir çeşit karttır. Bir bilgisayar kartın içeriğinü güncelleyebilir. Manyetik şerit manyetik okuma cihazından geçirilerek okunabilir. Manyetik şeritli kartlar çoğunlukla kredi kartları, kimlik kartları ve ulaşım biletlerinde kullanılır. Ayrıca bazen radyo frekansı ile tanımlama etiketi, transponder cihazı ve/veya erişim denetimi ya da elektronik ödeme için bir mikroçip bulundurabilirler. Manyetik şeritli kartlar, kullanıldıkları alanlara göre farklı güvenlik katmanları ve şifreleme teknolojileriyle donatılabilir. Özellikle bankacılık ve finans sektöründe, işlemlerin güvenliğini sağlamak amacıyla yaygın olarak tercih edilirler.
Manyetik Depolama
[değiştir | kaynağı değiştir]
Manyetik depolama İkinci Dünya Savaşı ve 1950'lerdeki bilgisayardaki veri depolamalarından beri biliniyordu.[5]
1969'da bir IBM mühendisinin aklına bir parça manyetik şeriti bir plastik karta iliştirmek fikri geldi. O zamanlarda bu en etkili saklama ortamı idi.
Başarısız denemelerin ardından kabul edilemez sonuçlar elde etti. Denemelerinde ya bant şeriti büküldü ya da yapışkandan olumsuz etkilendi. Laboratuvarunda doğru yapıştırcıyı bulmakla geçirdiği beyhude bir günün ardından birkaç parça manyetik şerit ve birkaç plastik kart ile evine döndü. Eve döndüğünde eşi ütü yapıyordu. Hayal kırıklığının nedenini, bir bandın plastiğin üzerine yapıştırmanın bir yönetminin olmaması, eşine anlattığında ise eşi ona şeriti ütü ile yapıştırmasını önerdi. Nihayetinde bu yöntem işe yaramıştır.[6][7] Ütünün sıcaklığı bantın karta bağlanması için yeterli olmuştur.
1969'dan 1973'e doğru artan gelişmeler evrensel ürün kodu olarak da bilinen uygulamaları geliştirmeyi ve satmayı geçerli kılmıştır.[8][9][10] Bu mühendislik çabası IBM ilk manyetik şeritli plastik kartları ve bankalar, sigorta şirketleri, hastaneler ve daha birçoğu tarafından kullanılan kimlik kartlarını üretmesine sebep olmuştur.[8][11]
IBM'in ilk müşterileri arasında bankalar, sigorta şirketleri ve hastanler yer alıyordu. IBM müşterilerine üzerinde kabartma biçiminde ve kartın içine kodlanmış biçimde bilgiler içeren önceden hazırlanmış kartlar tedarik ediyordu.[11] Üretim, IBM ve 1973 tarafından geliştirilen sıcak damgalama işlemi kullanılarak manyetik şeridin önceden basılmış plastik kartlara eklenmesini içeriyordu.[12][13]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b Brian X. Chen (1 Aralık 2021). "How to Carry Your Covid Health Data on a Smartphone". The New York Times. 12 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2022.
- ^ "Q & A for a digital world". The New York Times. 8 Kasım 2007. 29 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2022.
- ^ J. D. Biersdorfer (10 Ekim 2002). "Memory Cards as Kin That Can't Get Along". The New York Times. 29 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2022.
- ^ "Digital credit card replacement Coin is almost ready to swipe — the Coin Beta begins today". 22 Ağustos 2014. 22 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi;svigalsisimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme) - ^ "IBM100 - Click on "View all icons". Click on 8th row from the bottom titled "Magnetic Stripe Technology"". IBM. 3 Şubat 2011. 5 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2011.
- ^ "Article on Forrest Parry, pages 3-4" (PDF). 27 Ekim 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2011.
- ^ a b "IBM Archives: DPD chronology - page 4". 03.ibm.com. 23 Ocak 2003. 23 Ekim 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ekim 2015.
- ^ Kennedy, Pagan (4 Ocak 2013). "Who Made That Universal Product Code". The New York Times. 2 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ekim 2015.
- ^ "IBM100 - UPC". 03.ibm.com. 7 Mart 2012. 3 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ekim 2015.
- ^ a b "IBM100 - System 360". 03.ibm.com. 7 Nisan 1964. 3 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ekim 2015.
- ^ ABD patent 3.685.690, "Credit card automatic currency dispenser"; Thomas Barnes, George Chastain, and Marion Karecki; issued August 22, 1972
- ^ ABD patent 3.761.682, "Credit card automatic currency dispenser"; Thomas Barnes, George Chastain, and Don Wetzel; issued September 25, 1973
