Sergio Tarquinio (13 Ekim 1925, Cremona) İtalyan ressam, gravürcü ve çizgi romancıdır. II. Dünya Savaşı sonrası dönemin başta western türüne yönelik çizgi roman maceralarının ve ağaç baskı gravürlerinin önde gelen temsilcilerinden biridir.
Sergio Tarquinio, Giovanna Orlando (1885-1958) ve mesleği tüccarlık olan Tito'nun (1872-1936) yedi çocuğunun en küçüğüydü.
Ailesi 1910 yılında Udine'den Cremona'ya taşındı ve ertesi yıl en büyük büyük oğul Enzo burada doğdu. Babası, Ekim 1929'da New York Borsası'nın çöküşüyle tetiklenen krizin ardından 1930'ların başında iflas eden bir tuhafiye dükkanı açtı. Sergio 1936 yılında ağır bir hastalığa yakalandı ve bir buçuk ay boyunca hastanede yattı, hayatı tehlikedeydi. Bu arada 20 Mayıs'ta babası öldü. Olumsuz prognoza ve o dönemde etkili ilaçların bulunmamasına rağmen Sergio hayatta kalmayı ve iyileşmeyi başardı.
İlköğrenimini tamamlayan Sergio, Parma Lisesi'nde sanat alanında eğitimine devam etmek istemesine rağmen meslek okuluna ve Ala Ponzone Cimino Teknik Enstitüsü'ne kaydoldu. Ancak derin yoksulluk içinde bulunan ailesinin istikrarsız ekonomik koşulları buna izin vermedi.[1]
Çocukluğu ve gençliği boyunca resim ve suluboya yapmayı sevdi ve 1939-40 gibi erken bir tarihte Paperino Giornale ve Topolino Gigante gibi yayınlarda bazı çalışmaları yayınlandı. 1942 Mayıs'ında Ludi Juveniles iller arası resim yarışmalarını kazanarak Floransa'daki finallere katılmaya hak kazandı. Yine 1942'de kendi kendine resim yapmaya ve ilk ağaç baskı gravürlerini oymaya başladı.
Sergio Tarquinio, Mart 1944'te henüz 18 yaşındayken silah altına çağrıldı ve İtalyan birliklerine malzeme ve asker taşımak için kullanılan bir destek gemisi olan Chisone'ye bindirildi. Askeri kargo gemisi Cenova'dan Toulon'a doğru yola çıktı ancak gece yolculuğu sırasında bir müttefik keşif uçağı tarafından atılan bir bombayla pruvasından vuruldu. Toulon Limanı'na çekilen gemi onarım için kuru havuza alınır. Nöbetçi subay ve Tarquinio'nun da aralarında bulunduğu dört öğrenci dışında tüm mürettebat İtalya'ya geri gönderilir.[1]
29 Nisan 1944'te düşman uçaklarının gelişini haber veren sirenler çaldığında Tarquinio ve asker arkadaşları yakındaki bir sığınağa sığınır. Bunu takip eden bombardıman Toulon Limanı'ndaki geminin tamamen batmasına neden olur ve askerler kamaralarından ve üniformalarından mahrum kalır. Bunun üzerine kendilerine geçici olarak tersanedeki hasarlı bir binada kalacak yer tahsis edilir. Ağustos ayının başında, Müttefiklerin yakında İtalya'da karaya çıkacağı göz önüne alındığında, yetkili subay bu dört acemi askere güvenli bir şekilde İtalya'ya dönmeleri için tren bileti verir.
Tarquinio önce kız kardeşinin yanına, Loano'ya gitti ve askeri yetkililerin kendisine Cremona'ya dönmesi için vize verdiği Eylül ayı sonuna kadar burada kaldı. Alman komutanlık karargâhına giderek haritacılık bölümüne atandı ve daha sonra Verona şehri yakınlarındaki Sorgà'ya nakledilen Sergio Tarquino, Nisan 1945'e kadar burada kaldı. Savaş son demlerini yaşarken, Tarquinio ve arkadaşları geceleri arka yollardan bisiklet sürerek 26 Nisan'da evlerine varırlar.
İkinci Dünya Savaşı sona erdiğinde, Sergio Tarquinio'nun acil ihtiyacı iş bulmaktır. Resim yapmayı dener, barlar ve çeşitli işletmeler için tabelalar ve posterler, hatta Camilliani Kilisesi için bir melek freski yapar. Öte yandan tüm bu işler geçici ve belirsizdir, kesinlikle yaşamaya yeterli değildir. Tarquinio'nun çizim yeteneğini gören bir arkadaşı macera çizgi romanlarında şansını denemesini önerir.
1945'te ilk iki western panelini çizer, türün ana yayıncılarının bulunduğu Milano'ya gider ve kendisini La Vispa Teresa adlı bir genç kız dergisi yayınlayan Pierotti Cei'nin Editoriale Dea Moda yayınevine işlerini sunar. Tarquinio'nun karamsarlığına rağmen, western çizimleri yayıncıyı ikna etmeye yeter ve ona çizmesi için bir konu emanet eder. Tarih 3 Kasım 1945'tir ve o gün, Nisan 1988'de sona eren 40 yılı aşkın bir süre boyunca sürecek olan macera illüstratörlüğü işine başlar.
Sergio Tarquinio, Mayıs 1948'de Buenos Aires'e gidip Cesare Civita'nın Editorial Abril'inde çalışması için bir teklif aldı. 29 Temmuz 1948'de Cenova'dan "Sestriere" motoruyla yola çıktı ve 22 Ağustos'ta savaştan etkilenmemiş müreffeh ve çılgın Buenos Aires'te karaya çıktı. Çocuk kitapları, çizgi romanlar ve fotoromanlarla ilgilenen Editorial Abril'de kendini tanıttı ve burada yönetmen ve kurucu ortak Cesare Civita (1905-2005) ve bir kapak yapmasını öneren editör Loewenthal ile tanıştı. Tarquinio tasarladı, yayıncı beğendi ve başka yayıncılardan teklifler almasına rağmen Abril ile çalışmaya başladı.
^abCozzoli, Vittorio. 'L'Incisore Inciso. Sergio Tarquinio a Colloquio con Vittorio Cozzoli (İtalyanca) (Ocak 2008 bas.). Cremona: Persico Edizioni. ISBN978-8887207279.
^"Premi Assegnati dall'ANAF dal 1974 al 1991"(PDF). Amici del Fumetto (İtalyanca). Associazione Nazionale Amici del Fumetto e dell’Illustrazione. 23 Eylül 2020 tarihinde kaynağından(PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2024.
^"Albo d'Oro dei Premi ANAFI"(PDF). Amici del Fumetto (İtalyanca). Associazione Nazionale Amici del Fumetto e dell’Illustrazione. 15 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi(PDF). Erişim tarihi: 11 Ocak 2024.
İtalya
