Sicilya Barok

Sicilya Barok. Stefano Ittar tarafından tasarlanan Catania Bazilikası della Collegiata, y. 1768

Sicilya Barok, İtalya'nın Güney kıyıları 17. ve 18. yüzyıllarda İspanyol İmparatorluğu'nun bir parçası olduğu dönemde, Sicilya adasında gelişen Barok mimarinin ayırt edici bir biçimidir. Sadece tipik Barok eğrileri ve gelişmesiyle değil, aynı zamanda sırıtan maskeleri ve macunları ve Sicilya'ya eşsiz bir mimari kimlik kazandıran özellikleri ile de tanınmaktadır. Günümüzde adadaki turizmin önemli unsurlarından biri olmuştur.

Tarihi

Sicilya Barok tarzı 1693 yılındaki büyük deprem sonrasındaki büyük yeniden yapılanma sürecinde oluşmaya başladı. Adada Barok tarzı daha öncesinde, Roma'nın büyük Barok mimarlarından esinlenmek yerine melez yerli mimarisinden evrimleşmiş, naif ve dar görüşlü bir şekilde kullanılmıştı. Depremden sonra, birçoğu Roma'da eğitilen yerel mimarlara, anakara İtalya'da popüler hale gelen daha sofistike Barok mimariyi yeniden yaratmak için fırsatlar verildi. Bu çalışmalar ve öncülük ettikleri yeni tür mimari gravürler, daha fazla yerel mimarın onların yolundan gitmesine ilham verdi. 1730 civarında, Sicilyalı mimarlar Barok tarzı kullanmak konusunda güven kazanmıştı. Onların özel yorumu, adada kişiselleştirilmiş ve son derece yerel sanat formunun iyice geliştirilmesini sağladı. 1780'lerden itibaren stil, yavaş yavaş yeni moda neoklasizme dönüştü.

Son derece dekoratif Sicilya Barok dönemi hemen hemen elli yıl sürdü ve adanın şeklen İspanya tarafından yönetilse de aslında zengin ve genellikle abartılı aristokrasi kontrolündeki dönemin sosyal düzenini çok iyi biçimde yansıttı. Bu dönemde adada tarım ekonomisi kaynaklı mülkiyet son derece yoğunlaşmıştı. Bu zenginliğin yansıması olan barok mimari adaya 21. yüzyıla kadar süren bir karakter vermiştir. Özellikle Val di Noto bölgesi bu konuda dikkat çekicidir.

Catania Üniversitesi, Vaccarini tarafından tasarlanan ve 1752 tarafından tamamlanan, tipik Sicilya Barok örneklemektedir, putti balkon destekleyen ile, ferforje korkuluklar, dekore rustication ve iki tonlu lav duvarcılık-daha geleneksel rusticated duvarlar ve pürüzsüz pilasters bir ters

Sicilya çan kulesi Ragusa Ibla'daki Rosario Gagliardi San Giuseppe Kilisesi'ni taçlandırdı

Çizim 4: Messina'nın Porta Grazia, pervazları, parşömenleri ve maskeleri ile depremin hemen ardından Catania'nın her yerine geniş çapta kopyalandı.

Özellikleri

Barok mimarisi Avrupa'da 17. yüzyıl İtalya menşeli bir olgudur. Bu gösterişli tarz, teatral ve mimari heykellerle zengin bir şekilde süslenmiştir. Kütle ve gölge tarafından oluşturulan bir binada ışık ve gölgenin stratejik kullanımı olan chiaroscuro olarak bilinen bir efektle donatılmıştır.

Sicilya'da Barok tarzı büyük ölçüde kilise tarafından inşa edilen binalar ile palazzi olarak bilinen Sicilya aristokrasi için özel konutlarla sınırlı kaldı. Bu tarzın Sicilya'daki en eski örnekleri öznellikten yoksundu ve tipik olarak Sicilyalıların daha önce Roma, Napoli, Floransa'da gördükleri, yoğun biçimde elle yapılmış bina pastişleriydi. Ancak bu erken aşamada bile, yerel mimarlar Sicilya'nın eski mimarisinin bazı özelliklerini binalara dahil etmeye başlamıştı. 18. yüzyılın ortalarına gelindiğinde, Sicilya'nın Barok mimarisi anakaradan belirgin bir şekilde farklılaştı ve kelimelerle karakterize edilmesi zor olan benzersiz bir tasarım özgürlüğüyle birleşti. Çeşitli farklılıklarına rağmen bu tarzdaki yapılar, grotesk maskeler, balkonlar, dış merdivenler, eğimli içbükey veya dışbükey cepheler, çan kulesi, kakma renkli mermerler, sütunlar, dekore edilmiş kırsallık, volkanik taş, Avrupa etkisi gibi ortak özelliklerden en az iki veya üçünü içermektedir.