Sosyal güvence
Sosyal güvence, birçok katkıları sağlamayı amaçlayan bir tür hükûmet desteğidir. Bir toplumun üyeleri yemek ve barınma gibi temel ihtiyaçlar'ını karşılayabilir.[1] Uluslararası Çalışma Örgütü sosyal güvenceyi, çocuk yardımı, yaşlılık çağındakilere destek, çocukların bakımı için destek, evrensel sağlık hizmeti, tıbbi tedavi, ebeveyn izni ve hastalık izni, işsizlik sigortası, engelli yardımı ve mesleki yaralanma mağdurları için destek olarak tanımlamaktadır.
Sosyal güvence, Uluslararası Çalışma Örgütü tarafından sosyal güvence yaşlılara destek, çocuk yardımı, işsizlik sigortası, engelli yardımı, tıbbi tedavi, evrensel sağlık hizmeti, ebeveyn izni ve çocukların bakımı için destek olarak tanımlanmıştır.Bu terim ilk kez 14.08.1935'te ABD Sosyal güvenlik yasasında litaratüre girmiştir. Bir başka tanıma göre ise geliri ne olursa olsun vatandaşları olası sosyal riskler karşısında ekonomik olarak korumak denmiştir.
İnsan Hakları Evrensel Bildirisi'nin ilgili maddeleri
[değiştir | kaynağı değiştir]- İnsan Hakları Evrensel Bildirisi'nin 22.maddesi: "Herkesin, toplumun bir üyesi olarak, sosyal güvenliğe hakkı vardır"
- Bildirinin 23. maddesi: "Herkesin çalışma ve işini serbestçe seçme, adaletli ve elverişli koşullarda çalışma ve işsizliğe karşı korunma hakkı vardır"
- Bildirinin 25. maddesi: "Herkesin kendisinin ve ailesinin sağlık ve refahı için beslenme, giyim, konut ve tıbbi bakım hakkı vardır. Herkes,işsizlik, hastalık, sakatlık, dulluk, yaşlılık ve kendi iradesi dışındaki koşullardan doğan geçim sıkıntısı durumunda güvenlik hakkına sahiptir.[2]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Arşivlenmiş kopya". 6 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2021.
- ^ Derneği, İnsan Hakları. "İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi – İnsan Hakları Derneği". 25 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Aralık 2023.
