Stanley Pons
Stanley Pons | |
|---|---|
| Doğum | 23 Ağustos 1943 Valdese, Kuzey Karolina[1] |
| Milliyet | ABD |
| Vatandaşlık | Fransa (önceden ABD)[2] |
| Kariyeri | |
| Dalı | Elektrokimya |
| Çalıştığı kurumlar | Utah Üniversitesi |
Bobby Stanley Pons (d. 23 Ağustos 1943), ABD asıllı Fransız kimyager. 1980'lerde Martin Fleischmann'la gerçekleştirdiği soğuk füzyon çalışmalarıyla tanınmıştır.[3]
İlk yılları
[değiştir | kaynağı değiştir]Valdese doğumlu Pons ilköğrenimini Valdese High School'da tamamladıktan sonra Wake Forest University'de kimya okumuştur. Doktora çalışmalarına Michigan Üniversitesi'nde başlayan Pons ekonomik nedenlerden ötürü eğitimine ara vermek zorunda kalmıştır.[kaynak belirtilmeli] Pons'un, danışmanı Harry B. Mark'ın yardımıyla hazırladığı makalesi The New York Times'a konu olmuştur.[4]
Doktorasını İngiltere'de tamamlamaya karar veren Pons 1975'te Southampton Üniversitesi'ne geçiş yapmış ve burada Martin Fleischmann'la tanışmıştır. Profesör Alan Bewick'le çalışan Pons 1978 yılında doktorasını almaya hak kazanmıştır.[4]
Meslek yaşamı
[değiştir | kaynağı değiştir]Pons Utah Üniversitesi Kimya Bölümü başkanlığını yürüttüğü sırada,[4] 23 Mart 1989 tarihinde Fleischmann'la bir açıklama yapmış ve daha sonra soğuk füzyon olarak adlandırılacak deneysel bir ürün olan "N-Fusion"'ı geliştirdiklerini duyurmuştur.[5] Deney bilim çevrelerinde kısa sürede yankı uyandırmış ve birçok araştırmacı tarafından yinelenmeye çalışılmıştır.[6] Bu çabaların sonuçsuz kalması üzerine çoğu bilim insanı deneye ilişkin bilgilerin eksik ve yanlış olduğunu savunmuştur.[1][6][7][8][8][9][10] Mike McKubre 2009'da deneyi helyumla yinelemiş; paladyum ve döteryum yardımıyla Fleischmann Pons türü hücreler elde etmeyi başarmıştır. Deney sonucunda ortaya çıkan 31MeV/atom'luk Q değerinin beklenen değer olan 23.8MeV/atom'a görece yakın olduğu düşünülmektedir.[11] Bu, Miles'ın Kaliforniya'daki Navy Laboratory'de yaptığı çalışmanın ardılı olarak yorumlanmaktadır.[12]
Pons 1992 yılında Fleischmann'la Fransa'ya yerleşmiş ve Toyota tarafından desteklenen bir laboratuvarda çalışmaya başlamıştır. Burada yapılan 12 milyon sterlinlik harcamanın hiçbir sonuç üretmemesi üzerine laboratuvar 1998 yılında kapatılmıştır.[13] Pons daha sonra Fransız yurttaşlığına geçmiştir.[14]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b Taubes, Gary (1993). Bad science: the short life and weird times of cold fusion. New York: Random House. ss. 6. ISBN 0-394-58456-2.
- ^ Voss, D (1 Mart 1999). "What Ever Happened to Cold Fusion". Physics World. 12 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi19 Mart 2013.
- ^ "Nuclear fusion" 25 Şubat 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Encyclopaedia Britannica, 2011
- ^ a b c William J. Broad (9 Mayıs 1989). "Brilliance and Recklessness Seen in Fusion Collaboration". The New York Times.
- ^ Fleischmann, M (1989). "Electrochemically induced nuclear fusion of deuterium". J. Electroanal. Chem. 261 (2). s. 301. doi:10.1016/0022-0728(89)80006-3.
- ^ a b Adil E. Shamoo, David B. Resnik (2003). Oxford University Press US (Ed.). Responsible Conduct of Research. ss. 76, 97. ISBN 0-19-514846-0.
- ^ Henry Krips, J. E. McGuire, Trevor Melia (1995). Pittsburgh Press Üniversitesi (Ed.). Science, Reason, and Rhetoric. ss. xvi. ISBN 0-8229-3912-6.
- ^ a b Bart Simon (2002). Rutgers University Press (Ed.). Undead Science: Science Studies and the Afterlife of Cold Fusion. ss. 119. ISBN 0-8135-3154-3.
- ^ Michael B. Schiffer, Kacy L. Hollenback, Carrie L. Bell (2003). University of California Press (Ed.). Draw the Lightning Down: Benjamin Franklin and Electrical Technology in the Age of Enlightenment. ss. 207. ISBN 0-520-23802-8.
- ^ Thomas F. Gieryn (1999). University of Chicago Press (Ed.). Cultural Boundaries of Science: Credibility on the Line. ss. http://books.google.com/books?id=GljD3CHbDx0C&pg=PA204 204]. ISBN 0-226-29262-2.
- ^ McKubre, M.C.H. (2009). "COLD FUSION, LENR, the Fleischmann-Pons Effect; ONE PERSPECTIVE on the STATE of the SCIENCE". Vittorio Violante and Francesca Sarto (Ed.). 15th Annual Conference on Condensed Matter Nuclear Science. Roma, İtalya: ENEA. ISBN 978-88-8286-256-5.
- ^ Miles, M. (2003). "Correlation Of Excess Enthalpy And Helium-4 Production: A Review.". Peter L Hagelstein (Massachusetts Institute of Technology, ABD) & Scott R Chubb (Naval Research Laboratory, ABD) (Ed.). Tenth International Conference on Cold Fusion. Hackensack, New Jersey: World Scientific Publishing. ISBN 978-981-256-564-8.
- ^ Weinberger, Sharon (21 Kasım 2004). "Warming Up to Cold Fusion". Washington Post. ss. W22. 10 Ağustos 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi19 Mart 2013.
- ^ Platt, Charles (1998). "What if Cold Fusion is Real?". Wired Magazine. 26 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2013.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- William J. Broad (9 Mayıs 1989). "Brilliance and Recklessness Seen in Fusion Collaboration". New York Times. 23 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2013. (İngilizce)
