Suede
| Suede | |
|---|---|
 | |
| Genel bilgiler | |
| Başladığı yer | Londra, İngiltere |
| Tarzlar | Alternatif rock, Britpop, glam rock, art rock |
| Etkin yıllar | 1989–2003 |
| İlişkili hareketler | Elastica, McAlmont and Butler, The Tears |
| Eski üyeler | Brett Anderson Mat Osman Simon Gilbert Richard Oakes Alex Lee Bernard Butler Neil Codling Justine Frischmann |
Suede (ABD'de The London Suede adıyla da anılır), 1990'lı ve erken 2000'li yıllarda aktif olmuş, Britpop müzik türünü başlatan gruplar arasında gösterilen[1] ve İngiliz gitar-grubu rock müziğini yeniden oluşturan [2] bir İngiliz alternatif rock grubudur. Birçok kez ortadan kaybolmalarına karşın, kadro değişiklikleriyle yeniden ortaya çıkıp, albüm sıralamalarında yüksek yerler alan albümler çıkarmayı başarmışlardır. Kuzey Amerika'da pek başarı kazanamamalarına karşın[3] 90'lı yılların en başarılı İngiliz rock gruplarından sayılırlar.[4]
1993'te Mercury Ödülü alan çıkış albümleri Suede de[3] içinde olmak üzere üç liste başı albüm çıkarmayı başardılar. İkinci albümleri Dog Man Star ile 1994'te olumlu eleştiriler aldılar. Ancak bu albümün başarısı gitarist Bernard Butler'ın albümün çıkmasına kısa bir süre kala gruptan ayrılmasıyla gölgelendi. Albüm günümüzde rock klasikleri arasında gösterilmesine karşın, bu ayrılış o dönemde albüm başarısını azaltmıştı.[5]
Suede İngiltere'de olumlu eleştiriler alan ve ticari başarı kazanan, listelerde ilk 10'da yer alan 5 tane single çıkarmayı başardı. Coming Up (1996) ve Head Music (1999) gibi çalışmalara imza attı. Bu iki albüm de listelerde bir numaraya kadar yükseldi. Bu başarılara Brett Anderson'ın eroin bağımlılığı gibi olumsuz etkilere rağmen ulaşılmıştı. Suede'in son albümü A New Morning (2002) bir ticari düş kırıklığından öteye gidemedi. 2003'te Singles toplama albümlerinin çıkmasından sonra grup dağıldı.[6] Pek çok spekülasyonun ardından, grup 2010 yılında bir dizi konser vermek için tekrar bir araya geldi.
Geçmiş
[değiştir | kaynağı değiştir]Kuruluş
[değiştir | kaynağı değiştir]Brett Anderson ve Justine Frischmann University College London'da okurken tanıştılar ve birlikte olmaya başladılar.[7] Anderson'ın çocukluk arkadaşı Mat Osman'ın katılımıyla çalışmalarına The Beatles, The Smiths ve David Bowie uyarlamalarıyla başladılar. Anderson'ın annesinin ölümü onu daha kararlı ve yoğunlaşmış bir kafa yapısına sahip olmasına neden oldu.[8] Bu NME'de 'gitarist aranıyor' ilanı vermesi kararında etkili oldu.[1] İlan 19 yaşındaki Bernard Butler'ın ilgisini çekti ve ilanı yanıtlayıp grupla denemelerden sonra çalışmaya başladı.[9] Grup, davulcuları eksik olmasına karşın bir elektronik perküsyon seti kullanarak çalışmalarına başladı; bu arada Suede adını seçti.[10] Frischmann'ın görünürde grubun menajerliğini yapmaya çalışmasına karşın, grup sonuç olarak Londra'da Camden Town çevresinde ufak çaplı yerlerde sahne almaya başladı.[11]
Suede'in ilk önemli atılımı Greater London Radio'da DJ Gary Crowley tarafından yapılan radyo programı Demo Clash'te yarışmak için kaydettikleri ikinci demo kayıtları Specially Suede ile oldu. "Wonderful Sometimes" Demo Clash{'}i 1990 yılında 5 Pazar üst üste kazandı. Bu Brighton menşeli bağımsız plak şirketi RML tarafından bir albüm anlaşmasını getirdi.[1] Güvenilmez bir perküsyon setiyle yaptıkları bir seri gösteriden sonra Suede gruba yeni bir davulcu almaya karar verdi. Justin Welch bu pozisyonu doldurdu, ama 6 hafta sonra Crawley grubu Spitfire'a katılmak için ayrıldı.[12] Welch'in ayrılmasından sonra, Suede bu pozisyon için başka bir ilan verdi ve sürpriz bir şekilde ilana eski Smiths ddavulcusu Mike Joyce yanıt verdi. Joyce bu pozisyon için çok nitelikliydi; grupla "Be My God"/"Art" adı altında RML Records'tan çıkması planlanan single çalışması için iki şarkı kaydetti. Grup bu kayıtlardan pek memnun olmamıştı. Basılan kopyaların birçoğu yok edildi.[13] Haziran 1990'da eski menajer Ricky Gervais aracılığıyla grup sürekli davulcu olarak Simon Gilbert ile anlaştı.
1991 yılında, Anderson and Frischmann ayrıldılar; Frischmann Blur'dan Damon Albarn ile birlikte olmaya başladı. Frischmann grubun bu yeni durumu kaldırabileceğine inandı.[14] Ama durum pek de böyle olmadı. Butler'ın belirttiği üzere Frischmann çalışmalara geç geliyor ve Blur ile olan yakınlığından bahsediyordu. Bu Frischmann'ın gruptan ayrılmasında büyük rol oynadı. Frischmann'ın ayrlmasından sonra grubun karakteri değişti. Anderson bir söyleşide "Eğer o ayrılmasaydı biz bir yere gidemezdik" demiştir. Anderson ve Butler bu ayrılıktan sonra yakın arkadaş olmuşlar ve birlikte yeni şarkılar yazmaya başladılar.[15] Ama grubun müziği Londra ve Amerika'daki grunge gruplarının yaptıkları müzik yanında eski moda kalıyordu.
Diskografi
[değiştir | kaynağı değiştir]- Suede (1993)
- Dog Man Star (1994)
- Coming Up (1996)
- Head Music (1999)
- A New Morning (2002)
- Bloodsports (2013)
- Night Thoughts (2016)
- The Blue Hour (2018)
- Autofiction (2022)
- Antidepressants (2025)
Üyeler
[değiştir | kaynağı değiştir]| (1989-1991) |
|
|---|---|
| (1991-1994) |
|
| (1994-1996) |
|
| (1996-2001) |
|
| (2001-2003) |
|
| (2010 - Günümüz) |
|
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Harris, John. Britpop!: Cool Britannia and the Spectacular Demise of English Rock. Da Capo Press, 2004. ISBN 0-306-81367-X
- Barnett, David. Suede: Love and Poison. Carlton Publishing Group, 2003. ISBN 0-233-00094-1
Notlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b c "The London Suede: Full Biography" 18 Haziran 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. MTV.
- ^ Sinclair, David. ""Dog Man Star Review"[ölü/kırık bağlantı]. Q, November 1994, p. 112
- ^ a b "Mercury Winners: Where are they now?" 8 Ekim 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Channel 4.
- ^ Carpenter, Troy. "London Suede Begins Recording New Album" 16 Aralık 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Billboard. 1 June 2001.
- ^ "Suede wow crowd at farewell gig" 27 Ekim 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. BBC News. 15 Dec 2003
- ^ "Autobiographies of our musical icons" 12 Kasım 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Sky Arts.
- ^ Harris, p. 28-30
- ^ Barnett, p. 31
- ^ Barnett, p. 32
- ^ Harris, p. 34-35
- ^ Harris, p. 35
- ^ Harris, p. 36
- ^ Harris, p. 36-37
- ^ Harris, p. 61
- ^ Harris, p. 62
