Tatar halk müziği

Tatar halk müziği, Tataristan'ın ulusal folklorunu temsil eden müzik türü.

Araştırma

Tatar halk ezgilerinin ilk kayıtları "Asya Musiki Dergisi"nde (Aşhtarhan, 1817), daha sonra ise A. F. Rittich, WA Moshkov, R. Lax, G. Shuneman'ın yirminci yüzyılın başındaki yabancı makaleleridir. Tatar halk müziğinin sistematik olarak derlenmesi ve sistemleştirilmesi ancak 19. yüzyılın sonlarında başlayabilmiştir. SG Rybakov (1897), M. Ultanov (1916), M. Berg (1923), A.В. Zataevich (1933), A. S. Klyucharev (1941, 1955), MA Mozaffarov (1964), MN Nigmetzyanov (1970, 1976, 1984), JH Faizi (1971), ZN Saidasheva (1979), RA Vamb (1981) önde gelen Tatar folklorcuları tarafından bir halk melodileri koleksiyonu yayınlamıştır. Çoğu durumda, yalnızca son yüzyılların Tatar halk ezgileri yazılmakta ve incelenmektedir. Tatar profesyonel müziğinin bazı türleri günümüzde sözlü gelenekte bağımsız olarak tanımlanmamıştır ve yalnızca folklor geleneği içinde değerlendirilmektedir.

Ulusal müzik türleri

Tatar halk müziğinin başlıca türleri: Tonlama ve ritim bakımından birbirinden farklı şarkılar (uzun ton, kısa melodi vb.), Melodiler (melodi, destan, dua, kafiye, gazel vb.), şiir, dans melodiler, enstrümanlarla icra edilen yaylı çalgılardan oluşmaktadır.

Ulusal müzik aletleri

Müzik aletleri çalma sanatı Tatar geleneksel kültürünün ayrılmaz bir parçasıdır. Oyun aletleri halk sanatçıları tarafından yapılır ve halk ortamında yaygındır. Bu açıdan bakıldığında kubyz ve kuray en meşhur çalgı örnekleridir. Ayrıca sadece profesyonel müzisyenlerin kullandığı enstrümanlar da vardır. İdil Bulgarları ve Kazan Hanlığı döneminde hanın vezir saraylarından müzisyenler yaylı çalgılar ve davul çalarlardı. Bir kısmı doğu ülkelerinden getirildi. 16. yüzyılda saray müzik okulu geleneği kırıldı ve bu enstrümanları çalma sanatı yavaş yavaş unutuldu. Han döneminin çalgıları yalnızca bazı halk müziği ustaları arasında korunmuştur. İlk olarak İdil Bulgarları ve Kazan Hanlığı dönemine ait çalgılar eski geleneksel çalgılar arasına dahil edilmiştir. Eski geleneksel çalgılar hem Bulgar İslam kültürüyle, hem genel olarak Türk kültürüyle, hem de genel olarak Doğu kültürüyle yakından ilişkilidir. 19. yüzyılın ikinci yarısında Tatar ustaları tarafından kullanılmaya başlanan çalgılara yeni geleneksel müzik çalgıları adı verilmektedir. Yeni geleneksel müzik enstrümanlarının pek çok örneği, Rus ve Avrupa müzik kültürünün özelliklerini içermektedir. Çalgının menşei kadar milli çalgıyı çalma yeteneği de vardır.