The Blitz

Başlığın diğer anlamları için Blitz sayfasına bakınız.

Birleşik Krallık üzerinde uçan Alman savaş uçakları, 7 Eylül 1940

The Blitz (Türkçe: Yıldırım), II. Dünya Savaşı sırasında, 7 Eylül 1940 ile 11 Mayıs 1941 tarihleri arasında Birleşik Krallık'a karşı gerçekleştirilen Alman bombardımanına verilen isimdir. Birleşik Krallık genelindeki kasabalar ve şehirler üzerindeki sekiz ay süren bombardıman, 43.500 sivilin ölümü ile sonuçlandı.

Alman Hava Kuvvetleri, 1941'deki Barbarossa Harekâtı'nın başlangıcına kadar Birleşik Krallık'ı neredeyse aralıksız bombaladı. Bu hava saldırıları sırasında halk geceleri evlerinde, gündüzleri ise yer altındaki metro tünellerinde saklanıyordu. Birleşik Krallık, Sovyetler Birliği'nin işgaline dek Almanya'nın Avrupa'da kalan son düşmanıydı. Adolf Hitler ve Alman yüksek komutası, İngiliz halkının moralini düşürerek onları savaştan çekilmeye zorlama ya da Britanya'nın işgaline hazırlanmak için Kraliyet Hava Kuvvetleri'ni yok etme düşüncesiyle adanın bombalanmasına karar verdi.

Bu saldırılar esnasında İngiliz hükûmeti, morali yüksek tutmak amacıyla, halkın bombardımana rağmen gündelik hayatına devam ettiğini göstermek için propaganda amaçlı fotoğraflar çekti. Bu fotoğrafların en bilinenlerinden biri, Fred Morley tarafından çekilen, The London Milkman (Londra Sütçüsü) başlıklı fotoğraftır.

Arka plan

1940'taki Fransa Muharebesi'ndeki Alman zaferinin ardından Batı Cephesi'ndeki kara savaşı sona ermişti ve Nazi Almanyası ile kalan son düşmanı olan İngiltere arasındaki savaş denizlere ve havaya taşınmıştı. İngilizlerin deniz gücü olarak Almanlara üstünlük sağlaması ve Almanya'nın 1930'lar boyunca çevresindeki daha zayıf devletleri yalnızca bombardıman tehditleriyle himayesi altına alabilmesi nedeniyle Alman komutası -özellikle bombardımanın bu siyasi yönlerinden etkilenen Hitler- İngilizlere karşı mücadele edebilmek ve onların moralini kırarak barışa zorlamak amacıyla hava savaşına yöneldi.

Saldırılar

Almanlar, Britanya Muharebesi'nde Kraliyet Hava Kuvvetleri'ni (RAF) mağlup ederek İngiltere'yi barışa zorlamayı amaçlamaktaydı. Ancak gerçekleştirilen hava saldırıları beklenen sonuçları vermedi ve Adolf Hitler, İngilizlerin müzakere masasına yeterince hızlı oturmamasından rahatsızlık duydu. RAF, herhangi bir zayıflama belirtisi göstermediği gibi Alman kayıpları da giderek arttı. Bunun üzerine Oberkommando der Luftwaffe (OKL), kayıpları azaltmak ve bombardıman uçaklarını daha iyi koruyabilmek amacıyla strateji değişikliğine giderek, İngiliz avcı uçaklarıyla doğrudan mücadele etmek yerine sanayi merkezlerine yönelik gece bombardımanlarına odaklanma kararı aldı.

II. Dünya Savaşı sırasında Almanya Hava Kuvvetleri (Luftwaffe), stratejik bombardıman görevlerini yürütmek amacıyla önemli bir rol üstlenmiştir. Ancak, bu süreçte hem yapısal hem de operasyonel çeşitli zorluklarla karşılaşmıştır. Luftwaffe envanterinde yer alan bombardıman uçakları, teknik açıdan stratejik görevler için yeterli gibi görünmekle birlikte, taşıma kapasitelerinin sınırlı olması nedeniyle geniş çaplı yıkım gücünden yoksun kalmıştır. Bu kısıt, Almanya'nın savaş boyunca kapsamlı ve etkili bir stratejik bombardıman doktrini geliştirmesini büyük ölçüde engellemiştir.

Alman Hava Kuvvetleri Yüksek Komutanlığı (Oberkommando der Luftwaffe – OKL), savaş öncesinde ve sırasında orta sınıf bombardıman uçaklarının, ağır bombardıman uçaklarının yaratacağı etkiyle benzer düzeyde sonuçlar doğurabileceğini varsaymış ve stratejik hedeflere yönelik operasyonları bu doğrultuda planlamıştır. Ancak bu yaklaşım, savaşın ilerleyen evrelerinde sahada beklenen askeri ve yıkıcı sonuçları sağlamaktan uzak kalmıştır. Orta sınıf bombardıman uçaklarının sınırlı menzil ve bomba taşıma kapasiteleri, Luftwaffe'nin stratejik etkinliğini ciddi ölçüde sınırlamıştır. Bunun yanı sıra, Almanya'nın 1938 yılına kadar Birleşik Krallık'ı potansiyel bir düşman olarak tanımlamaması, bu ülkeye yönelik askeri ve stratejik hazırlıkların yetersiz kalmasına yol açmıştır. Özellikle istihbarat alanında yaşanan bu hazırlıksızlık, İngiltere'deki sanayi merkezleri ve altyapı hedefleri hakkında kapsamlı ve güvenilir bilgi toplanmasını engellemiş, bu da Luftwaffe'nin hedef seçiminde ve saldırı etkinliğinde ciddi zafiyetlere neden olmuştur.

Tüm yapısal ve operasyonel sorunların bir sonucu olarak, Alman Hava Kuvvetleri Yüksek Komutanlığı (OKL) içinde stratejik bombardıman doktrinine dair ortak ve tutarlı bir anlayış geliştirilememiştir. Bu durum, karar alma süreçlerinde ciddi fikir ayrılıklarına yol açmış; hangi hedeflerin önceliklendirilmesi gerektiği konusunda net bir görüş birliği sağlanamamıştır. Özellikle 1940–1941 kışı boyunca belirlenen hedefler giderek muğlaklaşmış ve Luftwaffe'nin stratejik yön eksikliği açıkça görülmeye başlamıştır. Savaşın bu döneminde, The Blitz'in son evresine gelindiğinde, başlangıçta askeri ve endüstriyel altyapıyı hedef alan saldırılardan uzaklaşılmış; bunun yerine sivil yerleşim alanlarına yönelik bombardımanlar yoğunlaşmıştır. Bu değişim, stratejik amaçlardan sapılarak operasyonların "terör bombardımanına" dönüşmesine neden olmuştur. Bu sapma, Luftwaffe'nin savaş boyunca planladığı etkiyi yaratamamasına yol açmış, sınırlı kaynaklar verimsiz şekilde harcanmış ve Almanya'nın genel savaş kapasitesi üzerinde olumsuz etkiler yaratmıştır.

Sonuç

Zaman geçtikçe İngiltere'nin direnişi sonuç vermeye başladı ve Luftwaffe'nin etkisi yavaş yavaş azaldı. İngilizlerin uçak üretimi Almanlarınkinden yüksekti ve kendi ülkeleri üzerinde savaşmaya ek olarak radar gibi yeni teknolojilerin kullanımı Kraliyet Hava Kuvvetleri'nin üstünlük kurmasında etkili oldu.

Alman bombardımanı Britanya'daki üretim ve dağıtımı zorlaştırdı, gıda stoklarını azalttı ve halkın moralini sarstı. Bombardıman, ayrıca Almanların denizaltılarla uyguladığı ablukaya da yardımcı oldu, ancak Birleşik Krallık'taki üretim bombardımana rağmen artmaya devam etti.

Almanların net sonuçlar alamadığı Britanya Muharebesi ve The Blitz'in ardından verilen zayiat, Balkanlar'daki savaşlar ve Sovyetler Birliği'nin yaklaşan işgalinden dolayı birimlerin kaydırılmasının ardından Luftwaffe, Batı Cephesi'ndeki üstünlüğünü kaybetmeye başladı ve savaşın geri kalanı boyunca İngilizler Almanya üzerine hava saldırıları gerçekleştiren taraf oldu.