The Card Players
| |
| Sanatçı | Paul Cézanne |
|---|---|
| Yıl | 1894-1895 |
| Tür | Tuval üzerine yağlıboya |
| Boyutlar | 47,5 cm × 57 cm (18,7 in × 22 in) |
| Konum | Musée d'Orsay, Paris |
Kart Oyuncuları, Fransız Post-Empresyonist sanatçı Paul Cézanne’nın yağlı boya tablo serisidir. Cézanne'ın 1890'ların başındaki son döneminde yapılmış bu seride beş tablo vardır. Tablolar boyut, oyuncu sayısı ve oyunun gerçekleştiği ayar bakımından farklıdır. Cézanne ayrıca “Kart Oyuncuları” serisine hazırlık için çok sayıda çizim ve çalışma yapmıştı. Kart Oyuncuları’nın bir versiyonu 2011'de kasım 2017'ye kadar geçilmemiş, bir tabloya biçilen en yüksek fiyatla Katar Kraliyet Ailesi'ne tahmini 250 milyon $ fiyata satılmıştı.[1]
Özet
[değiştir | kaynağı değiştir]Seri, eleştirmenler tarafından 1890'ların başlarından ortalarına kadarki dönemde Cézanne'nın sanatının köşetaşı ve en beğenilen eserlerinden bazılarını yaptığı son yıllarına başlangıç olarak kabul edilir.[2]
Her tablo, Provençal köylülerini pipolarını tüttürürken ve oyun kartlarına dalmış olarak gösterir. Hepsi erkek kişileri, kağıt oynarken çalışkan, gözleri aşağıya doğru bakan, eldeki oyuna odaklanmış olarak gösterir. Cézanne, 17. yüzyıldan Hollanda ve 17. yüzyıl Fransız tür resmi'nden alınan bir motifi uyarladı; bu motifler, daha basit ortamda taş suratlı tüccarlarla değiştirilen ve genellikle tavernalarda kabadayı, sarhoş kumarbazların kart oyunlarını tasvir etti.[2][3] Türün önceki resimleri dramatik anları tasvir ederken,[4]
Cézanne'ın portreleri drama, öykü ve geleneksel karakterizasyon eksikliği nedeniyle dikkat çekti.[5] Diğer iki oyunculu versiyonlarda kullanılmayan bir şarap şişesinden ziyade, 17. yüzyıl türünün öne çıkan demirbaşları olan içki ve para yokluğu vardır. Le Nain kardeşlerden birinin, sanatçının evinin yakınındaki Aix-en-Provence müzesinde asılı ve kart oyuncularını betimleyen tablosu Cézanne'ın eserlerine ilham kaynağı olarak alıntılanır.[6][7]
Tabloların modelleri, bazıları Cézanne ailesinin malikanesi olan “Jas de Bouffan”da çalışan yerel çiftçilerdi.[6] Her sahne sessiz, durgun bir konsantrasyon olarak tasvir edilmiştir; adamlar birbirlerine değil kartlarına bakarlar, kartlar belki de iş dışındaki tek iletişim araçlarıdır.[8] Bir eleştirmen sahneleri "insan natürmort" ‘ı olarak tanımlarken,[2] bir başkası erkeklerin oyunlarına yoğun şekilde odaklanması, ressamın sanatına olan ilgisini yansıtıyor diye spekülasyon yapmıştır.[9]
Tablolar
[değiştir | kaynağı değiştir]Toplamda Cézanne'ın kart oyuncularının beş tablosu varken, son üç eser kompozisyon ve iki oyuncu sayısıyla birbirine benzer.[10] Resimlerin kesin tarihleri belirsizdir, ancak uzun zamandır Cézanne'ın daha büyük tuvallerle başlayıp sonraki versiyonlarda boyutları küçülttüğüne inanılıyordu; ancak son yıllardaki araştırmalar bu varsayımı şüpheye düşürmüştür.[11][12]
1890-1892 yılları arasında yapılmış en büyük versiyon, 134.6 x 180.3 cm (53 × 71 inç) ölçülerindedir ve tuvaldeki beş figürle en detaylısıdır. Tablo, Philadelphia, Pensilvanya'daki Barnes Vakfı müzesindir ve orada sergilenir.
Uzun zamandır “Kart Oyuncuları”nın ikinci versiyonu olduğu düşünülen dört figürlü bu tablonun daha yoğun versiyonu New York'taki Metropolitan Müzesi'ndedir. 65.4 x 81.9 cm (25 3/4 x 32 1/4 inç) ölçülerindedir ve Barnes tablosunun yarısından daha küçüktür. Burada kompozisyon, çocuk figürü hariç, neredeyse aynıdır. İzleyicinin bakış açısı oyuna biraz daha yakın, ancak figürler arasındaki mesafe daha azdır. Önceki resimde, ortadaki oyuncu ve çocuk şapkasızdı, oysa bu versiyonda tüm adamlar şapkalıdır. Ayrıca, solda üzerinde vazo bulunan raf ve duvarın ortasında resim çerçevesinin alt yarısı da ortadan kalkmış geriye sadece dört pipo ve asılı kumaş kalmıştır, bunlar da kart oyuncularının arkasındaki sigara içen adamın sağ yanındadır. Tablo, daha büyük versiyona göre daha parlak ve mavi tonlarına daha az odaklanmıştır. Kart Oyuncuları 'nın bu versiyonunun X ışını ve kızılötesi incelemeleri, "tahmini" grafit alt çizim katmanlarının yanı sıra yoğun işlenmiş yağlı boya katmanlarını da ortaya koymuştur. Bu ise, tarihsel olarak inanıldığı gibi serinin ikinci versiyonu değil, Cézanne'ın serisinin en büyük iki versiyonundan birinin ön çalışması olabileceğini düşündürür.[12] Eskiz çalışması, analistlerin Cézanne'ın daha önce tek tek eskizlerde resmedilen erkek figürlerini tek bir tuvale aktarmakta zorlandığına inanmasına da yol açmıştır.[2][12]
İki oyunculu resimlerin her birinde, iki oyuncunun arasındaki ayrım çizgisini[3] ve resmin simetrik denge merkezini temsil eden masanın ortasında bir şarap şişesi durur.[7]
Üç versiyondan belki de en çok bilineni ve en sık kopyalananı Paris'teki Musée d'Orsay'dadır. 47.5 x 57 cm (17 3/4 x 22 1/2 inç) ölçüleriyle bu tablo tüm tabloların en küçüğüdür. Bu tablo en seyrek boyanmış olup "Kart Oyuncuları" serisinin sonuncusu olarak kabul edilir.[11]
-
Kart Oyuncuları 1894–95, Tuval üzerine yağlıboya, 47.5 × 57 cm, Musée d'Orsay, Paris -
Kart Oyuncuları 1892–1895, Tuval üzerine yağlıboya, 60 x 73 cm, Courtauld Güzel Sanatlar Enstitüsü, Londra -
Kart Oyuncuları 1892–93, Tuval üzerine yağlıboya, 97 × 130 cm, Özel koleksiyon
,_60_x_73_cm,_oil_on_canvas,_Courtauld_Institute_of_Art,_London.jpg)
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Peers, Alexandra (Ocak 2012). "Qatar Purchases Cézanne's The Card Players for More Than $250 Million, Highest Price Ever for a Work of Art". Vanity Fair. 21 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2012.
- ^ a b c d Dorment, Richard (25 Ekim 2010). "Paul Cézanne: The Card Players, Courtauld Galeri, incelemesi". The Telegraph. 13 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2011.
- ^ a b Rosenberg, Karen (10 Şubat 2011). "Workers at Rest: Smoking and Playing Cards". The New York Times. 1 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2011.
- ^ Murphy, Richard A (1968). The World of Cézanne. New York: Time-Life Books. s. 111.
- ^ Wadley, Nicholas (1975). Cézanne and his art. New York: Galahad Books. s. 58. ISBN 0-88365-248-X.
- ^ a b Salinger, Margaretta M. (Yaz 1968). "Windows Open to Nature" (PDF). The Metropolitan Museum of Art Bulletin. The Metropolitan Museum of Art. 27 (1). 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF)18 Nisan 2011.
- ^ a b Gaunt, William (1970). Impressionism: A Visual History. New York: Praeger Publishers. s. 256.
- ^ Barnett, Laura (7 Kasım 2010). "Another view Cézanne's The Card Players". The Guardian. 13 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2011.
- ^ Schjeldahl, Peter. "Game Change: Cézanne, card players, and the birth of modernism". The New Yorker (28 Şubat 2011): 78. 27 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi18 Nisan 2011.
- ^ Schapiro, Meyer (1988). Cézanne. New York: Harry N. Abrams. s. 94. ISBN 0-8109-1043-8.
- ^ a b Murphy, Richard A (1968). The World of Cézanne
. New York: Time-Life Books. s. 119–20.
- ^ a b c Tompkins Lewis, Mary (9 Şubat 2011). "New Lessons on an Old Hand". The Wall Street Journal. 30 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2011.
