Titanik yolcuları

White Star Line'ın RMS Olympic sınıfı okyanus gemilerinin ikincisi olan RMS Titanic'in ilk yolculuğuna toplam 2.208 kişi katıldı. Gemi, İngiltere'den New York'a doğru yola çıktı. Yolculuğun ortasında gemi bir buzdağına çarptı ve 15 Nisan 1912 sabahının erken saatlerinde battı. Bunun sonucunda 1.501 yolcu ve mürettebat hayatını kaybetti.

Geminin yolcuları, bilet fiyatlarına göre belirlenen üç ayrı sınıfa ayrılmıştı: Birinci sınıfta seyahat edenler (çoğu gemideki en zengin yolculardı) arasında üst sınıfın önde gelen üyeleri, iş adamları, politikacılar, üst düzey askeri personel, sanayiciler, bankacılar, eğlence sektörü çalışanları, sosyetik kişiler ve profesyonel sporcular vardı. İkinci sınıf yolcular ağırlıklı olarak orta sınıf yolculardı ve aralarında profesörler, yazarlar, din adamları ve turistler vardı. Üçüncü sınıf veya güverte yolcuları ise çoğunlukla Amerika Birleşik Devletleri ve Kanada'ya taşınan göçmenlerdi.

Birinci sınıf

RMS Titanic , 10 Nisan 1912'de Southampton'dan ayrıldı ; beş gün sonra, bir buzdağına çarptıktan sonra Kuzey Atlantik Okyanusu'nda battı

Georgette Madill, birinci sınıf yolcu

Titanik'in birinci sınıf listesi, 1912'de seçkin üst sınıfın "kim kimdir" listesiydi. Birinci sınıfta tek kişilik bir ranza, salon süiti ve küçük özel gezinti güvertesi için 30 £ (2023'te 3.800 £'a eşdeğer) ile 870 £ (2023'te 109.000 £'a eşdeğer) arasında değişiyordu . [ 5 ]  , spor salonu, squash kortu, tuzlu su yüzme havuzu, elektrikli ve Viktorya tarzı Türk hamamları, berber dükkanı, birinci sınıf köpekler için kulübeler, asansörler ve hem açık hem de kapalı gezinti yolları dahil olmak üzere bir dizi olanağın keyfini çıkardı. Birinci sınıf yolcular ayrıca kişisel personel eşliğinde seyahat ediyordu: valeler, hizmetçiler, çocuklar için hemşireler ve mürebbiyeler , şoförler ve aşçılar.

İngiliz aristokrasisinin birçok üyesi bu yolculuğa katıldı: 19. Rothes Kontu'nun karısı olan Rothes Kontesi , ailesi Thomas ve Clementina Dyer-Edwardes ve kuzeni Gladys Cherry ile Southampton'dan gemiye bindi . Emlak yatırımcısı ve zengin İskoç-Amerikan Gracie ailesinin üyesi olan Albay Archibald Gracie IV , Southampton'dan gemiye bindi. Londra'dan Cavendish çifti de gemideki diğer önemli İngiliz çiftler arasındaydı. Harland ve Wolff'un başkanı Lord Pirrie , Titanik'e binmeyi planladı ancak hastalığı onu talihsiz yolculuğa katılmaktan alıkoydu; ancak White Star Line'ın genel müdürü J. Bruce Ismay ve geminin Harland ve Wolff tasarımcısı Thomas Andrews , geminin ilk seferindeki ilerleyişini denetlemek üzere gemideydiler.

Amerikalı sosyetik Margaret Brown

Amerikan sosyal elitinin en önde gelen üyelerinden bazıları bu seyahate katıldı: 47 yaşındaki emlakçı, iş adamı ve multimilyoner Albay John Jacob Astor IV ve 18 yaşındaki hamile eşi Madeleine, çocuklarının doğumu için Amerika Birleşik Devletleri'ne dönüyorlardı. Astor, gemideki en zengin yolcu ve dünyanın en zengin adamlarından biriydi; büyük büyükbabası John Jacob Astor, Kuzey Amerika'daki ilk multimilyonerdi. Diğerleri arasında sanayici ve milyoner Benjamin Guggenheim ; Macy's mağaza sahibi ve eski Amerika Birleşik Devletleri Temsilciler Meclisi üyesi Isidor Straus ve eşi Ida ; Youngstown Sheet and Tube Company'nin kurucusu ve başkanı George Dennick Wick ; milyoner tramvay kralı George Dunton Widener ; Pennsylvania Demiryolu başkan yardımcısı John B. Thayer ve eşi Marian ; Kanada Grand Trunk Demiryolu başkanı Charles Hays ; William Ernest Carter ve eşi, Amerikalı sosyetik Lucile Carter ; milyoner, hayırsever ve kadın hakları aktivisti Margaret Brown ; tenis yıldızı ve bankacı Karl Behr ; ünlü Amerikalı sessiz film oyuncusu Dorothy Gibson ; Buffalo'nun önde gelen mimarı Edward Austin Kent ; ve Başkan William Howard Taft'ın askeri yaveri, altı haftalık bir Avrupa seyahatinden sonra görevine geri dönmek üzere dönen Binbaşı Archibald Butt . Çinli müzisyen Asaph Li. İsveçli birinci sınıf yolcusu ve iş adamı Mauritz Håkan Björnström-Steffansson, gemideki en değerli tek nesneye sahipti: La Circassienne au Bain adlı Fransız neoklasik resim şaheseri , daha sonra bunun için 100.000 ABD doları tazminat talep edecekti (2024'te 3,2 milyon ABD dolarına eşdeğer).

Hershey's çikolatasının kurucusu Milton S. Hershey geminin ilk yolculuğuna çıkmayı planladı ancak gemi yola çıkmadan önce rezervasyonunu iptal etti John Pierpont Morgan'ın da yolculuğa çıkmayı planladığı ancak son dakikada planlarını değiştirdiği bildirildi.

İkinci sınıf

Titanik'in enstrüman müzisyenleri , Wallace Hartley önderliğinde mürettebat olarak çalıştırıldılar, ancak onlara ikinci sınıf konaklama imkânı sağlandı .

İkinci sınıf yolcular, eğlence amaçlı turistler, akademisyenler, din adamları ve orta sınıf İngiliz ve Amerikan ailelerinden oluşuyordu. Geminin müzisyenleri ikinci sınıf konaklamalarda seyahat ediyorlardı; mürettebat üyesi olarak sayılmıyorlardı, ancak White Star Line ile sözleşmesi olan bir acente tarafından istihdam ediliyorlardı. Yetişkin bir ikinci sınıf yolcu için ortalama bilet fiyatı 13 £ idi (2023'te 1.600 £'a eşdeğer).  ve bu yolcuların çoğu için Titanik'teki seyahat deneyimleri, daha küçük yolcu gemilerinde birinci sınıfta seyahat etmeye benziyordu. İkinci sınıf yolcularının kendi kütüphaneleri vardı ve adamların özel bir sigara içme odasına erişimi vardı. İkinci sınıf çocukları kütüphanede bulunan çocuk kitaplarını okuyabilir veya ikinci sınıf gezinti yolunda bilardo ve langırt oynayabilirlerdi.  On iki yaşındaki Ruth Becker, iki yaşındaki kardeşi Richard'ı White Star Line tarafından sağlanan bir bebek arabasıyla kapalı gezinti yolunda iterek zaman geçiriyordu.

Gemideki iki Roma Katolik rahibi, Peder Thomas Byles ve Peder Joseph Peruschitz , yolculuk boyunca her gün ikinci ve üçüncü sınıf yolcular için ayin düzenledi. Peder Byles vaazlarını İngilizce, İrlandaca ve Fransızca verirken, Peder Peruschitz Almanca ve Macarca vaaz verdi.  Peder Byles'ın batışta hayatını kaybettiği, mahsur kalanlar için dualar ettiği ve son ayinleri gerçekleştirdiği bildirildi.

Gemide, batma sırasında Litvanyalı bir rahip olan Peder Juozas Montvila da hayatını kaybetti.

Micheal(sağda) ve Edmond Navratil,"Titanik Yetimleri"

İskoçya'dan tanınmış bir Baptist papaz olan Rahip John Harper , kızı ve kız kardeşiyle birlikte Chicago'daki Moody Kilisesi'nde vaaz vermek üzere Amerika Birleşik Devletleri'ne seyahat ediyordu.

Dulwich Koleji'nde fen bilimleri öğretmeni olan okul öğretmeni Lawrence Beesley , zamanının çoğunu gemideki kütüphanede geçirdi. Batıştan iki ay sonra, felaketin ilk görgü tanığı anlatımı olan SS Titanik'in Kaybı adlı kitabı yazıp yayınladı.

Laroche ailesi, baba Joseph ve kızları Simone ve Louise , gemideki bilinen tek siyahi yolculardı. Joseph'in hamile eşi Juliette ile birlikte, Joseph'in memleketi Haiti'ye seyahat ediyorlardı . Joseph, Paris'teki eski evlerinden , amcası Cincinnatus Leconte'nin cumhurbaşkanı olduğu Haiti'ye taşınmanın, ailesini ırk ayrımcılığından kurtaracağını

İkinci sınıfta seyahat eden bir diğer Fransız ailesi ise Hoffman takma adıyla seyahat eden Navratil'lerdi. Slovakya doğumlu Fransız terzi Michel Navratil, ayrı yaşadığı eşinden iki küçük oğlu Michel Jr. ve Edmond'u kaçırmış, Charles Hoffman adını almış  ve çocuklarını Amerika Birleşik Devletleri'ne götürmek amacıyla Southampton'dan gemiye binmişti. Michel Sr. batışta ölmüştü ve çocukların fotoğrafları, annelerinin veya başka bir akrabalarının "Titanik Yetimleri" olarak bilinen Fransız çocukları teşhis edebilmesi umuduyla tüm dünyaya yayılmıştı.  New York'a vardıktan sonra, çocuklar Titanik'ten sağ kurtulan Margaret Hays tarafından bakılmıştı ta ki anneleri Marcelle Navratil onları almak için Fransa'nın Nice kentinden gelene kadar .  Hayatta kalan son ikinci sınıf kurtulanı Barbara West'ti ; Batırıldığı sırada 10 aylıktı ve 2007 yılında 96 yaşında öldü.

Üçüncü sınıf

Tipik bir üçüncü sınıf kabin

Üçüncü sınıf yolcular veya güverte yolcuları, Amerika Birleşik Devletleri ve Kanada'da yeni bir hayat kurma umuduyla ayrıldılar. Üçüncü sınıf yolcular, geldikleri yere bağlı olarak biletleri için 7 £ (2023'te 900 £'a eşdeğer) ödediler; bilet fiyatlarına genellikle üç kalkış limanına tren yolculuğu ücreti de dahildi. Çocuklar için biletler 3 £ (2023'te 400 £'a eşdeğer) idi.

Üçüncü sınıf yolcuları, çeşitli milletlerden ve etnik gruplardan oluşan bir gruptu. Çok sayıda İngiliz, İrlandalı ve İskandinav göçmenin yanı sıra, Orta ve Doğu Avrupa, Levant(Büyük Suriye) ve Hong Kong'dan gelen yolcular da vardı.  Bazıları tek başına veya küçük aile gruplarıyla seyahat ediyordu. Lefebvre, Pålsson ve Panula aileleri de dahil olmak üzere birkaç anne grubu, küçük çocuklarıyla birlikte tek başına seyahat ediyordu. Çoğu, iş bulmak için Amerika'ya gitmiş olan ve yeterli parayı biriktirdikleri için artık ailelerini çağırabilecek olan kocalarına katılacaklardı.

Goodwinler'ler ve altı çocuklarından beşi:William,Frederick, Charles,Harold,Lillian,Augusta ve Jessie

Daha büyük üçüncü sınıf aileler arasında, yaşları 4 ila 20 arasında değişen 9 çocuklarıyla birlikte Jacksonville, Florida'ya göç eden John ve Annie Sage; İsveçli Anders ve Alfrida Andersson ve beş çocukları, Alfrida'nın küçük kız kardeşi Anna, kocası Ernst ve bebek Gilbert ile birlikte Kanada'ya seyahat ediyorlardı; ve New York'taki bir enerji santralindeki yeni işine altı çocuklarıyla birlikte taşınan Frederick ve Augusta Goodwin vardı. 2007'de bilim insanları DNA analizi kullanarak CS Mackay Bennett tarafından kurtarılan ilk kurbanlardan biri olan küçük, sarı saçlı bir yürümeye başlayan çocuğun cesedinin Frederick ve Augusta'nın en küçük çocuğu olan 19 aylık Sidney olduğunu tespit ettiler .  Sages, Andersson ve Goodwin çifti batışta hayatını kaybetti.

Gemideki en genç yolcu olan 2 aylık Millvina Dean , anne ve babası Bertram Sr. ve Eva Dean ile ağabeyi Bertram ile birlikte İngiltere'den Kansas'a göç ediyordu ve 2009 yılında hayatını kaybetti. Titanik felaketinden kurtulan son kişiydi.

En geç Goodwin,Sidney

Rakip nakliye şirketi Cunard ile rekabet edebilmek için White Star Line, göçmenlerin memleketlerindeki akrabalarına mektup yazıp onları White Star Line gemilerinde seyahat etmeye teşvik edecekleri umuduyla, güverte yolcularına mütevazı lüksler sundu. Üçüncü sınıf yolcularının, banklar yerine sandalyelerin bulunduğu kendi yemek tesisleri ve üçüncü sınıf mutfak personeli tarafından hazırlanan yemekleri vardı. Diğer gemilerde, güverte yolcularının kendi yiyeceklerini getirmeleri beklenirdi.  Yatakhane tarzı uyku alanları yerine, üçüncü sınıf yolcuların kendi kamaraları vardı. Bekar erkekler ve kadınlar ayrıydı, kadınlar kıç tarafta iki ila altı ranzalı kamaralarda, erkekler pruvada 10 ranzalı kamaralarda kalıyordu ve bunlar genellikle yabancılarla paylaşılıyordu. Her kamarada ahşap paneller ve şilteli yataklar, battaniyeler, yastıklar, elektrik ışıkları, ısıtma ve akan su bulunan bir lavabo bulunuyordu; ancak pruva kamaralarında özel lavabo yoktu. Ayrıca, biri erkekler, diğeri kadınlar için olmak üzere iki adet umumi küvet de sağlanmıştır.

Yolcular, satranç veya kart oynayabilecekleri ya da kıç güvertede yürüyebilecekleri üçüncü sınıf ortak salonunda toplandılar . Üçüncü sınıf çocukları ortak odada oynadılar veya gemiyi keşfettiler. Dokuz yaşındaki Frank Goldsmith, makine dairesine baktığını ve kıç güvertedeki bagaj vinçlerine tırmandığını hatırladı.

Bertram ve Millvina Dekanı

Gemi kuralları, üçüncü sınıf yolcularının gemideki kendi alanlarıyla sınırlı kalmasını sağlayacak şekilde tasarlanmıştı.Titanik,sınıfların birbirine karışmasını önlemek için ızgaralarla donatılmıştı ve bu kapılar normalde kapalı tutuluyordu, ancak görevliler acil bir durumda kapıları açabiliyordu. Çarpışmanın ardından yaşanan telaşta, uyuyan yolcuları uyandırmak ve kadın ve çocuk gruplarını tekne güvertesine götürmekle meşgul olan görevliler, tüm kapıları açmaya vakit bulamadılar ve kafası karışık üçüncü sınıf yolcularının çoğu güverte altında mahsur kaldı.