Tosol
Tosol, Sovyetler Birliği’nde geliştirilmiş, etilen glikol bazlı ve anorganik katkılar (IAT – Inorganic Additive Technology) içeren bir antifriz türüdür. İlk olarak 1971 yılında SSCB’de bulunan Mendeleyev Kimya Teknolojisi Enstitüsü’nde geliştirilmiştir.
Tosol, özellikle Sovyet yapımı araçlar için standart soğutucu sıvı olarak kullanılmıştır. Etilen glikol bazlı yapısı sayesinde −40°C’ye kadar donmaya karşı ve +105°C’ye kadar kaynamaya karşı koruma sağlar.[1]
Özellikleri
[değiştir | kaynağı değiştir]- Ana bileşen: Etilen glikol
- Katkı türü: Anorganik katkılar (IAT)
- Renk: Genellikle mavi veya yeşil
- Etkin sıcaklık aralığı: Yaklaşık −40°C ila +105°C
- Korozyon koruması: Alüminyum ve çelik yüzeylerde etkili
- Kullanım süresi: Yaklaşık 2 yıl
Tosol, alüminyum alaşımlı motorlarda oluşabilecek korozyona karşı orta düzeyde koruma sağlar. Ancak yüksek sıcaklıklarda ve zamanla özelliklerini yitirebilir.
Gelişimi
[değiştir | kaynağı değiştir]Tosol adı, geliştirildiği kurum olan "TO" (Технология органического синтеза – Organik Sentez Teknolojisi) ve "SOL" (çözelti) kelimelerinden türetilmiştir.
Yerini Alan Ürünler
[değiştir | kaynağı değiştir]Zamanla Tosol yerini daha modern antifriz türlerine bırakmıştır. Bunlar arasında karboksilat katkılı G12, hibrit katkılı G12+, gliserin bazlı çevre dostu G13 tipi antifrizler yer alır.[2]
Bu yeni nesil antifrizler daha uzun ömürlüdür ve daha yüksek sıcaklık dayanımına sahiptir. Ayrıca düşük bakım gerektirirler.
Günümüzde Kullanımı
[değiştir | kaynağı değiştir]Tosol hâlâ eski model Rus ve Doğu Avrupa araçlarında kullanılmaktadır. Ancak modern motor teknolojileri ile uyumsuz olduğu için yeni araçlarda önerilmemektedir. Yanlış kullanım durumunda su pompası, radyatör ve termostat gibi parçalarda aşınma veya arıza riski ortaya çıkabilir.[1]