Toulouselu Louis
| Toulouselu Louis | |
|---|---|
 Fresk, Simone Martini | |
| Doğum | 9 Şubat 1274 Brignoles, Fransa |
| Ölüm | 19 Ağustos 1297 (23 yaşında) Brignoles, Fransa |
| Kutsayanlar | Katolik Kilisesi |
| Aziz ilanı | 7 Nisan 1317 XXII. Ioannes tarafından |
| Türbe | Valensiya, İspanya |
| Yortu | 19 Ağustos |
| Simge | genç piskopos, genelde ayağının dibinde bir taçla, bir piskoposluk cübbesi ile, elinde kitap tutarken resmedilir |
| Koruyucu aziz | Valencia (İspanya); Málaga; San Luis Obispo de Tolosa misyonu; Limosano (İtalya); Baler (Filipinler); Lucban (Filipinler) |
Toulouselu Louis (9 Şubat 1274 – 19 Ağustos 1297), Anjoulu Louis olarak da bilinir, Anjou Capet Hanedanı'nın bir prensi ve Katolik bir piskopostur.
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]Louis, Brignoles, Provence'de Kral Napolili II. Charles ve Macaristanlı Mary'nin ikinci oğlu olarak doğmuştur.[1] Babası Charles, 1285 yılında Napoli Kralı olmuş ve Aragonlu Kral III. Peter ile Sicilya Vesperleri'ni takiben girdiği savaşta İtalya'da esir alınmıştır. Charles, üç oğlunu rehin vererek kendi özgürlüğünü kazanmıştır.[2] Louis ve kardeşleri Katalonya'ya götürülmüş, eğitimleri için Fransisken keşişlerinin gözetimi altında yedi yıl boyunca tutulmuşlardır.[3] Keşişlerden biri olan Arnau de Villeneuve'den etkilenen Louis, felsefe ve teoloji okumaya başlamıştır.[4] Hâlâ esaret altında olsa da Louis, Lyon Başpiskoposu yapılmıştır.[5] Ağabeyi 1295'te salgın hastalıktan dolayı öldüğünde Louis, babasının krallığının kesin veliahtı olmuştur. Ancak aynı yıl özgürlüğüne kavuştuğunda Roma'ya gitmiş ve kardeşi Robert'ın yararına olacak şekilde Angevin mirasını bırakmıştır. Bunun yerine Fransisken yeminleri olan fakirlik, bekâret ve itaat yeminlerini etmiştir.[6]
5 Şubat 1297 yılında Louis, VIII. Bonifacius tarafından Toulouse Piskoposu ilan edildi.[7] Yakın zamana kadar burada büyük amcası Alphonse bulunuyordu, ancak 1271 yılında veliahtsız bir şekilde ölmüştü. Louis burada, hanedansal ve kilisesel pozisyonlar arasında kararsız kalan bir bölgede duruyordu. Burası, Provence ve Aquitaine arasındaki bir yerdi ve Angevinlerin ilgisini çekmişti. Prenslik duruşu onu bu önemli konuma 22 yaşında getirdiyse de Louis, fakirlere hizmet etmek, açları doyurmak ve kendi ihtiyaçlarını göz ardı etmek konusunda bir ün kazanmıştı. Ancak sadece altı ay sonra, yaptığı işler sebebiyle yorgunluktan piskoposluk pozisyonunu terk etti. Kısa süre sonra Brignoles'de, 23 yaşında gripten dolayı öldü.[7]
Aziz olarak hürmet gösterilmesi
[değiştir | kaynağı değiştir]
Louis'in aziz ilanıyla ilgili prosedürlere çabucak başlandı. Davası, Papa V. Clemens tarafından 1307 yılında başlatıldı ve 7 Nisan 1317 yılında Papa XXII. Ioannes tarafından Sol Oriens fermanı ile[8] aziz ilan edildi.[9] Tacını Louis'ye borçlu olan kardeşi Robert, Napoli'de Simone Martini'ye, Louis'yi Robert'ı taçlandırdığı gibi melekler tarafından taçlandırılırken tasvir eden bir sunak parçası yapması için görev verdi.
Toulouselu Aziz Louis'nin kültü Macaristan'da benimsendi.[10] Yeğeni Macaristanlı I. Charles (1307–1342), onun imajını ve hürmetini yüceltti; onun onuruna Lippa yerleşkesinde manastırlar ve kiliseler kutsadı ve büyük oğlu Macaristanlı I. Louis'ye onun ismini verdi.[10] Toulouselu Louis, Avrupa'nın geri kalanında bu kadar geniş çaplı hürmet görmedi, ancak Fransiskenler onu benimsedi; yortu gününü takvimlerine eklediler ve 1342 yılında kutsal emanetlerini, koruyucusu olduğu Valencia[11] şehrine taşıdılar.
Louis, ikonografide genç bir piskopos olarak, genellikle pelerininin altında kahverengi veya gri bir Fransisken cübbesiyle resmedilir. Pelerininde genellikle Fransız fleur-de-lys bulunur. Bazen ayağının ucunda yere atılmış bir taç yer alır. Bir polifonik ilahi, Flos/Celsa/Quam magnus pontifex, 1317'de Louis'nin aziz ilan edilmesi onuruna yazılmıştır. Bu parça anonim olarak Ivrea Codex içerisinde bulunur ve modern tarihçiler tarafından Philippe de Vitry'ye atfedilir.
San Luis Obispo de Tolosa Misyonu, 1771'de Kaliforniya'da kurulan bir Fransisken misyonudur ve ismini Kaliforniya'nın San Luis Obispo şehrinden almıştır. Hollanda Vlodrop'taki Kolleg St. Ludwig ona adanmıştır.[12] Bir Vlodrop oteli de ismini Aziz Ludwig'den almıştır.[13]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Musto 2003, s. 78.
- ^ Toynbee 1929, s. 52.
- ^ Grieco 2013, s. 137.
- ^ Johnson 2007, s. 351.
- ^ Pryds 2000, s. 26.
- ^ Arnold 2014, s. 290.
- ^ a b Tolan 2009, s. 259.
- ^ Cusato & Geltner 2009, s. 139.
- ^ Brunner 2011, s. 231.
- ^ a b Klaniczay 2002, s. 326.
- ^ Toynbee 1929, s. 231.
- ^ Max, Arthur (19 Şubat 2006). "A Guru's Goals Still Center on Peace and Love". The Washington Post. s. D.01.
- ^ "St Ludwig Hotel Restaurant". 4 Nisan 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2025.
Kaynaklar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Arnold, John H. (2014). The Oxford Handbook of Medieval Christianity. OUP Oxford. ISBN 9780191015014.
- Brunner, Melanie (2011). "Poverty and Charity: Pope John XXII and the canonization of Louis of Anjou". Franciscan Studies. Cilt 69.
- Cusato, Michael F.; Geltner, Guy (2009). Defenders and Critics of Franciscan Life: Essays in Honor of John V. Fleming. BRILL. ISBN 978-9004176300.
- Giger, Andreas (2001). "Ludovicus Sanctus". Root, Deane L. (Ed.). The New Grove Dictionary of Music and Musicians. Oxford University Press.
- Grieco, Holli J. (2013). "In Some Way Even More than Before: Approaches to Understanding St. Louis of Anjou, Franciscan Bishop of Toulouse". Jansen, Katherine L.; Geltner, G.; Lester, Anne E. (Ed.). Center and Periphery: Studies on Power in the Medieval World in Honor of William Chester Jordan. Brill.
- Johnson, Timothy (2007). Franciscans at Prayer. BRILL. ISBN 9789047419891.
- Klaniczay, Gábor (2002). Holy Rulers and Blessed Princesses: Dynastic Cults in Medieval Central Europe. Cambridge University Press.326
- Musto, Ronald G. (2003). Apocalypse in Rome: Cola di Rienzo and the Politics of the New Age. University of California Press.
- Pryds, Darleen N. (2000). The King embodies the world: Robert d'Anjou and the politics of preaching. BRILL. ISBN 9004114025.
- Tolan, John V. (2009). Saint Francis and the Sultan: The Curious History of a Christian-Muslim Encounter. OUP Oxford. ISBN 9780199239726.
- Toynbee, Margaret (1929). S. Louis of Toulouse and the Process of Canonisation in the Fourteenth Century (İngilizce). Manchester University Press.
