Trakeal entübasyon
Trakeal entübasyon (veya yaygın adıyla endotrakeal entübasyon), hava yolunu güvenli ve açık tutmak, akciğerlerin ventilasyonunu (havalanmasını) sağlamak veya inhalasyon anestezikleri ile ilaçları uygulamak amacıyla esnek bir plastik tüpün (endotrakeal tüp) ağız veya burun yoluyla soluk borusuna (trakea) yerleştirilmesi işlemidir.
Bu prosedür, modern tıpta hava yolu yönetiminin "altın standardı" olarak kabul edilir.[1]
Uygulama Alanları ve Yöntem
[değiştir | kaynağı değiştir]Genellikle genel anestezi gerektiren cerrahi operasyonlarda, yoğun bakım ünitelerinde mekanik ventilasyon desteğine ihtiyaç duyan solunum yetmezliği hastalarında veya hava yolu koruyucu reflekslerinin (öksürme, yutkunma) kaybolduğu acil durumlarda (örn. kardiyak arrest, kafa travması) uygulanır.
İşlem sırasında hekim, genellikle laringoskop adı verilen ışıklı bir alet kullanarak dili ekarte eder ve ses tellerini (glottis) görüntüler. Tüp, ses telleri arasından geçirilerek trakeanın, akciğerlerin ikiye ayrıldığı nokta olan karinanın hemen üzerine yerleştirilir. Tüpün ucundaki şişirilebilir bir balon (kaf), havanın geri kaçmasını engeller ve akciğerlere mide içeriğinin kaçmasını (aspirasyon) önler.[2] Tüpün doğru yerde olduğu genellikle göğüs dinlemesi (oskültasyon) ve dışarı verilen havadaki karbondioksit miktarının ölçülmesi (kapnografi) ile doğrulanır.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir] | Bu madde herhangi bir kategoriye eklenmemiştir. |