Ultramikrobakteri
Ultramikrobakteri, tipik bakteriyel hücrelere göre önemli ölçüde daha küçük olan, çapı 0,3-0,2 mikrometre olan bakterilerdir. Bu terim, ilk kez çapı 0.3 mikrometreden daha az olan ve deniz suyunda bulunan kok morfolojisindeki bakterileri ifade etmek için 1981 yılında kullanılmıştır.[1] Bu bakterilerin daha sonra toprakta da bulunduğu, Gram-pozitif ve negatif türün bir karışımı olduğu ortaya çıkmıştır.[2] Bu küçük bakterilerin hepsi değilse de çoğunun daha büyük hücrelerin açlık koşulları altında hayatta kalmasını sağlayan atıl biçimleri olduğu ortaya çıkmıştır.[3] Bu yöntemde hücreler metabolizmalarını yavaşlatır, büyümelerini durdurur ve DNA'larını stabilize ederek atıl uzamayan hücreler oluşturarak yıllarca canlı kalabilirler.[4] Bu açlık formları deniz suyunda Ultramikrobakterilerin en yaygın türü olabilirler.[5]
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Torrella F, Morita RY (1 Şubat 1981). "Microcultural Study of Bacterial Size Changes and Microcolony and Ultramicrocolony Formation by Heterotrophic Bacteria in Seawater". Appl. Environ. Microbiol. 41 (2). ss. 518-527. PMC 243725
. PMID 16345721.
- ^ Iizuka T, Yamanaka S, Nishiyama T, Hiraishi A (Şubat 1998). "Isolation and phylogenetic analysis of aerobic copiotrophic ultramicrobacteria from urban soil". J. Gen. Appl. Microbiol. 44 (1). ss. 75-84. doi:10.2323/jgam.44.75. PMID 12501296.
- ^ Velimirov, B. (2001). "Nanobacteria, Ultramicrobacteria and Starvation Forms: A Search for the Smallest Metabolizing Bacterium". Microbes and Environments. 16 (2). ss. 67-77. doi:10.1264/jsme2.2001.67. 13 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi23 Haziran 2008.
- ^ Costerton JW, Lewandowski Z, Caldwell DE, Korber DR, Lappin-Scott HM (1995). "Microbial biofilms". Annu. Rev. Microbiol. Cilt 49. ss. 711-45. doi:10.1146/annurev.mi.49.100195.003431. PMID 8561477.
- ^ Haller CM, Rölleke S, Vybiral D, Witte A, Velimirov B (Şubat 2000). "Investigation of 0.2 µm filterable bacteria from the Western Mediterranean Sea using a molecular approach: dominance of potential starvation forms". FEMS Microbiol. Ecol. 31 (2). ss. 153-161. PMID 10640668.
