Vadim Sidur
Vadim Abramoviç Sidur (28 Haziran 1924, Yekaterinoslav - 26 Haziran 1986, Moskova[1]) Ukraynalı-Sovyet avangart heykeltıraş ve bazen Sovyet Henry Moore olarak anılan sanatçıydı.[2][3] Sidur, Grob-Art (Coffin-Art) adlı bir stilin yaratıcısıdır. Ayrıca En Mutlu Sonbahar (Самая Счастливая Осень) adlı bir şiir kitabı ve Mevcut Durum Anıtları (Памятники Современному Состоянию) adlı bir anı kitabı bıraktı.
Biyografi
[değiştir | kaynağı değiştir]Sidur, Yekaterinoslav'da (şu anda Dnipropetrovsk, Ukrayna ) Yahudi bir baba ve Rus bir annenin çocuğu olarak dünyaya geldi. En unutulmaz çocukluk anılarından biri , 1932-1933 Holodomor'uyla ilgili olaylardı. Vadim Sidur, otobiyografik eseri "Mevcut duruma Anıt" [1] 28 Mart 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. adlı otobiyografik çalışmasında özellikle köylerdeki kıtlık nedeniyle toplu ölümlerden, ceset yeme ve yamyamlık vakalarından bahseder. Ayrıca Torgsin sisteminin çalışmasından da bahsediyor. Özellikle annesinin, Dnipropetrovsk'taki bir dükkanda bir gümüş kaşığı bir kilogram unla değiştirdiğinden bahseder. 1942'de Kızıl Ordu'ya alındı ve memleketi yakınlarında II. Dünya Savaşı'nda savaştı. Çenesinden bir kurşunla yaralandıktan sonra engelli gazi olarak taburcu edildi. Sidur tıp okuma planlarından vazgeçti ve onun yerine Moskova'daki Stroganov Moskova Devlet Sanat ve Endüstri Üniversitesi'ne girdi, burada öğretmenleri GI Motovilov ve SL Rabinovich idi. 1957'de SSCB Sanatçılar Birliği'ne üye oldu.[1]
Erken dönemde gerçekçi seramik heykeller yarattı. Körlerin Başları, Ernst Neizvestny'nin kayadan kesilmiş portresi gibi eserleri de vardı.[1] 1950'lerde Sidur'un sanatı resmi kanondan saptı ve 1959'da onu tamamen terk ederek kendi sanat dilini geliştirdi.
1960'larda, neredeyse tamamı artık Rusya ve Batı meydanlarında gerçekten de halka açık anıtlar olan Anıtlar (Монументы) heykel serisini üretti. Bu çalışmada ve ilgili Engelli (Инвалиды) serisinde, sanatsal formu bir sembole, işarete veya formüle yoğunlaştırmaya çalıştı.[1]
Daha sonra, gelecekteki küresel felaketlerin habercisi olan sanatçı merkezli kendi felsefesi üzerinde çalıştı. Bu fikrin sanatta cisimleşmesi, Sidur'un sanatta yeni bir yön olarak gördüğü Grob-Art tarzı oldu. 1974'te, kendisini bir efsane olarak tanımladığı Mevcut Durum Anıtları (Памятники Современному Состоянию) kitabı üzerinde çalıştı. Ayrıca kitaptan uyarlanan bir yer altı filmi de çekmiştir. Erkek ve Kadın, Annelik adlı heykel serisinde çalıştı. 1980'lerde, ölümünden kısa bir süre önce, En Mutlu Sonbahar (Самая Счастливая Осень) adlı bir şiir kitabı yazdı.[1]
1960'lardan beri Sidur'un eserleri Batı'da tanınır hale geldi. Sovyetler Birliği'nde, 1968'de Moskova'daki Yazarlar Evi'ndeki bir günlük sergi dışında, 1950'den ölümüne kadar eserleri sergilenmedi. Sidur'un ölümünden sonra ve perestroyka'nın başlamasıyla birlikte Vadim Sidur Müzesi (1995'ten beri Moskova Devlet Vadim Sidur Müzesi olarak anılır) kuruldu ve Sidur'un sanatsal mirası ulusal bir hazine olarak kabul edildi.[1]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b c d e f Sidur's biography 16 Kasım 1999 tarihinde Archive.is sitesinde arşivlendi Sidur Museum
- ^ Bernard Lown (2008). Prescription for Survival: A Doctor's Journey to End Nuclear Madness. Berrett-Koehler Publishers. ss. 271-. ISBN 978-1-57675-785-7. 20 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2023.
- ^ Samuel D. Kassow; David G. Roskies (24 Kasım 2020). The Posen Library of Jewish Culture and Civilization, Volume 9: Catastrophe and Rebirth, 1939–1973. Yale University Press. ss. 654-. ISBN 978-0-300-18853-0. 20 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2023.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Vadim Sidur Müzesi
- Sidur.net 9 Ekim 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
