Vaftiz ebeveyni
Hristiyan mezheplerinde vaftiz ebeveyni (sponsor veya gossiprede olarak da bilinir)[1] bir çocuğun vaftizine tanıklık eden ve daha sonra onların ilmihallerine ve yaşam boyu ruhsal oluşumlarına yardım etmeye istekli olan kişidir.[2] Geçmişte bazı ülkelerde bu rol dini sorumlulukların yanı sıra bazı yasal yükümlülükler de taşıyordu.[3] Hem dini hem de medeni görüşlerde vaftiz ebeveyn, ebeveynler tarafından çocuğun yetiştirilmesi ve kişisel gelişimi ile ilgilenmek, ebeveynlere bir şey olması durumunda akıl hocalığı yapmak veya çocuğun yasal velayetini talep etmek için seçilen bir birey olma eğilimindedir.[4][5] Erkek vaftiz ebeveyn vaftiz babasıdır ve kadın vaftiz ebeveyn vaftiz annesidir. Çocuk bir vaftiz çocuğudur (erkekler için vaftiz oğlu ve kızlar için vaftiz kızı).
Hristiyanlık
[değiştir | kaynağı değiştir]Kökenler ve tarih
[değiştir | kaynağı değiştir]
MS 2. yüzyılın başlarında bebek vaftizi, bebeklerin ruhani arınması ve sosyal kabulü için Katolik Hristiyanlar arasında kabul görmeye başladı,[6] bazı inançların gerekliliği, çocuğa sponsor olarak hareket eden yetişkinleri gerektirdi. Bu kişiler iman itirafını seslendirdiler ve çocuğun manevi inançlarının kefili olarak hareket ettiler.
Normalde bu kişiler, 408'de St. Augustine tarafından vurgulandığı gibi istisnai bir şekilde başka bireyler olabileceklerini öne süren çocuğun doğal ebeveynleriydi.[7] Bir yüzyıl içinde, Corpus Juris Civilis, ebeveynlerin bu rolde neredeyse tamamen değiştirildiğini gösteriyor.[8] 813'te Mainz Meclisi, doğal ebeveynlerin kendi çocuklarına vaftiz ebeveynleri gibi davranmalarını yasakladığında durum açıklığa kavuşturuldu.[9]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ John K. (1 Aralık 2005). Ethics (İngilizce). Salem Press. s. 595. ISBN 9781587651724.
- ^ Timothy (1994). Infant Baptism (İngilizce). Liturgy Training Publications. s. 17. ISBN 9781568540085.
- ^ Rebekah (2009). Baptism is a Beginning (İngilizce). Liturgy Training Publications. s. 24. ISBN 9781568544984.
In earlier times the role of godparent carried with it a legal responsibility for the child, should they become orphaned. Today, being a godparent is not legally binding and carries no legal rights, although godparents may also serve as legal guardians for children if this arrangement is documented in a valid will.
- ^ Martin E. (1962). Baptism: A User's Guide (İngilizce). Augsburg Books. s. 139. ISBN 9781451414080.
- ^ S. Ringen, What democracy is for: on freedom and moral government (Princeton University Press, 2007), p. 96.
- ^ J. H. Lynch, Godparents and Kinship in Early Medieval Europe (Princeton, NJ, 1980), p. 114.
- ^ W. Parsons, ed., Saint Augustine, Letters, The Fathers of the Church, 18 (New York, 1953), pp. 134-5.
- ^ P. Kruger, ed., Corpus Iuris Civis, vol. 3, Codex Iustinianus (Dublin and Zurich, 1970), v, 4, 26, p. 197.
- ^ Encyclopædia Britannica.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]
Vikisözlük'te Vaftiz ebeveyni ile ilgili tanım bulabilirsiniz.
