Willstätt Muharebesi

Willstätt Muharebesi
Otuz Yıl Savaşı
Wenceslaus Hollar'ın 17. yüzyılda Strazburg'u uzaktan gören Ren Nehri
Tarih 28 Eylül 1634 Bölge Willstätt, Baden-Württemberg, Almanya Sonuç Katolik zaferi
Taraflar
İsveç İmparatorluğu Heilbronn Ligi	Kutsal Roma İmparatorluğu Katolik Ligi
Komutanlar ve liderler
Rheingrave Otto Louis	Lorraine Dükü IV. Charles Johann von Werth
Güçler
6.000-7.000 piyade ve süvari	3.000 süvari ve 1.500 piyade
Kayıplar
5.000 öldü ya da yakalandı, 6 top ve 4 bayrak	Az

Willstätt Muharebesi, Kutsal Roma İmparatorluğu'ndaki Strazburg şehri yakınlarında Otuz Yıl Savaşları esnasında yapıldı. Eylül ayında Nördlingen Muharebesi'nde İsveç ordusuna ağır bir yenilgi veren İmparatorluk, İspanya ve Katolik Birliği orduları, İsveç'in elindeki Güney Almanya'nın çoğunu ele geçirdi. Wilsttätt'ta, Lorraine Dükü IV. Charles ve General Johann von Werth tarafından yönetilen İmparatorluk ve Katolik Birliği'nin orduları, İsveçlilerin Alman Salm-Kyrburg-Mörchingen, Württemberg Düklüğü ve Baden-Durlach Margravlığından topladığı bir İsveç birliğini yendi. Savaş üç saat sürdü ve savaş alanında 2.000 İsveç askeri ölürken bozgundan sonra daha fazlası öldü. Rheingrave Otto kendini zor kurtardı.

Arka plan

Lorraine Dükü IV. Charles

Almanya’daki ana İsveç ordusunun yok edildiği ve İsveç komutanı Gustav Horn’un tutsak edildiği Nördlingen Muharebesi’nin ardından savaş için toplanan Katolik orduları tekrar bölündü ve İsveç’in işgal ettiği veya İsveç’in Alman müttefiklerinin topraklarına doğru ilerlemeye başladı. İmparatorluk ve İspanyol ordularının büyük kısmı, Alman Protestan kuvvetlerinin komutanı olan Saxe-Weimar Dükü Bernhard’ın yenilgisinin ardından kendi topraklarını savunmak için geri çekildiği Frankonya üzerine doğru ilerlemeye başladı. Bu esnada Lorraine Dükü IV. Charles, birliklerinin savaştan kurtulabileceği zengin bir ülke olan Württemberg Dükalığı'nı işgal etti ve ardından Alman Katolik Birliği komutanı olan Johann von Werth, Svabya'yı işgal etti ve kontrolü tamamen eline geçirdi.

Geriye kalan İsveç kuvvetlerini Rheinland'dan çıkarmayı hedefleyen Bavyera Kralı I. Maximilian, Kutsal Roma İmparatoru II. Ferdinand'dan takviye istedi. Bu isteğin ardından Ferdinand, Lorraine Dükü IV. Charles’i bir kolordu ile Alsas’a gönderdi. Alsas’ta İsveçliler, İmparatorluk güçlerinin bölgeyi kontrol altına almalarını önlemek için Paris Antlaşması hükümlerine göre kontrol ettikleri kaleleri ve şehirleri Fransa’ya teslim ettiler. Bu arada Johann von Werth, Katolik Birliği ordusuyla Kara Orman’da ilerledi ve Württemberg Dükü III. Ederhard’i Willengen kuşatmasını bırakmaya zorladı, geri çekilen Ederhard’ın kuvvetlerini Strazburg kapılarına kadar kovaladı. Werth, Dük Charles ile güçlerini birleştirmeye giderken, Wirttemberg Dükü de Ren Nehri’nin doğu kıyısındaki Offenburg’da İsveç kuvvetlerini yeniden toplayan İsveç Alsas valisi Rhingarave Otto ile güçlerini birleştirmeye gitti.

Çarpışma

Rheingrave Otto Louis. Cornelis Danckaerts, 1642'de çizdi.

27 Eylül’de her iki ordu da Offenburg ve Ren Nehri arasındaki Willstätt köyü yakınlarındaki savaş alanında buluşmak için harekete geçti. Katolikler yaklaşık 3000 süvari ve 1500 piyade olmak üzere 6 süvari alayı, 2 Hırvat alayı ve 300 silahşör topladı; İsveçliler ise kuvvetlerini Svabya ve Bodensee’den topladı ve Dük’ün birlikleri de dahil olmak üzere 6000 veya 7000 kişiden oluşuyorlardı. Bunun yanı sıra savaş alanına kısa sürede yetişmesi beklenilen XIII. Louis tarafından İsveçlilere yardım için gönderilen Albay Batilly liderliğindeki Fransız birliği, savaşı görmek için geç kaldı.

Strazburg ve Ren Nehri, 17. yüzyıl, Wenceslaus Hollar.

Savaş üç saat sürdü, Lorraine Dükü IV. Charles, İsveç ordusunun en iyisi olan Rheingrave Alayı’nı bozan bir saldırıya öncülük etti ve tüm Protestan birliğini yok etti. Savaş alanında yaklaşık 2000 İsveç askeri öldürüldü ve diğerleri bozgunun ardından kovalanırken öldü veya Ren Nehri’nden kaçmaya çalışırken boğuldu. 700 İsveçli askerden oluşan bir birlik, bir çiftliğin içine yerleşti ve ardından bina Katolik askerler tarafından ateşe verildikten sonra hepsi ateşler içinde can verdi. İmparatorluk ve Katolik Ligi güçleri ayrıca 6 top ve 4 bayrak ele geçirdi.

Rheingrave, Willstätt'ın yanından akan ve Kehl’den Ren’e akan Kinzig’i geçmek üzereyken Keller alayının Bavyeralı süvarileriyle karşılaştı ve onları Katolik bir subayları zannetti. Rheingrave atıyla suya atlayıp süvarilere ateş açtığında hatayı anlasalar da Rheingrave yalnızca hafif bir yara aldı.

Rheingrave, kalan adamlarını yerleştirdiği Kehl’e ulaşmayı başardı ve ailesini Ren üzerindeki şehrin köprüsünden Strazburg’a gönderdi. Oraya vardığında Lorraine Dükü IV. Charles tahkimatları ele geçirdi ve Rheingrave zar zor kaçtı. Fakat kısa bir süre sonra kaçan askerlerinin fazlalığından ve aşırı yüklerinden dolayı köprü çöktü ve birçoğu boğuldu. Charles, Strazburg belediye meclisine şehrin kapılarını açmalarını isteyen bir mektup yolladı fakat talebi reddedildi. Ren’in batı yakasını hala kontrol eden Rheingrave, Katolikler Rastatt’a taşınırken hızlıca Seltz’e çekildi. Savaş sonucunda Willstätt köyü yakıldı.

Sonrası

İsveç ve Heilbronn Birliği, savaştan sonra Rheinland’daki garnizonlarını hızlıca boşalttı ve Colmar, Schlestadt ve Basel şehirlerini Fransa’ya teslim etti. Saksonya Elektörü, II. Ferdinand ile barış görüşmelerine başladı ancak Hessel-Kassel Dükalığı ve Lüneburg Dükü hala İmparator’a karşı birlikler göndermeye devam etti ve Frankfurt am Main’i kuşattı. Bu arada İmparatorluk orduları Neckar ve Main nehirleri arasındaydı ve burada Willstätt Muharebesi’nin yapıldığı 27 Eylül’de Heilbronn’u aldılar. Nördlingen Muharebesi'nden bu yana Katolikler, İsveç’i ve Alman müttefiklerini Bavyera’dan, Ulm ve Augsburg hariç Svabya’dan, Württemberg ve Frankonya’nın büyük bir kısmından kovmuşlardır. Avusturyalıların deyimiyle “Onları (İsveçlileri) Alpler’in köklerinden kovduk.”