Yemin
Yemin veya ant, bir şeyi yapacağına veya yapmayacağına dair, genellikle kutsal kabul edilen bir varlık üzerine verilen söz. Kökeni tarih öncesi dönemlere dayanan ve genelde dinî bir mana içeren yemîn veya and içme törenleri, günümüzde bazı seküler kurumlarda görev başı yapan kimseler tarafından da görevin hakkıyla yerine getirileceğine dair söz vermekte kullanılır.
Etimoloji
[değiştir | kaynağı değiştir]Arapça kökenli bir kelimedir. Sözcük anlamı sağ el, bereket, güç, kuvvet demektir. Türkçeye İslam dini ile birlikte yerleşmiştir. Yemin İslamiyet içerisinde daha çok Allah'ın isimleri veya zâtî sıfatlarından birisi anılarak yapılır. Bu kavramın, kelimenin anlamı ile bağlantısı şu şekilde açıklanır: "Yeminin söze güç kuvvet katması ve yeminleşenlerin sağ ellerini birbirlerine vurmalarıdır."[1]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Abdullah Bin Mahmud El-Mavsili, El-İhtiyâr (Li Talili'l-Muhtar), Dar-ü'l-Marife IV-45
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- İslamda Yemin 3 Şubat 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Fıkıh Sözlüğü, İbrahim Paçacı
