Yerel tarih
Yerel tarih, tarihin muhtelif konularda daha dar ölçekli yazımıdır. 19. Yüzyılın ikinci yarısından sonra etkili olmaya başlasa da tarihsel kökleri 16. Yüzyıl Avrupasındadır. 16 ve 17. Yüzyıllarda çeşitli hanedan, kontluk veya bölgelerin yerel ölçekli tarih yazımları yapılmıştı. Bunda kendi tarihini yazdırmak arzusunda olan aristokrasinin varlığı, dini güçlerin meşruiyet düşüncesi ve kentsel meclislerin ortaya çıkması etkili oldu. İlk başlarda amatör tarihçiler ve gönüllüler ekseninde etkili olurken İngiltere'de 200 ciltlik VCH (Victoria County History) projesi yapıldı ve 19. Yüzyıldan 20. Yüzyıla sistematize olmuş bir yerel tarih yöntemi ortaya çıktı. Fransa ve Amerika'da ise amatörler etkili oluyordu, Amerika'da ancak bağımsızlığın 100. yılı sonrasında yerel tarih yazımları etkinlik kazandı. Yerel tarihte kırılma noktası II. Dünya Savaşı sonrasındaki sosyal, ekonomik ve kültürel değişimle oldu. Tarihin kapsamı genişlerken yerel tarih akademik çevrelerce de ilgi odağı oldu. Annales Ekolü tüm bu süreci en çok etkileyen yaklaşımdı.[1][tam kaynak belirtilmeli] Onun kadar olmasa da Immanuel Wallerstein'ın dünya sistemi kuramı da yerel tarihte kent tarihi ekseninde etkisini gösterdi.[2] Yerel tarih kapsamı kent tarihi, sözlü tarih, toplumsal tarih vs. ile hemhal olmuş durumdadır. Kendine has bir metolojisi ve sınırlılıkları bulunmaktadır.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Danacıoğlu, Esra (2002). Geçmişin İzleri. İstanbul: Tarih Vakfı. ss. *-*.
- ^ Öz, Mehmet. "Osmanlı Klasik Döneminde Anadolu Kentleri". Academia. Türkiye Araştırmaları Literatür Dergisi, Cilt 3, Sayı 6, 2005: 57-88. 10 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2019.
