Zihgir

Zihgir ya da Okçuluk yüzüğü, başparmak çekişi tekniğinde kullanılan atış yüzüğü,^[1] okçuların sağ ellerinin başparmaklarına taktıkları, yayı çekerken parmağın incinmemesi için kullanılan (genellikle kemikten) halka şeklindeki yüzük.^[2] Eş anlamlı kullanımları, Osmanlıca 'zingir', 'zehgir' veya 'şast', Arapça kaynaklarda 'küştiban', İran kaynaklarında (yüksük anlamına da gelen) 'engüştvane', bulunmaktadır.^[3] Şast Farsçada 60 demektir ve zihgir adını buradan almaktadır. Zihgir (şast), atış sırasında işaret parmağının ilk boğumu, başparmak tırnağı üzerine konur; parmakların aldığı bu şekil, (eski Arap parmak hesabında) 60 sayısının karşılığıdır.^[4]^[5]

Yapısı

Zihgir; damak veya kaş, kulak ve eşik olmak üzere üç kısımdır. Zihgirin parmak üzerine binen uzun kısmına damak veya kaş; iç yüzeyine yapıştırılan deri parçasına kulak; kiriş takılan iç kenarına ise eşik adı verilmektedir ^[6]

Kaynakça

^ "Thumb ring". 15 Aralık 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi.
^ TDV İslâm Ansiklopedisi'nde Zihgir
^ Yücel 2015, s. 498.
^ Yücel 2015, s. 22.
^ Aktepe 2012, s. 348.
^ Yücel 2015, s. 482.

Genel Yayınlar

Yücel, Ünsal (2015). Dursun Ayan (Ed.). Türk okçuluğu (2. bas.). Ankara: Atatürk Kültür Merkezi. ISBN 9789751629968.
Aktepe, Kürşat (2012). Okçuluk. Nobel Akademik. ISBN 9786051332772.

[1] "Thumb ring". 15 Aralık 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi.

[2] TDV İslâm Ansiklopedisi'nde Zihgir

[FOOTNOTEYücel2015498-3] Yücel 2015, s. 498.

[FOOTNOTEYücel201522-4] Yücel 2015, s. 22.

[FOOTNOTEAktepe2012348-5] Aktepe 2012, s. 348.

[FOOTNOTEYücel2015482-6] Yücel 2015, s. 482.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]