Çengiç ailesi
Çengiç ailesi (Boşnakça: Čengići), Osmanlı İmparatorluğu'nun Bosna Eyaleti'nde birçok önemli bey yetiştirmiş Türkmen kökenli asil bir Osmanlı Boşnak ailesiydi.
Tarihçe
[değiştir | kaynağı değiştir]Aile etnik Türkmen kökenlidir ve günümüz Türkiye'sindeki Eğil'den gelmektedir.[1][2] Baba tarafından ataları, Akkoyunlu'nun Abul-Muzaffer'inin özgür bir vasalı olan İsfendiyar Bey'dir. 1498'de Abul-Muzaffer, İsfendiyar Bey'in Eğil'ini vergi ödemekten kurtardı.[2] 1518'de Osmanlı padişahı Yavuz Sultan Selim, Eğil de dahil olmak üzere Akkoyunlu topraklarını fethetti ve Ankara yakınlarındaki Çankırı'ya taşınan ve burada bir ziyamet alan İsfendiyar Bey de dahil olmak üzere tüm soylu aileleri kovdu. 1498 ile 1637 yılları arasında ailesine dair hiçbir kayıt bulunmamaktadır. Sözlü gelenek, İsfendiyar Bey'in soyundan gelen Kara Osman'ın 16. yüzyılda Bosna Eyaleti'ne geldiğini belirtir. Kendi memleketi Çankırı'dan sonra önce Čangrlić, sonra da Čengić olarak biliniyorlardı. Kara Osman, Foça'da bir ziyamet aldı. Ailenin en eski yazılı kaydı, 1664 ile 1665 yılları arasında Ali Paşa Çengiç'in atalarının gömüldüğü Zagorje'deki bir mezarlıktan bahseden Evliya Çelebi'den gelir.[3]
Önemli mensıpları
[değiştir | kaynağı değiştir]- Ali Paşa Çengiç (y. 1840), askerî komutan
- Bekir Paşa Çengiç (y. 1737), askerî komutan
- Ded Ağa Çengiç (1823-1874), askerî komutan, İsmail Ağa'nın oğlu
- Cafer Paşa Çengiç (y. 1777), ağa
- İsmail Ağa Çengiç (1780–1840), ağa, mütessellim ve askerî komutan, İbrahim'in oğlu
- Zülfikar Paşa Çengiç (ö. 1846), askerî komutan
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Hadžijahić 1966, s. 494.
- ^ a b Kreševljaković 1959, ss. 2-3.
- ^ Kreševljaković 1959, s. 3.
- Bibliyografi
- Kreševljaković, Hamdija (1959). Čengići: prilog proučavanju feudalizma u Bosni i Hercegovini [The Čengićs: a contribution to the study of feudalism in Bosnia and Herzegovina] (Sırp-Hırvatça). Saraybosna: Sarajevski grafički zavod.
- Hadžijahić, Muhamed (1966). "Turska komponenta u etnogenezi Bosanskih muslimana". Pregled: časopis zu društvena pitanja (Boşnakça). 18 (11–12). ss. 485–502.