Şeyh Muhyiddin Karamanî
Şeyh Muhyiddin Karamanî Osmanlı Devleti'nde yaşamış din adamıdır. Okuma yazma bilmezdi. Gururlu tavrı ile tanınmıştır. Halvetiye tarikatının Gülşenî kolunun kurucusu Diyarbakırlı Şeyh İbrahim Gülşeni'nin mürididir. 1550'de idam edilmiştir.
Farklı şehirlerde dersler vermiş, Ebussuud Efendi ile çekişmeler yaşamıştır. Karamanî, İstanbul'a gitmiş, İstanbul halkı kendisini ilgiyle karşılamıştı. Ebussuut Efendi 1545 yılında şeyhülislam olunca 1550 yılında bir fetva ile Karamani'yi dinsiz ilan eder. Fetva ile şeriat hükümlerini inkâr eden, peygamber hakkında küçük düşürücü sözler sarf eden bir zındık olmakla suçlanarak öldürülmüştür. Ölümü Osmanlı'nın içinde bulunduğu siyasi koşullarla ilgilidir.
Hakkında bilgi
[değiştir | kaynağı değiştir]Dönemin ünlü matematik ve tarih bilgini Matrakçı Nasuh, Tarih-i Sultan Süleyman adlı eserinde onun, Şeyh İbrahim müridlerinden olup, şeytanî bir takım vesveselere kapılarak ve nefsanî bir takım kuruntulara düşerek dinden çıktığını ve sapıtarak ağzına geleni söylediğini, bunun üzerine Sultan Beyazid cumasında teftiş edilerek öldürüldüğünü yazar. Kanuni döneminde görüşlerinden dolayı idam edilen dört ünlü şeyhten biridir.
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Türkiye Tarihi 2, Sina Akşin, s.172