3D Antisemitizm Testi
 | Bu madde, Vikipedi biçem el kitabına uygun değildir. (Ekim 2015) |
3D Antisemitizm Testi, antisemitizm tarafından İsrail eleştirisinin meşruluğunu ayırt etmeye yönelik kriterler kümesidir.
Üç D Delegitimization (Gayri meşrulaştırma), Demonization (Şeytanlaştırma) ve Double standards (Çifte Standartlar) dayanır; her biri antisemitizmi gösterir.
Test, Yahudi lider ve İsrailin mevcut Yahudi Ajansı başkanı Natan Sharansky[1] tarafından geliştirilmiştir. 2004 yılında Jewish Political Studies Review'de yayınlanmıştır.[2]
Test, antisemitik hale gelen hareketleri, politikaları ve gayri meşru eleştirileri kavramsal araç olarak hizmet vererek İsrail devleti üzerine meşru eleştiri limitini tanımlar.[3]
Profesör Irwin Cotler, insan haklarında önde gelen bir akademisyen, “çizginin nerede geçileceğinin sınırlarını belirlemeliyiz, buna inanlardan biriyim, sadece konuşma özgürlü değil, aynı zamanda sıkı bir tartışma, görüşme, diyalektik ve benzerlerini. Eğer kolayca her şeye antisemitik derseniz, o zaman hiçbir şey antisemitik olmaz ve artık ayrım yapamayız.”[4] 3D Antisemitizm Testi “İsralin devleti üzerine yapılan her eleştiri antisemitik olarak göz önünde bulundurulur, bu nedenle meşru eleştiri susturulmuş ve göz ardı edilmiştir.” görüşünün aksini ispat eder. Bu test ABD Dışişleri Bakanlığı tarafından kabul edilmiştir. “akademik veya devlet amaçları için değişiklik olmadan kullanılması özeni” bulundurmadığından dolayı eleştirilmiştir.
Ana Kavramlar
[değiştir | kaynağı değiştir]Teori birçok farklı durum için uyarlanabilir, özellikle klasik olmayan antisemitizm, bu tanınması daha zor antisemitizm. Bu klasik olmayan antisemitizm Yahudi devleti İsraile saldırıya dönüşüyor. Sharansky açıkladığı gibi, “ 'meşru İsrail eleştirisi' arkasında saklanmak, açığa çıkarması daha zor olan bir antisemitizm.”. Bir kişi yeni bir haberi, köşe yazısını, röportajı hatta bir protestoyu analiz edebilir ve takip eden “D”'lerden en az birinin sınırı geçildiğinde eleştiri yapılıdığını görecektir.
Delegitimization (Gayri Meşrulaştırma)
[değiştir | kaynağı değiştir]Gayri meşrulaştırma özerkliğe uygun Yahudi halkının haklarının reddedilmesini gösterir. Örneğin, İsrail Devletinin bir ırkçı çabanın varlığı olduğunu iddia etmek.[5] Bu iddia uluslararası hukuk tarafından karar verilen özerkliğe uygun temel hakları reddederek Yahudileri ayrı tutmaktadır. Özel bir etniği, inançı, ırkı veya ulusal gruba karşı bir ayrım ırkçlığın tipi olarak düşünülür, özerkliğe uygun Yahudi halkın haklarının ayrı tutulması Yahudilere karşı ırkçılık olarak işaretlenmiştir, örn antisemitizm.
İsviçrenin Eski Başbakan yardımcısı, Per Ahlmark, antisemitizm mücadelesinin öncü savunucusu, “Birçok daha önceki Anti-Yahudi salgınıyla karşılaştırıldığında bu yeni Antisemitizm Yahudi bireylerine doğrudan daha az karşı. Öncelikle kolektif Yahudilere, İsrail devletine saldırıyor ve daha sonra bireysel Yahudi enstütülelerine zincirleme bir saldırı tepkisi başlıyor.[...] geçmişte en tehlikeli Antisemitizm yahudilere izin verilmeyen dünya isteyenlerdi. Günümüzde en tehlikeli Antisemitizm Yahudi devletine izin verilmeyen dünya isteyenlerin olabilir.”
Prof. Irwin Cotler Gayri Meşrulaşmayı “yeni antisemitizm”'in dokuz durumundan biri olarak tanımladı. Cotler “Politikal Antisemitizm” terimi kullanarak Yahudi halkının özerklik haklarının ve İsrail devletinin gayri meşrulaştırılımasının reddedilmesini tanımlamıştır.[6]
Double Standarts (Çifte Standartlar)
[değiştir | kaynağı değiştir]İkinci 'D' benzer durumlardaki presiplerin farklı şekillerde uygulamayı gösterir. Eğer bir kişi İsraili eleştirir ve sadece belirli konularda İsraili eleştirise, ama diğer ülkeler tarafından yapılan benzer durumları yok saymayı tercih ederse İsraile karşı çifte standart politikası yürütüyordur. Dünyanın geri kalanıyla karşılaştırıldığında Yahudilere ve İsraile farklı bir moral standardı uyarlamak, aynı Gayri meşru iddiada olduğu gibi, belirli bir grubu karşı ayrım yapmaktır ve antisemitizm olarak işaretlenir. Benzer görüş Thomas Friedman tarafından yapılmıştır. Boykot, Tecrit ve Yaptırım(BDS) hareketi Suriyenin, Suudi Arabistanın ve İranın ikiyüzlü ve antisemitik durumunu göz ardı ediyor.[7] Aynı konuda, Friedman ayrıca “İsrail eleştirisi, Antisemitik ve bunu söylemek aşağlık değildir. Ama hakaret ve uluslararası yaptırım için İsraili tecrit etmek - Orta Doğudaki herhangi diğer tarafların oranı üzerinden- Antisemitiktir ama sahtekarlıktır demiyorum.” [10] Prof. Irwin Cotler Gayri Meşrulaşmayı “yeni antisemitizm”'in dokuz durumundan biri olarak tanımladı. Cotler İsral'in uluslararası arenadaki (örn, “İsrailin tecrit edilmesine yönelik uluslararası arenedaki ayırıcı ve ayrımcı muamele”) kanun önünde eşitliğin İsrail için reddedilmesi yeni bir antisemitik davranış olarak sunuyor. Bu kriteri eleştirenler, ABD ve Batının yakın müttefikleri olarak, İsrail anti-Batıcı Orta Doğu diktatörlerinden daha yüksek bir standarta adilce tutulabilir.
Demonization (Şeytanlaştırma)
[değiştir | kaynağı değiştir]Son 'D' belli grupların şeytanı, uğursuz veya satanic betimlenmesini gösterir. Avrupa Birliği Temel Haklar Ajansı (EUMC) antisemitizmi “Yahudileri sıklıkla insanlığa zarar verme komplosuyla,ve sıklıkla “neden işler yanlış gidiyor” suçlamasıyla sorumlu tutmak ” olarak tanımlamıştır. Konuşmada, yazıda, görsel form ve hareketlerde,ve basmakalıp çalışmalarda ve negatif karakter özelliklerinde ifade edilmiştir.” Eğer eleştiri metaforlar kullanıyorsa, İsrailillerin veya Yahudilerin şeytan olduğunu ima eden resimler veya retorikler, bir kez daha antisemitik kan iftirası ve retoriğini yansıtmaktadır. Bunun bir örneği yalancı, insan olarak görülmemesi, şeytanlaştırılması veya Yahudiler hakkında basmakalıp iddilarda bulunulması tıpkı Yahudiler kolektif olarak güçlü, Yahudi dünya komplosu hakkındaki mit veya Yahudilerin medyayı, ekonomiyi, hükûmeti veya diğer sosyal kurumları kontrol etmesi gibi.
Tepki
[değiştir | kaynağı değiştir]Jonathan Judaken “şeytanlaştırma, gayri meşrulaştırma ve çifte standartların kriterlerinin sınırlarnı çizerken İsrail eleştirisi yahudi fobisine dönüştü yararlı bir başlanıç ama hala zayıf ve sorun teşkil ediyor.” Kenneth L. Marcus “ Sharansky’ın 3D testi hatırlatıcı zeka için kısmen yardımcı, Amerikadaki Yahudi Kimliği ve Sivil Haklarında akademik veya devlet amaçları için değişiklik olmadan kullanılması özeni olmadığını savundum.”[8]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Jonathan Judaken (2008). "So what's new? Rethinking the 'new antisemitism' in a global age" (PDF). Patterns of Prejudice. 27 Mart 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi7 Temmuz 2015.
- ^ Sharansky, Natan (Sonbahar 2004). "3D Test of Anti-Semitism: Demonization, Double Standards, Delegitimization". Jewish Political Studies Review. 8 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi7 Temmuz 2015.
- ^ Cohen, Florette. The New Anti-Semitism Israel Model: Empirical Tests. s. 12. 17 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2015.
- ^ Cotler, Irwin. "On judging the distinction between legitimate criticism and demonization". Engage – the anti-racist campaign against antisemitism. 15 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2012.
- ^ "Working Definition of Antisemitism" (PDF). EUMC. 15 Eylül 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2012.
- ^ Dershowitz, Alan (2003). The Case For Israel. New Jersey, USA: John Wiley & Sons Inc. ss. 208-216. ISBN 0415281164.
- ^ Friedman, Thomas. "Campus Hypocrisy". The New York Times. 17 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2015.
- ^ Marcus, Kenneth. "The New OCR Antisemitism Policy" (PDF). Journal for the Study of Antisemitism. 3 Şubat 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi13 Temmuz 2015.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Natan Sharansky. "3D Test of Antisemitism" 14 Temmuz 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., "The Jerusalem Center for Public Affairs", Spring 2005.
- Natan Sharansky. "Antisemitism in 3-D" 26 Mart 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Forward.com, January 21, 2005.
- Abraham Foxman, Revisiting Anti-Zionism and Anti-Semitism, Huffington Post, published 4 November 2012, accessed 21 June 2014. 14 Temmuz 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.