Abdullah bin Vehb er-Râsibî
Abdullah bin Vehb er-Râsibî (Arapça: عبد الله بن وهب الراسبي; ö. 17 Temmuz 658), Hâricîler'in liderlerinden biriydi.[1] İslam öğretilerini doğrudan Muhammed'in sahabelerinden öğrenmiş biriydi. Namazda o kadar sık secde ederdi ki alnında nasırlar oluştu, bu yüzden kendisine "nasırlı adam" anlamına gelen "dhu ʾl-thafināt" lakabı verildi.
Abdullah, Müslümanların İran'ı fethi'nde Sa'd bin Ebû Vakkas'ın emrinde savaştı. İlk Fitne sırasında Halife Ali'nin yanında yer aldı ve 657'de Sıffin Muharebesi'nde Ali'nin yanında savaştı. Ali'nin İlk Fitne'yi sona erdirmek için hakem olma kararını kabul etmesine karşı çıktı ve kısa süre sonra Hâricîler olarak bilinen muhaliflere katılarak Irak'taki Harura'ya gitti. Daha sonra muhalifler Kufe'ye yerleştiler ve Abdullah bin Vehb'i lider olarak seçtiler.[2][3] Hâricîler, 17 Temmuz 658'de Nehrevan Muharebesi'nda bozguna uğratıldılar ve Abdullah bu savaşta öldürüldü.[2]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Dipnot
- ^ Kenney (2006), s. 41
- ^ a b Gibb (1960), s. 54.
- ^ Kenney (2006), s. 41.
- Genel
- Gibb, H. A. R. (1960). "ʿAbd Allāh b. Wahb al-Rāsibī". Gibb, H. A. R.; Kramers, J. H.; Lévi-Provençal, E.; Schacht, J.; Lewis, B.; Pellat, Ch. (Ed.). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume I: A–B (İngilizce). Leiden: E. J. Brill. s. 54. OCLC 495469456.
- Kenney, Jeffrey T. (2006). Muslim Rebels: Kharijites and the Politics of Extremism in Egypt (İngilizce). Oxford University Press, USA. ISBN 978-0-19-513169-7.
