Agrafi

Agrafi, ya bir tür motor işlev bozukluğu ya da heceleme yetersizliği nedeniyle yazma yoluyla iletişim kurma yeteneğinde kayba neden olan, edinilmiş bir nörolojik bozukluktur. Yazma yeteneğinin kaybı, diğer dil veya nörolojik bozukluklarla ortaya çıkabilir; agrafi ile yaygın olarak görülen bozukluklar aleksi, afazi, dizartri, agnozi, akalkuli ve apraksidir. Agrafisi olan bireylerin incelenmesi, hem dille ilgili hem de motorik yazmayla ilgili yollar hakkında daha fazla bilgi sağlayabilir. Agrafi doğrudan tedavi edilemez, ancak bireyler önceki yazma becerilerinin bir kısmını yeniden kazanmaya ve iyileştirmeye yardımcı olacak teknikleri öğrenebilirler. Bu teknikler agrafi türüne bağlı olarak farklılık gösterir.

Agrafi genel olarak merkezi ve çevresel kategorilere ayrılabilir. Merkezi agrafiler tipik olarak beynin dil alanlarını içerir, hecelemede veya kendiliğinden iletişimde zorluklara neden olur ve sıklıkla diğer dil bozukluklarına eşlik eder. Periferik agrafiler genellikle dile ek olarak motor ve görsel uzamsal becerileri hedefler ve beynin motorik alanlarını tutma eğiliminde olup, yazma ile ilgili hareketlerde zorluğa neden olur. Ana işlevleri dil ve yazıyla bağlantılı olan beyin alanlarını içerdiğinden, merkezi agrafiye afazik agrafi de denebilir; periferik agrafi, işlevleri doğrudan dil ve yazıya bağlı olmayan beyin alanlarını (tipik olarak motor alanları) içerdiğinden, afazik olmayan agrafi olarak da adlandırılabilir.

Agrafi'nın tarihi on dördüncü yüzyılın ortalarına kadar uzanır, ancak on dokuzuncu yüzyılın ikinci yarısına kadar önemli bir klinik ilgi uyandırmamıştır. Yirminci yüzyıldaki araştırma, felçten kaynaklanan lezyonları olan hastalarda birincil olarak afaziyolojiye odaklanmıştır.