Akbaba arısı
| Akbaba arısı | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Biyolojik sınıflandırma  | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Türler | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Akbaba arısı ya da leş arısı, Güney Amerika'da bulunan Trigona cinsine ait küçük bir grup iğnesiz arıdır. Bu arılar leş ile beslenirler. Bazı akbaba arıları nektardan değil, arıların hipofaringeal bezlerinden salgılanan protein açısından zengin salgılardan elde edilen arı sütü benzeri bir madde üretir.[1] Bu salgılar, muhtemelen arıların yuva dışında tükettiği leşten oluşan beslenme alışkanlıklarından kaynaklanır ve bu durum, "et balı" olarak bilinen bir madde ürettikleri inancını doğurmuştur.[2] Akbaba arılarının bu alışılmadık davranışı, arılar ilk kez sınıflandırıldıktan yaklaşık iki yüzyıl sonra, 1982 yılında keşfedilmiştir.[3]
Taksonomi
[değiştir | kaynağı değiştir]Bu gruba ait üç tür şunlardır:
- Trigona crassipes (Fabricius, 1793)
- Trigona necrophaga (Camargo ve Roubik, 1991)
- Trigona hipogea (Silvestri, 1902)
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Camargo, João M. F.; Roubik, David W. (September 1991). "Systematics and bionomics of the apoid obligate necrophages: the Trigona hypogea group (Hymenoptera: Apidae; Meliponinae)". Biological Journal of the Linnean Society. 44 (1): 13-39. doi:10.1111/j.1095-8312.1991.tb00604.x.
- ^ Figueroa, Laura L.; Maccaro, Jessica J.; Krichilsky, Erin; Yanega, Douglas; McFrederick, Quinn S. (21 Aralık 2021). "Why Did the Bee Eat the Chicken? Symbiont Gain, Loss, and Retention in the Vulture Bee Microbiome". mBio. 12 (6): e02317-21. doi:10.1128/mBio.02317-21. PMC 8609352
. PMID 34809450.
- ^ Roubik, D. W. (10 Eylül 1982). "Obligate necrophagy in a social bee". Science. 217 (4564): 1059-1060. doi:10.1126/science.217.4564.1059. PMID 17839343.
Konuyla ilgili yayımlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- "Meat-Eating 'Vulture Bees' Sport Acidic Guts and an Extra Tooth for Biting Flesh". SciTechDaily (Basın açıklaması). University of California, Riverside. 25 Kasım 2021.