Alfa ve Omega

Yunan harfleri alfa ve omega

Alfa ( Α, α ) ve omega ( Ω, ω ) Yunan alfabesinin ilk ve son harfleridir ve Vahiy Kitabında Mesih ve Tanrı'nın unvanıdır. Bu harf çifti bir Hristiyan sembolü olarak kullanılır, ve sıklıkla Haç, Hi-Ro veya diğer Hristiyan sembolleriyle birleştirilir.

Kökeni

"Alfa ve omega" ifadesinin ilk yazılı kaydı, Hıristiyan Yeni Ahit'in bazı eski el yazmalarında yer almaktadır.

"Ben Alfa ve Omega'yım" ifadesi (Koini Grekçesi: Grekçe: ἐγώ εἰμί τὸ Ἄλφα καὶ τὸ Ὦ ), Vahiy Kitabı'nda İsa'nın ve Baba'nın bir unvanıdır (ayetler 1:8, 21:6 ve 22:13). Bu cümlenin ilk kısmı ("Ben Alfa ve Omega'yım") ilk olarak 1. bölüm 8. ayette bulunur ve Vahiy kitabının 1:8 ayeti bulunan her el yazmasında bulunur. Daha sonraki birkaç el yazması da 1:11'de "Ben Alfa ve Omega'yım" ifadesini tekrarlar, ancak İskenderiye, Sina ve Codex Ephraemi Rescriptus da dahil olmak üzere en eski el yazmalarının çoğundan bu konuda destek bulunmaz. Bu nedenle bazı modern çevirilerde bu kelime kullanılmamıştır. Bilim insanı Robert Young, 1:11'deki "Ben Alfa ve Omega'yım" ifadesiyle ilgili olarak "en eski [el yazmalarının] bunu atladığını" belirtmiştir.

Benzer bir referans, Tanrı'nın ilk ve son olduğu söylenen İşaya 44'te yer alır. Yeni Ahit'in başka yerlerinde, "Ben'im" ifadesi İsa tarafından birkaç kez, özellikle Yuhanna İncili'nde kullanılmıştır.

Hıristiyanlık

Alfa (Α) ve omega (Ω), klasik (İyonik) Yunan alfabesinin sırasıyla ilk ve son harfleridir. Böylece, “Ben alfa ve omegayım” ifadesi, Vahiy 21:6, 22:13’teki “başlangıç ve son” ek ifadesiyle daha da açıklığa kavuşturulmuştur. Yunan alfabesinin ilk ve son harfleri kullanılmıştır çünkü Vahiy kitabı, aslen Yunanca yazılmış olan Yeni Ahit'te yer almaktadır.

Bu ifade birçok Hıristiyan tarafından İsa'nın ezelden beri var olduğu veya Tanrı'nın ezeli olduğu şeklinde yorumlanıyor. Pek çok yorumcu ve sözlük, hem Tanrı'ya hem de Mesih'e "alfa ve omega" unvanını atfetmektedir. Barnes' Notes on the New Testament (1974) şunu iddia ediyor: "Yazarın burada özellikle Rab İsa'ya atıfta bulunmak istediğinden kesinlikle emin olunamaz. [...] Ayrıca, yazarın burada Tanrı'dan bu şekilde bahsetmek istediğini varsaymakta gerçek bir tutarsızlık yoktur." Çoğu Hristiyan mezhebi de bu unvanın Tanrı'ya (İsa, Baba ve Kutsal Ruh) uygulandığını öğretir.

Alfa ve Omega harfleri yan yana kullanıldığında, sıklıkla Hristiyanlıkta görsel bir sembol olarak kullanılır (örneklere bakınız). Bu semboller Erken Hristiyanlık döneminde kullanılmış olup Roma katakomplarında da görülmektedir. Erken Hıristiyan sanatında harfler haçın kollarından asılı olarak gösterilirdi ve bazı cruces gemmatae, değerli metalden yapılmış mücevherli haçlar, pendilia adı verilen bu şekilde asılı harfleri oluştururdu; örneğin, Asturias Zafer Haçı'na dayanan Asturias armasında olduğu gibi. Aslında, her zaman Yunanca olmalarına rağmen, harfler Batı Ortodoks Hristiyan sanatında Doğu'dan daha yaygın hale geldi. Genellikle Mesih'in başının solunda ve sağında, bazen de hâlesinin içinde gösterilirler ve Ortodoks sanatında kullanılan Hristogram'ın yerini alırlar.

• 
  Alfa ve Omega'lı Chi-rho sembolü, Domitilla Katakompları, Roma
• 
  4. yüzyıldan kalma Roma'daki yer altı mezarlarında İsa'nın hâlesini çevreleyen alfa ve omega Yunan harfleri
• 
  Vitrayda "ΑΩ"
• 
  Alfa ve Omega'lı kollar
• 
  Asturias bayrağı

Yahudilik

İbranice'de emet kelimesi ( İbranice: אמת, 'gerçek' anlamına gelir), "Tanrı'nın Mührü " olarak anılır. [Cf. Isaiah 44:6] Kelime, ilk, orta ve son harften oluşur İbrani alfabesinin harfleri.

İslâm

Kur'an, Allah'ın isimlerinden ikisi olarak 'İlk' anlamına gelen al-ʾAwwal (Arapça: ٱلْأَوَّل) ve 'Son' anlamına gelen al-ʾĀkhir (Arapça: ٱلْآخِر) ifadelerini verir.(Kuran 57:3)

APL programlama dili

APL programlama dilinin bazı lehçeleri, sol (isteğe bağlı) ve sağ argümanların alfa ve omega harfleriyle gösterildiği doğrudan fonksiyon sözdizimini destekler. Örneğin, aşağıdaki fonksiyon sol argümanın ve sağ argümanın iki katının toplamını hesaplar:

{⍺+2×⍵}