Athanarik
| Athanarik | |
|---|---|
 Athanarik'in hayali portresi | |
| Tervinglerin kralı | |
| Hüküm süresi | 369–381 |
| Önce gelen | Aorik |
| Sonra gelen | I. Alarik |
| Ölüm | 381 Konstantinopolis, Roma İmparatorluğu |
| Babası | Aorik |
| Dini | Gotik paganizm |
Athanarik veya Atanarik[1] (Latince: Athanaricus ; ö. 381) Terving Gotlarının (Latince: Thervingi) birkaç kolunun kralıydı. Athanarik, hükümdarlığı boyunca Roma İmparatorluğu'nun, Hunların istilalarına ve Hıristiyan isyancılarla yaşanan iç savaşa maruz kalmıştır. Vizigotların ilk kralı olarak kabul edilir ve daha sonra İberya'ya yerleşerek Vizigot Krallığı'nı kurmuştur.[2]
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]
Athanarik, kayıtlı tarihte ilk kez 369 yılında Roma imparatoru Valens ile savaşa girdiğinde ve sonunda halkı için olumlu bir barış müzakeresi yaptığında ortaya çıkmıştır. Hükümdarlığı sırasında birçok Thervingi, Hristiyanlığın Got kültürünü yok edeceğinden korkan Athanarik'in şiddetle karşı çıktığı Aryan Hristiyanlığına geçmişti. Sozomenos'un raporuna göre, Athanarik'in 370'li yıllardaki zulmünde 300'den fazla Hıristiyan öldürülmüştür.
Athanarik'in rakibi olan Fritigern, bir Ariusçuydu ve dini inançlarını paylaşan Valens'in gözdesiydi. 370'lerin başlarında Athanarik, Fritigern ile bir iç savaşta üst üste savaştı. Athanarik, generalleri Muderik ve Lagarimanus'la birlikte daha sonra Hunlar tarafından mağlup edilmiştir. Geçici olarak Karpatlar'daki Caucaland'a kaçan Athanarik, 381 yılında Konstantinopolis'te I. Theodosius tarafından kabul edilmiş ve burada Roma İmparatorluğu ile bir dostluk antlaşması imzalamıştır.[3]
Sokrates Skolastikos, Sozomenos ve Zosimus, Fritigern ve Athanarik arasındaki çatışmalara atıfta bulunur.[4][5][6] Ammianus Marcellinus ve Philostorgius bu tür çatışmaları kaydetmemiştir.
Sokrates'e göre Fritigern ve Athanarik, Terving Gotlarının rakip liderleriydi. Bu rekabet savaşa dönüşünce üstünlük Athanarik'e geçmiş ve Fritigern Roma'dan yardım istemiştir. İmparator Valens ve Trakya ordusu müdahale etmiş, Valens ve Fritigern Athanarik'i yenmiş ve Fritigern, Valens'in izlediği öğretileri izleyerek Hristiyanlığa geçmiştir.[4] Sozomen, Sokrates'in anlatımını takip eder.[5]
Zosimus'a göre Athanarik, Gotların kralıydı. Hadrianopolis'deki zaferlerinden bir süre sonra ve Theodosius'un tahta çıkmasından sonra Fritigern, Alatheus ve Saphrax, Tuna'nın kuzeyine doğru hareket ettiler ve Athanarik'i yendiler, ardından Tuna'nın güneyine geri döndüler.[6]
376 yılında Valens, Fritigern halkının Tuna'yı geçip Roma topraklarına yerleşmesine izin vermiştir. Hunlar, Greuthungi'yi yeni fethetmiş ve o sıralarda Daçya'da yaşayan Tervinglere baskı yapmaya başlamışlardı.
381 yılında Athanarik beklenmedik bir şekilde Konstantinopolis'e gelmiştir. Jordanes'e göre, yeni imparator Theodosius ile bir barış müzakeresi yapmış ve bu da bazı Terving foederati'lerinin veya Roma'nın resmi müttefiklerinin, bir devlet içinde bir devlet olarak Roma topraklarında yerleşmelerine izin verilmiştir.[7] Paulus Orosius (Historiae adversum paganos 7, 34) ve Zosimus (Historia Nova 4, 34, 3-5) bunu doğruluyor, ancak başka bir kaynak olan Ammianus Marcellinus (Res gestae 27, 5, 10) bize tamamen farklı bir hikaye anlatmaktadır. Ona göre Athanarik kabile üyeleri tarafından sürgün edilmiş ve Roma topraklarına sığınmak zorunda kalmıştır. Bkz. Themistius (oratio 15, 190-1), Athanarik'i aynı şekilde bir rica eden ve mülteci olarak tanımlamaktadır.
Trakya'da Romalılarla savaşmaya devam eden Tervingler (veya Vizigotlar) ile 382 yılında bir barış ve antlaşma imzalanmış ve bu antlaşma Theodosius'un 395'teki ölümüne kadar geçerli kalmıştır.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Maurizio Lupoi (18 Ocak 2007). The Origins of the European Legal Order. Cambridge University Press. ss. 47-. ISBN 978-0-521-03295-7. Erişim tarihi: 8 Aralık 2012.
- ^ Wolfram, Herwig (1975). "Athanaric the Visigoth: monarchy or judgeship. A study in comparative history"
. Journal of Medieval History. 1 (3): 259-278. doi:10.1016/0304-4181(75)90003-2. ISSN 0304-4181.
- ^ History of the Goths. University California Press. 13 Şubat 1990. ISBN 9780520069831. Erişim tarihi: 5 Nisan 2012.
- ^ a b Sokrates Skolastikos, Kilise Tarihi, Kitap 4, Bölüm 33.
- ^ a b Sozomenos, Kilise Tarihi, Kitap 6, bölüm 37.
- ^ a b Zosimus, Historia Nova (Ἱστορία Νέα, "Yeni Tarih"), Kitap 4.
- ^ Jordanes, Getika 142-145.
