Ay denizanası
| Aurelia aurita | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Yetişkin bir Aurelia aurita
| ||||||||||||||||||
| Biyolojik sınıflandırma | ||||||||||||||||||
|
Aurelia aurita veya ay denizanası, Aurelia cinsinin yaygın olarak araştırılmış bir türüdür.[1] Cinsindeki tüm türler yakından ilişkilidir ve Aurelia cinsi yetişkin denizanalarını genetik örnekleme olmadan tanımlamak zordur; Aşağıdakilerin çoğu cinsin tüm türlerine eşit olarak uygulanır. Türleri tanımlamak için kullanılan en yaygın yöntem bir alet ile bir limandan denizanası seçmeyi, genellikle bir cam bardak ve ardından canlıyı fotoğraflamayı içerir. Bu, kısa süre sonra limana salınabilecekleri ve doğal ortamlarına geri dönebilecekleri anlamına gelir.
Denizanası yarı saydamdır, genellikle yaklaşık 25–40 cm çapındadır ve tepesinden kolayca görülebilen dört at nalı şeklindeki gonadları ile tanınabilir. Dokunaçlarıyla medusa, plankton ve yumuşakçalar toplayarak ve onları sindirim için vücuduna getirerek beslenir. Sadece sınırlı hareket kabiliyetine sahiptir ve yüzerken bile akımla sürüklenir.
Dağılım
[değiştir | kaynağı değiştir]Aurelia cinsi, dünyadaki okyanusların çoğunda, tropik bölgelerde bulunur. Aurelia aurita türü, Kuzey Avrupa'nın doğu Atlantik kıyısında ve New England ve Doğu Kanada'da Kuzey Amerika'nın batı Atlantik kıyısında bulunur.[2][3] Genel olarak, Aurelia haliçlerde ve limanlarda bulunabilen bir kıyı cinsidir.[4]
Aurelia aurita, yaşadığı okyanus suyunun sıcaklığı 6 ila 31 °C; optimum sıcaklıkları 9 - 19 °C arasındadır. Ilıman denizleri tutarlı akımlarla tercih eder. Tuzlu sularda binde 6 kısım kadar düşük bulunmuştur.[5] Yaz hipoksi ve ay denizanası dağılımı arasındaki ilişki, temmuz ve ağustos aylarında sıcaklıkların yüksek ve çözünmüş oksijenin (DO) düşük olduğu yerlerde belirgindir. Test edilen üç çevre koşulundan, dip DO, denizanası bolluğu üzerinde en önemli etkiye sahiptir. Ay denizanası bolluğu, altta çözünmüş oksijen konsantrasyonu 2,0 mg L-1'den düşük olduğunda en yüksektir.[6] Ay denizanası düşük DO koşullarına güçlü bir tolerans gösterir, bu yüzden popülasyonları yaz aylarında hâlâ nispeten yüksektir. Genel olarak, hipoksi türlerin oksijenin tükenen bölgesinden hareket etmesine neden olur, ancak bu durum ay denizanası için geçerli değildir. Ayrıca, ay denizanası beslenme aktivitesini gösteren çan kontrat oranı, DO konsantrasyonları normalden düşük olmasına rağmen sabit kalır. Temmuz ve Ağustos aylarında, 250 kişiden ay denizanası topaklarının, Seto İç Denizi'ndeki mesozooplankton biyokütlesinin tahmini% 100'ünü tükettiği gözlendi. Bu kıyı sularında da bulunan diğer büyük balık avcıları, ay denizanasının sergilediği düşük DO konsantrasyonlarına aynı derecede tolerans göstermiyor gibi görünüyor. DO konsantrasyonları çok düşük olduğunda, bu balıkların beslenme ve yırtıcı performans önemli ölçüde azalır. Bu, denizanası ve zooplankton için diğer balık avcıları arasında daha az rekabet yapılmasını sağlar. Japonya'daki Tokyo Körfezi ve Seto İç Denizi gibi kıyı sularındaki düşük DO konsantrasyonları, ay denizanası için beslenme, büyüme ve hayatta kalma açısından avantajlıdır.
Beslenme
[değiştir | kaynağı değiştir]Aurelia aurita ve diğer Aurelia türleri, yumuşakçalar, kabuklular, tunik larvalar, rotiferler, genç poliketler, protozoanlar, diyatomlar, yumurtalar, balık yumurtaları ve diğer küçük organizmalar gibi organizmaları içeren tahta üzerinde beslenir. Bazen, hidromedusa ve ctenophores gibi jelatinimsi zooplanktonlarla beslendikleri de görülür. Hem yetişkin medusalar hem de Aurelia larvaları, avlarını yakalamak ve kendilerini avcılardan korumak için nematosistlere sahiptir.[5]
Vücut sistemi
[değiştir | kaynağı değiştir]
Aurelia solungaç, akciğer veya trakea gibi solunum parçalarına sahip değildir, vücudu saran ince zardan sudaki oksijeni dağıtarak solunum yapar. Gastrovasküler boşluk içinde, düşük oksijenli su dışarı atılabilir ve yüksek oksijenli su, siliyer etkisiyle içeri girebilir, böylece oksijenin hücre içerisinden yayılmasını arttırır.[7] Geniş yüzey alanı membranı hacim oranı Aurelia'nın hücrelere daha fazla oksijen ve besin yaymasını sağlar.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Dawson, Michael N. "Aurelia species" 25 Mart 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Retrieved 2008-08-12.
- ^ Dawson, M. N.; Sen Gupta, A.; England, M. H. (2005). "Coupled biophysical global ocean model and molecular genetic analyses identify multiple introductions of cryptogenic species". Proc. Natl. Acad. Sci. USA. 102 (34): 11968–11973. doi:10.1073/pnas.0503811102. PMC 1189321 19 Ağustos 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
- ^ Dawson, M. N. (2003). "Macro-morphological variation among cryptic species of the moon jellyfish, Aurelia (Cnidaria: Scyphozoa)". Marine Biology. 143 (2): 369–379. doi:10.1007/s00227-003-1070-3.
- ^ Russell, F. S. 1953. The Medusae of the British Isles II. Cambridge University Press, London, 81-186.
- ^ a b "Rodriguez, R. J. February 1996. Aurelia aurita (Saucer Jelly, Moon Jelly, Common Sea Jelly Jellyfish) Narrative". 7 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ekim 2019.
- ^ Shoji, J.; Yamashita, R.; Tanaka, M. (2005). "Effect of low dissolved oxygen concentrations on behavior and predation rates on fish larvae by moon jellyfish Aurelia aurita and by a juvenile piscivore, Spanish mackerel Scomberomorus niphonius". Marine Biology. 147 (4): 863–868. doi:10.1007/s00227-005-1579-8.
- ^ Rees, W. J. (1966). The Cnidaria and Their Evolution. London: Academic Press. pp. 77–104.
