Aybars
Oebarsius veya Aybars[1][2] (448'den sonra öldü)[3] bir Hun asilzadesiydi, Muncuk'un kardeşi ve Bleda ile Attila'nın amcasıydı.
Büyük bir onurla karşılandı ve kraliyet ziyafetlerinde Attila'nın yanında oturdu.[4] Aybars muhtemelen hiçbir zaman kral olmadı[3] ve kendine ait bir hakimiyeti yoktu.[5] 448 yılında hâlâ hayattaydı.[3]
Pritsak, ismin "sarı leopar" (dolayısıyla "aslan") anlamına gelen Türkçe Oibars kelimesinin bir transkripsiyonu olduğunu düşündü.[6] Hyun Jin Kim'e göre adı, Türk mitolojisinde bir ongun olan "ay leoparı" anlamına gelen Türk Aybars'la bağlantılıdır.[7] İsminin İran kökenli bir ismin Latince karşılığı olan Oebasus'a benzerliği konusunda başka görüşler de vardır.[8] Muhtemelen Priscus tarafından kaydedilen diğer birçok isim gibi onun adı da Grekçe yazılmış olabilir.[9]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Man, John (2010). Attila The Hun. Transworld. s. 156. ISBN 9781409045366. 7 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2022.
- ^ Ankara Üniversitesi. Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi (1943). Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi dergisi Volume 2. Türk Tarih Kurumu Matbaasi. s. 557. Erişim tarihi: 26 Ekim 2022.
- ^ a b c Bleeker, Ronald A. (2022). Aspar and the Struggle for the Eastern Roman Empire, AD 421–71. Bloomsbury Publishing. s. 69. ISBN 9781350279278. Erişim tarihi: 26 Ekim 2022.
- ^ Kim, Hyun Jin (2015). The Huns. Taylor & Francis. s. 79. ISBN 9781317340911. 12 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2022.
- ^ Wolfram, Herwig (2005). Dunlap, Thomas (Ed.). The Roman Empire and Its Germanic Peoples. University of California Press. s. 143. ISBN 9780520244900. Erişim tarihi: 26 Ekim 2022.
- ^ Nişanyan, Sevan. "Aybars - Nişanyan Adlar". Nişanyan Adlar. Sevan Nişanyan. 17 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mart 2023.
- ^ Kim, Hyun Jin (2021). Rome and China: Points of Contact. Londra. ss. 139-40. ISBN 9781315280714. 18 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mart 2023.
- ^ Sabbatini Tumolesi, Patrizia; Gregori, Gian Luca; Orlandi, Silvia; Buonocore, Marco; Fora, Maurizio; Vismara, Cinzia; Caldelli, Maria Letizia (1988). Epigrafia anfiteatrale dell'occidente romano Volume 6 (İtalyanca). Quasar. ss. 354; 473. ISBN 9788871402659. Erişim tarihi: 26 Ekim 2022.
- ^ Hodgkin, Thomas (1892). Italy and Her Invaders: The Hunnish invasion. The Vandal invasion and the Herulian mutiny. Clarendon Press. s. 74.