Azot triklorür

Azot triklorür
Adlandırmalar
	Sistematik IUPAC adı Nitrojen triklorür
	Diğer adlar Trikloamim; Agene; Azot(III) klorür; Trikloroazan; Triklor nitrür
Tanımlayıcılar
CAS numarası	10025-85-1 ;
3D model (JSmol)	Etkileşimli görüntü;
ChEBI	CHEBI:37382;
ChemSpider	22445;
ECHA InfoCard	100.030.029
EC Numarası	215-481-4233-045-1;
PubChem CID	55361;
RTECS numarası	QW974000;
CompTox Bilgi Panosu (EPA)	DTXSID4074938 ;
	InChI InChI=VSCWAEJMTAWNJL-DFZHHIFOAR;
	SMILES Cl[Al](Cl)Cl;
Özellikler
Molekül formülü	NCl3
Molekül kütlesi	1.653 g/mL
Görünüm	yağımsı sarı sıvı
Erime noktası	−40 °C
Kaynama noktası	71 °C
Çözünürlük (su içinde)	çözünmez, yavaşça bozunur
Çözünürlük	benzen, kloroform, CCl4, CS2, PCl3
Tehlikeler
NFPA 704; (yangın karosu)	2 0 4
	Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).
	Bilgi kutusu kaynakları

Azot triklorür, trikloramin olarak da bilinen formülü NCl₃ olan kimyasal bileşik. Sarı, yağımsı, keskin kokulu bir sıvıdır. En sık amonyak türevleri ve klor arasındaki kimyasal reaksiyon sonrası oluşmaktadır, yüzme havuzlarındaki oluşumu buna bir örnektir.

Yapısı ve Elde edilişi

Amonyak gibi, NCl3 bir piramidal molekül'dür. O N-Cl mesafeleri 1.76 A ve Cl-N-Cl açıları 107 °'dir.^[1]

Bileşik, amonyum nitrat gibi amonyum tuzlarının klor ile işlenmesi suretiyle hazırlanır. Bu dönüşümdeki ara maddeler sırasıyla kloramin (NH₂Cl) ve dikloramindir. (NHCl₂)

Reaksiyonlar

NCI₃ kimyası iyi araştırılmıştır.^[2] 0,6 D'lık bir dipol momenti ile orta derecede polardır. Azot merkezi, amonyaktan daha bazik olmakla birlikte baziktir. Amonyak ve hipokloröz asit serbest bırakmak için sıcak suda hidrolize olur:

NCl₃ + 3 H₂O → NH₃ + 3 HOCl

NCl₃,N₂ ve klor gazı vermek için patlar.

Kaynakça

^ Holleman, A. F.; Wiberg, E. (2001). Inorganic Chemistry. San Diego: Academic Press. ISBN 0-12-352651-5.
^ Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2. bas.). Butterworth-Heinemann. ISBN 0080379419.

Konuyla ilgili yayınlar

Jander, J. (1976). "Recent Chemistry and Structure Investigation of Nitrogen Triiodide, Tribromide, Trichloride, and Related Compounds". Advances in Inorganic Chemistry. Cilt 19. ss. 1-63. doi:10.1016/S0065-2792(08)60070-9.
Kovacic, P.; Lowery, M. K.; Field, K. W. (1970). "Chemistry of N-Bromamines and N-Chloramines". Chemical Reviews. 70 (6). ss. 639-665. doi:10.1021/cr60268a002.
Hartl, H.; Schöner, J.; Jander, J.; Schulz, H. (1975). "Die Struktur des Festen Stickstofftrichlorids (−125 °C)". Zeitschrift für Anorganische und Allgemeine Chemie. 413 (1). ss. 61-71. doi:10.1002/zaac.19754130108.
Cazzoli, G.; Favero, P. G.; Dal Borgo, A. (1974). "Molecular Structure, Nuclear Quadrupole Coupling Constant and Dipole Moment of Nitrogen Trichloride from Microwave Spectroscopy". Journal of Molecular Spectroscopy. 50 (1–3). ss. 82-89. doi:10.1016/0022-2852(74)90219-7.
Bayersdorfer, L.; Engelhardt, U.; Fischer, J.; Höhne, K.; Jander, J. (1969). "Untersuchungen an Stickstoff–Chlor-Verbindungen. V. Infrarot- und RAMAN-Spektren von Stickstofftrichlorid". Zeitschrift für Anorganische und Allgemeine Chemie. 366 (3–4). ss. 169-179. doi:10.1002/zaac.19693660308.

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta Azot triklorür ile ilgili ortam dosyaları mevcuttur.

OSHA - Nitrogen trichloride 5 Eylül 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Nitrogen Trichloride - Health References

[1] Holleman, A. F.; Wiberg, E. (2001). Inorganic Chemistry. San Diego: Academic Press. ISBN 0-12-352651-5.

[2] Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2. bas.). Butterworth-Heinemann. ISBN 0080379419.

[1]

[2]