Büyük Patlama teorisinin dinî yorumları

Büyük Patlama teorisinin dinî yorumları, özellikle İslam düşüncesinde, evrenin bir başlangıcı olduğu fikrinin kutsal metinlerde yer aldığı görüşüyle ilişkilendirilmektedir.

Bazı Müslüman ilahiyatçılar, Kur’an’daki Enbiya Suresi gibi ifadelerin, evrenin başlangıçta tek bir bütün olduğu ve sonrasında ayrıldığına dair bilimsel bulgularla uyumlu olduğunu savunur. Bu bakış açısına göre, Büyük Patlama teorisi evrenin yoktan var edildiği fikrini desteklemekte ve Allah’ın yaratıcı gücüne işaret etmektedir.

Ayrıca, Kur’an’ın evrenin genişlemesine dair ayetleri (örneğin Zariyat 51/47) de bilimsel gelişmelerle paralel olarak yorumlanmaktadır. Bununla birlikte, bazı yorumcular bu ayetlerin doğrudan bilimsel teorilere işaret ettiğini kabul etmez ve kutsal metinlerin esasen metafizik ve ahlaki mesajlar verdiğini vurgular.

Büyük Patlama teorisini dinî açıdan yorumlayan ve bu teoriyle ilişkilendirilen bazı Kur’an ayetleri şunlardır:

• Enbiyâ Suresi 30. ayet: “İnkâr edenler, göklerle yer bitişik bir halde iken bizim, onları birbirinden ayırdığımızı ve her canlı şeyi sudan yarattığımızı görüp düşünmediler mi?” Bu ayette geçen “ratk” (bitişik) ve “fetk” (ayırmak) kelimeleri, evrenin başlangıçta tek bir bütün olduğu ve sonrasında ayrıldığı şeklinde yorumlanmaktadır.
• Zâriyât Suresi 47. ayet: “Göğü kendi ellerimizle biz kurduk ve biz (onu) elbette genişleticiyiz.” Bu ayet, evrenin genişlemesine işaret ettiği şeklinde değerlendirilmiştir.
• Fussilet Suresi 11. ayet: “Sonra duman halinde olan göğe yöneldi...” ifadesi, evrenin ilk aşamalarında duman benzeri bir durumda olduğuna dair yorumlanmıştır.
• En’âm 101, En’âm 14, Yusuf 101, İbrahim 10, Fatır 1, Zümer 46, Şura 11. ayetler: Bu ayetlerde geçen “fâtıri’s semavâti ve’l ard” (gökleri ve yeri yoktan var eden) ifadesi, evrenin yoktan yaratılışına işaret ettiği düşünülmektedir.

Bu ayetler, bazı müfessirler ve ilahiyatçılar tarafından Büyük Patlama teorisiyle ilişkilendirilerek yorumlanmaktadır.