Begüm
Begüm, Güney Asya'da (özellikle Hindistan'da) yerel yöneticilerin ailelerindeki kadınlara verilen unvan.
Türkçedeki bey (bek, beg, beğ) unvanından türetilmiş beğim sözcüğü, Hint telaffuzuyla begüm kelimesine dönüşmüştür.[1] Türkçede bulunan "hanım" kelimesi de han kelimesinden türemiştir.
Gülbeden Begüm'ün Hümâyûnnâme eserinde begümler hakkında ayrıntılı bilgiler mevcuttur. Burada soy kütükleri ile Bâbür ve Hümâyun Şah zamanlarındaki faaliyetleri anlatılmaktadır. Ak Begim, Apak Begim, Ayşe Sultan, Çölî, Dildâr, Gevher Şad, Gülbeden (Hümâyunnâme yazarı), Gülçehre, Gülizar, Gülruh, Hanzâde, Hatice, İsen Devlet, Mâhım, Mahdûme, Ma‘sûme, Mihr Bânû ve Mihr-i Cihân XVI. yüzyılın en önde gelen begümleri olarak kaydedilmiştir.[2]
Pakistan ve Bangladeş'te evli ya da dul kadınlara hitap şekli olarak da benimsenmiştir.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Öztuna, Yılmaz, "Devletler ve Handeanlar, Cilt: 1", Kültür Bakanlığı, Ankara (1996), s. 944
- ^ TDV İslâm Ansiklopedisi'nde Begüm
 | Tarih ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |
