Canlı heykel

Canlı heykel, vücutlarının tamamını boyayarak giydikleri kostümlerle gerçek ya da hayali kişileri saatlerce hareketsiz durarak canlandıran kişileri ifade eder.

Geçmişi, Rönesans döneminde Avrupa saraylarındaki geçit törenlerinde konuklar için bir sahneyi canlandırıp saatlerce hareketsiz kalan sanatçılara dayanır. Canlı heykel sanatı, günümüzde genellikle altın, gümüş gibi metalik renklerde boyanmış ve çoğunlukla gözleri kapalı olarak hareketsiz duran sokak sanatçıları tarafından icra edilir. Sanatçı, halkın ilgisinin en yoğun olduğu anda, bir anda mimik ya da jest yaparak herkesi şaşırtır.^[1]^[2]

Bir konuda farkındalık yaratmak, bir duyguya, olaya veya ifadeye dikkat çekmek üzere icra edilebilen bir sanattır. Bir sanatçı tarafından canlı insanlar kullanılarak yaratılan sanat enstalasyonlarını veya bir performans sanatçısı tarafından yaratılan diğer eserleri de ifade edebilir.

Geçmişi

Canlı heykel sanatının geçmişi, Rönesans döneminde Avrupa saraylarında özel etkinliklerde düzenlene geçit törenlerinde düzenlenen "Canlı Tablo" (Fransızca: Tableaux Vivants) denilen gösteriye dayanır.^[3] Bu gösteri için sanatçılar, konukların gözünde çeşitli sahneleri canlandırmak üzere kendilerini boyayıp saatlerce hareketsiz kalmaktaydı.

Viktorya döneminde İngiltere'de canlı tablolar, Hristiyanlıkta büyük bir önem taşıyan İsa’nın doğumunun canlandırıldığı ve özellikle Noel yortusunda çeşitli şekillede tasvir edilen "Doğum Sahnesi"ni canlandırmada kullanıldı. 1840'tan itibaren şovmen P. T. Barnum öncülüğünde sirkler, "canlı heykel" performansı yapmaya başladı. Halk, taş veya altından yapılmışa benzeyen canlı heykeller büyük hayranlık duydu.^[3]

20. yüzyıl başında İngiltere'de Olga Desmond adlı sanatçı, Venüs rolünde hareketsiz olarak sahne alarak büyük ilgi uyandırdı; Berlin'de antik klasik sanat eserlerinin tarzında çıplak poz verdiği "Canlı Tablolar" adlı gösteriler düzenledi ve çıplak olması nedeniyle büyük ses getirdi.^[3] 1940'larda Laura Hedernson adlı iş insanını, Londra'daki Windsmill Tiyatro'da çıplak kadınların tamamen hareketsiz durduğu gösteriler düzenledi. Laura Henderson, böylece yasadaki bir boşluktan yararlanarak halka açık çıplaklık sergileme yasağını aştı. 1960'larda bu trend birçok filmde ekranlara taşındı, en önemlisi de Opera'daki Hayalet filmi idi. ^[3]

Bir sokak performansı olarak canlı heykellik, dünyanın bir çok yerinde görüldü ve canlı heykel festivalleri düzenlenmeye başladı. En ünlülerinden biri Kaliforniya'nın Laguna Beach kentinde 1932'den beri düzenlenen The Pageant of the Masters adlı festivaldir. Bu festivalde her yıl bir tema seçilir ve modeller, ünlü sanat eserlerinin tam olarak görünüşüne uyacak şekilde boyanır ve poz verir.^[4]