Carlson teoremi - Vikipedi
İçeriğe atla
Ana menü
Gezinti
  • Anasayfa
  • Hakkımızda
  • İçindekiler
  • Rastgele madde
  • Seçkin içerik
  • Yakınımdakiler
Katılım
  • Deneme tahtası
  • Köy çeşmesi
  • Son değişiklikler
  • Dosya yükle
  • Topluluk portalı
  • Wikimedia dükkânı
  • Yardım
  • Özel sayfalar
Vikipedi Özgür Ansiklopedi
Ara
  • Bağış yapın
  • Hesap oluştur
  • Oturum aç
  • Bağış yapın
  • Hesap oluştur
  • Oturum aç

İçindekiler

  • Giriş
  • 1 Teoremin ifâdesi
  • 2 Varsayımların zayıflatılması
  • 3 Kaynakça

Carlson teoremi

  • English
  • Français
  • İtaliano
Bağlantıları değiştir
  • Madde
  • Tartışma
  • Oku
  • Değiştir
  • Kaynağı değiştir
  • Geçmişi gör
Araçlar
Eylemler
  • Oku
  • Değiştir
  • Kaynağı değiştir
  • Geçmişi gör
Genel
  • Sayfaya bağlantılar
  • İlgili değişiklikler
  • Kalıcı bağlantı
  • Sayfa bilgisi
  • Bu sayfayı kaynak göster
  • Kısaltılmış URL'yi al
  • Karekodu indir
Yazdır/dışa aktar
  • Bir kitap oluştur
  • PDF olarak indir
  • Basılmaya uygun görünüm
Diğer projelerde
  • Vikiveri ögesi
Görünüm
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Carleson teoremi ile karıştırılmamalıdır.

Matematiğin bir alt dalı olan karmaşık analizde, Carlson teoremi üstel tipli bir tam fonksiyonun sanal sayı ekseninde üzerindeki büyümesi ile pozitif tam sayılarda sıfır değeri alması arasında ilişki kuran bir sonuçtur. Teorem, bu sonucu doktora tezinde kanıtlayan Fritz David Carlson'un adını taşımaktadır.[1]

Teoremin kanıtı Phragmén–Lindelöf teoreminde elde edilebilir. Teorem, Newton serilerinin açılımlarının biricikliğini göstermede uygulamaları mevcuttur.[2]

Teoremin ifâdesi

[değiştir | kaynağı değiştir]

f, üstel tipli bir tam fonksiyon olsun; yani, f karmaşık düzlemde her yerde holomorf olsun ve bir C ve bir τ gerçel sayısı için | f ( z ) | ≤ C e τ | z | , z ∈ C {\displaystyle |f(z)|\leq Ce^{\tau |z|},\quad z\in \mathbb {C} } {\displaystyle |f(z)|\leq Ce^{\tau |z|},\quad z\in \mathbb {C} } büyüme koşulu sağlansın. Eğer

  • y ∈ R {\displaystyle y\in \mathbb {R} } {\displaystyle y\in \mathbb {R} } için | f ( i y ) | ≤ C e m | y | {\displaystyle |f(iy)|\leq Ce^{m|y|}} {\displaystyle |f(iy)|\leq Ce^{m|y|}} büyüme kontrolünü sağlayan bir m < π sayısı varsa ve
  • Negatif olmayan her n sayısı için f(n) = 0 olursa,

o zaman, f fonksiyonu sıfıra özdeştir; yani, sıfır fonksiyonudur.

Varsayımların zayıflatılması

[değiştir | kaynağı değiştir]

Teoremde tam fonksiyonun büyüme davranışına yönelik üç ana şart vardır. Bunlardan ilki, fonksiyonun üstel tipli olması, ikincisi fonksiyonun sanal eksen üzerindeki tipinin π {\displaystyle \pi } {\displaystyle \pi }den küçük olması, üçüncüsü ise negatif olmayan tam sayılarda sıfır değeri almasıdır.

  • İlk varsayımın yerine Re z ≥ 0 üzerinde sürekli, Re z > 0 üzerinde analitik ve bir C ve bir τ gerçel sayısı için

| f ( z ) | ≤ C e τ | z | , Re ⁡ z > 0 {\displaystyle |f(z)|\leq Ce^{\tau |z|},\quad \operatorname {Re} z>0} {\displaystyle |f(z)|\leq Ce^{\tau |z|},\quad \operatorname {Re} z>0}

büyüme koşulu sağlanması alınabilir.
  • f(z) = sin(πz) örneğinden görüleceği üzere, sanal eksen üzerindeki tipinin π {\displaystyle \pi } {\displaystyle \pi }den küçük olması gereklidir.
  • Üçüncü varsayım daha teknik bir varsayımla zayıflatılabilir. Eğer, fonksiyon, üst yoğunluğu 1 olan bir kümede sıfır değeri alıyorsa, o zaman yine aynı sonuç tekrar geçerlidir.[3] Diğer deyişle, fonksiyon üst yoğunluğu 1 olan A ⊂ {0, 1, 2, ...} kümesinde sıfır değeri alıyor; yani, x ∈ A {\displaystyle x\in A} {\displaystyle x\in A} için f ( x ) = 0 {\displaystyle f(x)=0} {\displaystyle f(x)=0} ve

lim sup n → ∞ | A ∩ { 0 , 1 , … , n − 1 } | n = 1 {\displaystyle \limsup _{n\to \infty }{\frac {\left|A\cap \{0,1,\ldots ,n-1\}\right|}{n}}=1} {\displaystyle \limsup _{n\to \infty }{\frac {\left|A\cap \{0,1,\ldots ,n-1\}\right|}{n}}=1}

ise, Carlsson teoreminin sonucu yine geçerlidir. A kümesinin üst yoğunluğu 1 den az ise teoremin sonucu geçerli değildir; daha doğrusu, bu durumda karşıt örnekler bulunabilir.

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ F. Carlson, Sur une classe de séries de Taylor, (1914) Tez, Uppsala, İsveç, 1914.
  2. ^ DeMar, R. (1963). "Vanishing Central Differences". Proc. Amer. Math. Soc. Cilt 14. ss. 64-67. doi:10.1090/s0002-9939-1963-0143907-2. 
  3. ^ Rubel, L. A. (1956), "Necessary and sufficient conditions for Carlson's theorem on entire functions", Trans. Amer. Math. Soc., 83 (2), ss. 417–429, doi:10.1090/s0002-9947-1956-0081944-8, JSTOR 1992882, MR 0081944, PMC 528143 Özgürce erişilebilir, PMID 16578453 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Carlson_teoremi&oldid=34821239" sayfasından alınmıştır
Kategori:
  • Karmaşık analiz teoremleri
  • Sayfa en son 19.18, 20 Şubat 2025 tarihinde değiştirildi.
  • Metin Creative Commons Atıf-AynıLisanslaPaylaş Lisansı altındadır ve ek koşullar uygulanabilir. Bu siteyi kullanarak Kullanım Şartlarını ve Gizlilik Politikasını kabul etmiş olursunuz.
    Vikipedi® (ve Wikipedia®) kâr amacı gütmeyen kuruluş olan Wikimedia Foundation, Inc. tescilli markasıdır.
  • Gizlilik politikası
  • Vikipedi hakkında
  • Sorumluluk reddi
  • Davranış Kuralları
  • Geliştiriciler
  • İstatistikler
  • Çerez politikası
  • Mobil görünüm
  • Wikimedia Foundation
  • Powered by MediaWiki
Carlson teoremi
Konu ekle