Charles Lane
Charles Lane | |
|---|---|
| Doğum | 1961 (63-64 yaşında) |
| Eğitim | Harvard Üniversitesi (BA) Yale Üniversitesi (MSL)[1] |
| Meslek | Gazeteci |
| Çocuk(lar) | 3 |
Charles Lane (d. 1961), The Free Press dergisinin yardımcı editörü ve Fox News Channel'ın düzenli konuğu olan Amerikalı bir gazeteci ve editördür. 1997'den 1999'a kadar The New Republic dergisinin editörlüğünü ve 2000'den 2024'e kadar The Washington Post dergisinin yardımcı yorum editörlüğünü yaptı. The New Republicteki görevi sırasında Lane, dergi için yazdığı 41 makalenin tamamının veya bir kısmını uyduran kadrolu muhabir Stephen Glass'ın çalışmalarını denetledi[2] ve bu, çağdaş Amerikan gazeteciliğinin en büyük uydurma skandallarından biriydi. Lane, New Republic gazetesinden ayrıldıktan sonra Post gazetesinde çalışmaya başladı ve 2000-2007 yılları arasında Amerika Birleşik Devletleri Yüksek Mahkemesi[3][4] ve ceza adalet sistemi ile yargı konularıyla ilgili konuları ele aldı. O zamandan beri gazetenin yayın kuruluna katıldı.
İlk yılları ve eğitimi
[değiştir | kaynağı değiştir]1961'de Yahudi bir ailede[5] doğan Lane, Bethesda-Chevy Chase Lisesi'ne gitti ve burada okul gazetesi The Tattlerın yönetici editörü oldu. 1983'te Harvard Üniversitesi'nden sosyal bilimler alanında lisans derecesi aldı.[6] Knight Fellow olarak, 1997'de Yale Hukuk Fakültesi'nden Hukuk Yüksek Lisansı derecesi aldı.[7] Dış İlişkiler Konseyi üyesidir.[8]
Kariyer
[değiştir | kaynağı değiştir]Lane, Newsweek dergisinin eski dış muhabiriydi ve kısa bir süre derginin Berlin büro şefi olarak görev yaptı. Newsweek dergisinde eski Yugoslavya ile ilgili yaptığı haberler nedeniyle Lane, Yurtdışı Basın Kulübü'nden Mükemmellik Ödülü aldı.[9]
The New Republicin sahibi Marty Peretz, o zamanki editör Michael Kelly'yi kovduktan sonra 1997'de Lane'i editör olarak atadı.[10]
1998'de, kadrolu bir yazar olan Stephen Glass tarafından uydurulan bir haber ortaya çıktı. Lane daha sonra Glass'ı kovdu.[11] Glass'ın uydurmaları, "derginin tarihindeki en büyük skandalıydı ve on yıllık azalan nüfuz ve artan mali kayıplara işaret ediyordu" diye yazacaktı The New York Times daha sonra.[12] Skandalın ardından Peretz, Lane'i "gemiyi tekrar yoluna koyma" girişimleri nedeniyle övdü.[13][14]
Lane, 1999'da Peretz'in Lane'in yerine Peter Beinart'ı getirmeyi planladığını öğrendiğinde, bunu ilk olarak medyadan öğrendi.[15][16][12]
Lane, The Washington Post için başyazar oldu. Daha sonra Lane, The Washington Post için Yüksek Mahkeme'yi takip etti ve ardından 2007'de The Postun yayın kuruluna yeniden katıldı. Gazetenin yayın kurulundaki ikinci döneminde Lane, ağırlıklı olarak mali ve ekonomik politikalar hakkında yazdı.[8]
Lane ayrıca Washington DC'deki Georgetown Üniversitesi'nde ve Princeton Üniversitesi'nde yarı zamanlı gazetecilik dersleri verdi.[7]
Lane, 2008 yılında beyaz milisler tarafından siyahlara karşı gerçekleştirilen 1873 tarihli Colfax katliamını ve teslim olan tutukluların katledilmesini konu alan Özgürlüğün Öldüğü Gün: Colfax Katliamı, Yüksek Mahkeme ve Yeniden Yapılanmanın İhaneti adlı kitabı yayınladı.Şablon:Kaynak needed Kitap New York Timesda olumlu eleştiriler aldı.[17] Ayrıca 2017'de yayınlanan Özgürlüğün Dedektifi adlı kurgusal olmayan kitabın da yazarıdır.
Popüler kültür
[değiştir | kaynağı değiştir]1998'de The New Republicte yaşanan gazetecilik skandalı, 2003 yapımı Shattered Glass filminin konusuydu. Lane'i oyuncu Peter Sarsgaard canlandırdı.[18] Lane, DVD'deki yorumlarda yazar ve yönetmen Billy Ray ile birlikte yer aldı. Filmin vizyona girmesinin ardından Lane, Fresh Airın bir bölümünde Terry Gross tarafından röportaj yapıldı.[19][20]
Glass, 2003 yılında gazetecilik kariyerini anlatan "The Fabulist" adlı bir biyografik roman yayımladı. "Robert Underwood" adlı karakter, romanda önemli bir figürdü ve Lane'in kurgusal bir versiyonu olarak yorumlandı. Yazar ve eleştirmen Chris Lehmann, kitabı "Post" için incelerken, Underwood karakterinin "konuyu bilen okuyucuların Charles Lane hakkında kötü düşünmesini sağlamak için" yazdığını belirtti. Glass'ın canlandırdığı Lane/Underwood "baskıcı, maço bir kontrol manyağı. Glass'ın eski patronunun bu kurgusal ikinci kişiliğine ceza verme fikri, erkekliğini zedelemek; üstelik ofisi 'durumu değerlendiren bir erkeğin kıllı göğüs kokusuyla' doluyken bile."[21]
Özel hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]Lane, eski Doğu Berlin'den bir Alman göçmeni ile evlidir. Üç çocukları vardır.[5]
Notlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Charles Lane - The Washington Post". washingtonpost.com. 13 Ekim 2022. 30 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2020.
- ^ "Stephen Glass is still retracting his fabricated stories — 18 years later". Los Angeles Times (İngilizce). 13 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2022.
- ^ Lane, Charles. "Full Court Press". The Washington Post. 12 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2007.
- ^ "Washington Post Is Now Chuck Lane's Show". wonkette.com. 16 Şubat 2010. 29 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2012.
- ^ a b Charles, Charles (30 Mayıs 2017). "Why I shed tears this Memorial Day". The Washington Post. 5 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2018.
- ^ "Charles Lane". Washington Post (İngilizce). 30 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2021.
- ^ a b "Bio - Charles Lane". charlesmarklane.com. 15 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2020.
- ^ a b "Charles Lane". The Washington Post (İngilizce). 30 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2020.
- ^ "Crimes of War Project The Book – Contributors". The Crimes of War Project. 27 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 October 2007.
- ^ Pogrebin, Robin (6 Eylül 1997). "New Republic Editor Dismissed Over Criticism". The New York Times. 24 Ocak 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2012.
- ^ Penenberg, Adam L. (11 Mayıs 1998). "Lies, damn lies and fiction". Forbes. 28 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2017.
- ^ a b Rodrick, Stephen (24 Ocak 2011). "Martin Peretz Is Not Sorry. About Anything". The New York Times. 8 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2018.
- ^ Penenberg, Adam L. (11 Mayıs 1998). "Lies, damn lies and fiction". Forbes.
- ^ "The New Republic Was In Trouble Long Before Chris Hughes Bought It". The American Prospect. 13 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Elder, Sean (1 Aralık 1999). "The new kid at the New Republic". Salon. 20 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2012.
- ^ "Lane Steps Down at the New Republic". www.washingtonpost.com. Erişim tarihi: 23 Nisan 2022.
- ^ Boyle, Kevin (18 Mayıs 2008). "White Terrorists". The New York Times. Erişim tarihi: 7 Haziran 2024.
- ^ "Shattered Glass (2003) - Cast - IMDb". IMDb.com. IMDb, Inc. 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2020.
- ^ "Former Editor of 'The New Republic' Charles Lane". NPR.org (İngilizce). 14 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2021.
- ^ Gonzalez, Ed (20 Kasım 2003). "VIDEODVD Review: Shattered Glass". slantmagazine.com. Slant Magazine. 17 Mayıs 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2020.
- ^ Lehmann, Chris (13 Mayıs 2003). "Stephen Glass's Novel, More Than Half Empty". The Washington Post. 18 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Marshall Poe, "Charles Lane ile Röportaj", Tarihte Yeni Kitaplar, 7 Ağustos 2008
- C-SPAN'daki görünümü
