Düşmüş melek
Düşmüş melek, İbrahimî dinlerde Cennet'ten uzaklaştırılan melekler.
Yahudilikte
[değiştir | kaynağı değiştir]Enoch'un kitaplarında
[değiştir | kaynağı değiştir]Enoch kitapları meleklerden insanlığı gözetmeleri için bahseder. Bu meleklerden bazıları insanlara aşık oldular ve fiziksel olarak dünyaya indiler.[1] Yavruları Nefilim, yarı melek ve yarı insan olarak bilinen devler oldu. Bir enoch kitabında, düşmüş melekler insanlara büyü de öğretir. Ama şeytanlar, düşmüş meleklerden değil, günahkarları ve düşmüş melekler de dahil olmak üzere isyancıları cezalandıran meleklerdir.[2] Iki Enoch kitabında, Peygamber İdris (Enoch) cennetlerde yolculuk eder ve ikinci cennette hapsedilmiş meleklerle karşılaşır. Beşinci cennette, yüksek planlardan dışarı atılmış asi melekleri bulur, onu kurtarmaya çalışır. Bu kitapta düşmüş meleklerin liderine Şeytanail (İblis) denir. Bu kitaplardaki diğer düşmüş meleklerin aksine Şeytanail kadınlarla evlenmek için cennetten inmedi, Tanrı'nın halefini reddettiği için sürgün edildi.
Rabbânî Yahudilik'te
[değiştir | kaynağı değiştir]Yahudilik, İslam'a yakın bir melekler kavramını paylaşır. Enoch kitaplarında bulunan düşmüş meleklerin fiziksel form alması fikrini reddediyorlar. Bunun yerine, düşmüş melekler, hatalarından dolayı cezalandırılan melekler olarak görülür. İslam'a kıyasla melekler, Allah tarafından belirli görevleri yerine getirmek üzere gönderilmiştir. Hiçbir kötü eğilimleri (Yetzer hara) olmadığı için, Hristiyan mefhumunun meleklerinin yaptığı gibi Yaratıcılarına karşı dönemezler. Yine de, melekler hataya karşı bağışık değildirler ve kendilerini olduklarından daha yüksek bir mevkide gördüklerinde başarısız olabilirler.[3]
Hristiyanlıkta
[değiştir | kaynağı değiştir]Tanrı'ya karşı bir isyanda Lucifer ile birlikte bulunan meleklerdir. Bu melekler cennette bir savaşta Michael tarafından atıldı. Vahiy de meleklerin ve cennet savaşının düşüşü söz konusudur.
Maniheizmden güçlü bir şekilde etkilenen aziz Augustine felsefesi, Batı Hristiyan düşüncesinde melekler ve şeytanlar için ana kaynak haline geldi. Dünyanın iyi ve kötü ruhlara bölündüğünü düşünüyordu. Lucifer ve düşmüş melekler kötü ruhların temsilcileri olurken, iyi melekler kutsal olan her şeyle ilişkilendirildi. Augustine'e göre, maniheizm teolojiden farklı olarak, düşmüş melekler başlangıçta kötü değillerdi, ancak zamanın başında kasıtlı olarak kötüyü seçtiler. Bu melekler nosyonunda, meleklerin doğalarını belirlemek için zamanın başında sadece bir seçeneği vardı. Bu nedenle, düşmüş melekler kurtuluşun ötesindedir.[4]
İslam'da
[değiştir | kaynağı değiştir]Başarısızlıklarından dolayı bozulmuş olan meleklerdir. Bu terim genellikle Harut ve Marut için kullanılmaktadır. Hristiyan düşmüş melekler fikrinden farklı olarak, İslam'da düşmüş melekler, Tanrı'nın düşmanları değildir, çünkü İslam'da, melekler Allah'ın hizmetkârlarıdır.[5] Bazı akademisyenler, düşmüş meleklerin düşüncesine karşı çıktılar. Bu nedenle, bu melekler, "krallar", "insanlar gibi melekler" ya da melekler yerine "cin" olarak yorumlanırlar.[6] Alimler arasında en büyük görüş cinlerin ve düşmüş meleklerin farklı türden varlıklar olduğudur. Din bilginleri, cinlerin cennete tırmanmaya çalıştıklarında hemfikirler, onlar oradan düşmediler.[7]
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "The Book of Enoch the Prophet" (İngilizce). 1883. 20 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Teufel, Tod und Trauer: Der Satan im Johannesevangelium und seine Vorgeschichte (Almanca). 15 Temmuz 2015. s. 84.
- ^ "Can Angels Sin?". chabad.org (İngilizce). 8 Aralık 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2020.
- ^ Evil, Spirits, and Possession: An Emergentist Theology of the Demonic (İngilizce). 2017. s. 39.
- ^ Amira El-Zein Islam, Arabs, and Intelligent World of the Jinn Syracuse University Press 2009 ISBN 9780815650706 S. 45 (ingilizce)
- ^ Al-Saïd Muhammad Badawi Arabic–English Dictionary of Qurʾanic Usage M. A. Abdel Haleem 978-9-004-14948-9, S. 864 (ingilizce)
- ^ Wouter J. Hanegraaff, Jeffrey Kripal|Hidden Intercourse: Eros and Sexuality in the History of Western Esotericism BRILL, 16.10.2008|İngilizce|S. 53