Devlet felsefesi
Devlet felsefesi, bir yurt üzerindeki yurttaşların en üst yönetim aygıtı olan devlet, egemenliğini yurttaşlardan alır, yurttaşlara dağıtır. Bir bayrağı, resmi bir dili vardır. Geniş kurumlardan ve uzmanlardan meydana gelen personeli, iç ve dış güvenliği sağlamak için kuvvetleri, üretim ilişkilerini denetlemek ve yönetmek için maliyesi bulunur.
Tarım ve din toplumlarında modern anlamda devlet yoktu. Egemenlik kralın, hükümdarın, dini liderindi. Avrupa ve Amerika devrimleriyle mutlakıyetten meşrutiyete ve cumhuriyete yönelen devlet gücünü toplumsal sözleşmeye dayandırdı. Hukukiliği kabul ederek, bağımsız yargının denetimine izin verdi, meclis iradesini halkın iradesiyle bütünleştirdi. Kutsaldan bireye, vesayetçilikten özerkliğe, merkeziyetçilikten ademimerkeziyetçiliğe, devletçilikten piyasacılığa, ırkçılıktan çoğulculuğa, gizlilikten şeffaflığa doğru gelişti.
Faşizmde her şeydi, Anarşizmde hiçbir şey, Sosyalizmde geçici şey, Demokraside bir şey. Demokratik devlet keyfi yasa yapamadı, bozamadı. Muhalefet, iktidar karşısında onun tek güç olmasını önledi. Basın ve sivil toplum egemenliğin kaynağının her zaman halka dayanması için çalıştı.
Doğu toplumlarında Batı'dan farklı gelişme evreleri olsa da 21. yüzyılda bütün devletler en güçlü devlete göre şekillenebilmektedir. Devletin temel unsuru olan askerilik, her zaman güçlü ordu bulundurma ilkesini en başa almaktadır.
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Siyaset Felsefesi 12 Ekim 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.